بنیاد گرای واقعی چه کسی است – قسمت دوم

فکر می کنم تا الان 18 الی20 بند انقلاب بیرون داده اند. اما آندر فواید این بندها یا قانون ها که هر از چندی مسعود خان بیرون می داد. – قدرت به طور مطلق در دست زنان است و مردان تماماً تبدیل به یک ابزار شدند ودر زمان های که نیاز است مورد استفاده قرار می دهند. در غیر آن صورت بدون مصرف هستند. – تمامی مخالفین و معترضین در درون مناسبات به شدید ترین شکل سرکوب و ساکت می کنند که خیلی از صدا ها برای همیشه ساکت شد. – قبل ازاینکه انقلاب همگانی بشود مناسبات نسبت به هر کجا که بخواهیم بسنجیم که تعدادی زن و مرد و در یک محدوده بسته باشند در اشل و سطح خودش پاک بود هرچند که عاری از عیب نبود. خوب ممکن بود در سال دو – سه مورد اخلاقی رو می شد. اما به یمن انقلاب مریم قجرعضدانلو از سال 1370 به بعد هر سال نسبت به سال قبل ضریب می خورد. پست های نگهبانی دونفره تماما ً چهار نفره شده بود و همین طور هوشیارهای داخل اسایشگاه از یکنفر به چهار نفر گسترش پیدا کرده بود. این امر سطح و سطوح نمی شناخت و در همه لایه بود ……….. – در گذشته دزدی و گم شدن وسیله معنی و مفهوم نداشت اما این مسله آنچنان گسترش پیداکرده بود که قفل در ب کمد شکسته می شد. اگر می خواستی که لباس های نو شسته شده محفوظ بماند می بایست در پای بند رخت می ایستادی تا خشک شود. – درب انبار های غذائی سه تا قفل زده می شد و دائم گشت شب می بایست درب انبار ها را چک می کرد. – در آن زمانی که تردد زنان درداخل قرار گاه اشرف ازاد بود یعنی زنان اجازه داشتند بیرون مقر خودشان تردد دو نفره یا بعضاً یکنفره داشته باشند. این ترددها مطلقا وجود ندارد و در صورتی که بخواهند ترددی انجام شود به صورت گروهی و با امضاء بالاترین فرمانده قرارگاه انجام می شود. – پمپ بنزین برای سوخت زدن زنانه و مردانه است یعنی از ساعت 7 الی 9 فقط مردان می توانند بروند برای خود رو سوخت بزنند. و از ساعت 10 الی 11 فقط زنان می توانند بروند سوخت بزنند و در آن ساعت هم مسئول پمپ بنزین می بایست محل کار خود را ترک می کرد. – شمع اب یعنی محلی که تانکر های اب می روند برای پر کردن اب برای مصارف دیگربیاورند. در دو نقطه بود که یکی مربوط به مردان ودیگری مربوط زنان بود. زمان بندی های هرکدام هم با هم متفاوت بود که نکند یک موقع زنان یا مردان مخالف جنس خود را ببیند. – وقتی که در خیابان پیاده در حال تردد بودی اگر زنی در حال عبور با خود رو بود مطلقا مرد را سوار نمی کرد. بارها اتفاق افتاده که نفرات در زیر باران شدید 5 کیلو متر را پیاده طی می کردند. در حالی که زنان با خود رو تردد داشتند اما اجازه ندارند که مرد را سوار کنند. همین قانون در رابطه با مردان هم هست که هیچ مردی حق ندارد زنی سوار کند هر چند که زن ها مطلقا حق ندارند که سوار بشوند. – این قانون و دستور شخص مریم قجر عضدانلو به زنان بود که با امضاء فهیمه اروانی پشت درب اتاق کار زنان نصب شده بود. – اولا: هیچ زنی حق ندارد با تحت مسئولش در اناق کارش نشست بگذارد هر چه هست در سالن غذا خوری یا محل عمومی. – دوماً: به هر دلیلی اگر اگر اتفاق افتاد که در اتاق خود نشست بگذارد. کلید مطلقا نباید روی درب اتاق کار باشد. – سوماً: باید درب اتاق کار کاملا باز باشد. – چهارماً: خانم مسئول باید سرپا و نزدیک درب به ایستد. – پنجماً نشست یک نفره مطلقا ممنوع است و نباید برگذار شود هرچندکه مهم هم باشد. – در نشست ها مردان باید سه یا چهار نفر باشند و طرف مقابل هم باید حداقل دو نفره باشند. – برگذاری نشست های عمومی زنان باید حتما دو نفره باشند در غیر آن صورت نشست منتفی است ونباید برگذارشود. – آن زمانی که محل غذا خوری زنان در سالن غذا خوری عمومی بود.