پس از گذشت ده روز بالاخره گروه کوچکی از خانواده های ایرانی که برای دیدار با جگر گوشه های خود به قرارگاه مجاهدین (قرارگاه اشرف سابق یا عراق جدید) رفته بودند بعنوان اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته هایشان در پشت درب این قرارگاه بست نشستند. این افراد هیچ خواسته ای جز دیدار با اعضای خانواده خود که در این کمپ تحت کنترل سران مجاهدین قرار هستند ندارند. برخی از این خانواده ها چندین دهه از فرزندانشان بی خبر بوده اند.
کمپ عراق جدید (سابقا اشرف) هنوز حدود سه هزار و پانصد تن از اعضای سازمان تروریستی مجاهدین خلق را در بر می گیرد و دولت عراق در ماههای اخیر برنامه هایی را برای اخراج این افراد از سرزمین خود شروع کرده است.
خانواده ها پس از رسیدن به کمپ متوجه شدند که نیروهای انتظامی عراق که حفاظت و امنیت این کمپ را بر عهده دارند مسئولیت حفاظت و سلامت افراد خانواده ها در صورت ورود به کمپ مجاهدین را قبول نکرده و در نتیجه به خانواده ها اجازه ورود به این کمپ را نمی دهند. نیروهای انتظامی عراق در عوض از سران سازمان مجاهدین خواستند تا ملاقاتی ها را برای دیدن خانواده هایشان به خارج از کمپ بفرستند.
رهبران سازمان مجاهدین خلق تا بحال با این خواسته دولت عراق (ترتیب ملاقات در بیرون از محوطه کمپ سازمان) موافقت نکرده و در مقابل آن مقاومت نموده اند. اولین واکنش سران سازمان به این تقاضای خانواده ها و نیروهای انتظامی عراق این بود که در اطلاعیه ای عجولانه اعلام نمودند که تمامی این افراد”ماموران رژیم آخوندی و وزارت اطلاعات هستند که بدروغ و تحت پوشش خانواده افراد به شهر اشرف اعزام شده اند” و در همین اطلاعیه خود افزودند که”کمیته عراقی مسئول خفقان بر علیه شهروندان تحت دستور مستقیم نوری المالکی بر نقض حقوق بشر و محاصره اشرف شدت بخشیده است”.
سران سازمان قبلا در روبرو شدن با خانواده افراد اسیر از اجازه خروج از کمپ خودداری می کردند چون می ترسیدند این افراد پس از خروج از کمپ فرار کرده و باز نگردند ولی اکنون رهبران حتی اجازه ملاقات در داخل کمپ و با حضور سران و ماموران فرقه را هم منع نموده اند.
امروز یکی از خانواده ها در جلوی درب ورودی کمپ اشرف گفت:
“تا بحال ما بسیار ساکت و بدون سر و صدا عمل کرده ایم. ما فکر می کردیم بنابر اظهارات قبلی سران سازمان اگر تبلیغات و رو در رویی با آنها نداشته باشیم ممکن است بخاطر ترحم و انسانیت هم که شده اجازه بدهند ما فرزندانمان را ببینیم ولی اکنون بیش از یک هفته است که اینجا در بیابان مانده ایم ولی آنها اجازه ملاقات با فرزندانمان را نمی دهند. ما تصمیم گرفته ایم اینجا بست بنشینیم و تا زمانی که کاملا معلوم نشود که چه بلایی سر بچه هایمان آورده اند از اینجا تکان نخواهیم خورد. ما همچنین از مقامات عراقی میخواهیم تا با دخالت خود به کمک ما بیایند”.
دانلود خانواده ها پشت درب اشرف منتظر ملاقات عزیزانشان