اگر خواستند غذا بخورند باید در گوشه سالن باشد آنهم با 10 فاصله از میزغذا خوری مردان. – از صندلی که زنان استفاده کرده اند مردان حق ندارند استفاده کنند و هم اینطور از دیگر وسائل چونکه ممکن است گرمای بدن آنها روی صندلی و یا غیره باقی مانده باشد. – استفاده هرگونه لوازم آرایش برای زنان درمناسبات ممنوع است ماکزیمم می توانند ابرو خود را بردارند. به همین خاطر بعضی اززنان ریش در اورده بودند و مجبور بودند که صورت خود را با روسری بپوشانند. – در آن زمانی که زنان در ستاد ها و مراکز می توانستند برای غذا خوردن حضور داشته باشند. اگر زنی در سالن عمومی یا در اماکنی که مردان حضورداشتند روسری آنها دو – سه سانت عقب می رفت که موی سر آنها نمایان می شد. دوسه بار به وی تذکر می دادند و در بار چهارم فرد خاطی تحت برخورد قرار می گرفت. – در زمانی که زنان می توانستند در محل های عموی مانند سالن غذا خوری یا سالن نشست و از این قبیل برنامه ها که مردان هم بودند شرکت می کردند. در موقع پوشیدن اورکت یا بادگیر……اگر مقداری سینه های انها جلو می امد و برامدگی ان برجسته می شود. بار اول و دوم تذکر و بارسوم تحت برخورد شدید قرار می گرفت. – استراحت کردن زنان در موقع شب می بایست با همان لباس های مانتو و تونیک که بر تن داشتند باشد. اگر کسی لباس نسبتا راحتی به غیر از آن می پوشید به آن فرد گیر می داند که تو مشگل دوران داری. یعنی که دنبال زندگی وشوهر هستی و با آن فرد برخورد می کردند. – در گذشته زنان هم مانند مردان وقتی که کار گر عراقی داشتند به تنهائی بالای سر کار می ایستادند. اما به خاطر اتفاقاتی که که از جنانب زنان روی داد زنان می بایست دو یا سه نفر باشند. اما در رابطه با مردان مقداری این قانون شل بود. – در نشست های مردان با زنان می بایست تمامی دکمه های یقه و مچ دست ها بسته باشد در صورت باز بودن در جا باید به فرد خاطی تذکر داد که دکمه را ببندد. – استفاده هرگونه عطر ویا ادکلن برای مردان ممنوع است چونکه می گفتند بوی زندگی طلبی میدهد و به این شکل مردان نظر زنان را به خود جلب می کنند. – مردان در موقع شناکردن می بایست فقط از شورت ها بلندی که چهار سانت زیر زانو بود و کاملا گشاد استفاده می کردند. در غیر این صورت از شنا کردن محرم می شدند. – در موقع صحبت مردان با زنان در فرقه مطلقا نباید به صورت آنها نگاه کرد. بلکه باید به یک نقطه دیگری نگاه کرد در غیر این صورت طرف مقابل تذکر می دهد، که به چی ذل زده ای نگاه می کنی. – این موارد نمونه مشتی از خروار است البته این موارد مربوط به زمانی بود. زنان هم در قرارگاه تا حدودی تردد آزاد داشتند و در مراکز و ستاد ها کار می کردند. که از سال 1376 دیگر آهسته آهسته شروع کردند به محدود کردن زنان که مراکز یا قرارگاه زنان را تشکیل داند. آسایشکاه زنان در ستادها و مراکز جمع شد و همه می بایست برای استراحت به مرکز مشخصی می رفتند. ادامه دارد