مسعود و مریم رجوی دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباستان را؟؟؟

شهاب فروزنده را بزور جلوی دوربین آوردند مساله ملاقات خانواده های با فرزندان اسیرشان در چنگال مسعود و مریم رجوی مستقر در پشت درب اشرف بسـت نشسته اند از جنبه انسانی به مساله یی تلخ و درد ناک تبدیل شده است. مسعود و مریم رجوی در وارونه نمائی و انکار واقعیت و دروغگوئی آنهم دروغ های هرچه بزرگتر بسبک گوبلزی ید طولائی دارند. همیشه آنچه خود هستند بدیگران نسبت می دهند تا بخیال خود اتهام را کاملا از روی خود بردارند و طرف مقابل خانواده ها را مقصر نشان دهند. مسعود و مریم رجوی واقعا به عکس این پیرزن نگاه کنید آخه کجای این پیر زن به مامور وزارت اطلاعات میخوره مسعود و مریم رجوی شما می گویید که نفرات اسیر در اشرف نمی خواهند با خانواده هایشان ملاقات کنند. شهاب فروزنده که یکی از ناراضیان فرقه رجوی است. شهاب فروزنده سال 76 در زندان سردارموسی خیابانی زندانی بود و با گرفتن دست نوشته های زیر شکنجه و اعتراف جلوی دوربین او را در تشکیلات سرکوب میکنید. شهاب بعد با من از زندان آزاد شد و دوباره در اشرف به زندان رفت و مورد آزار و اذیت قرار گرفت و یکی از ناراضیان تشکیلات فرقه رجوی بود مسعود و مریم رجوی دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباستان را؟؟؟؟؟؟؟ مسعود و مریم رجوی این صحنه های تکان دهنده نقض حقوق بشر و تروریزم را تا کی می خواهید تکرار کنید و بر اساس کدام میثاق بین المللی و کدام شرع و قانون و مانیفست حقوقی، تبادل احساسات وعواطف خانوادگی را جرم می شناسید و از آن جلوگیری می کنید؟؟ تیر زدی، تبرزدی،ولی بیشترین ضربه را خودت (مسعود رجوی و زنت مریم رجوی)به مجاهدین زدی ای انسان هائی که از شنیدن این خبر خوشحال میشوید ای کسانی که حق این والدین میدانید که از آمریکا به ملاقات فرزندشان در اشرف و یا هر محبس خانه دیگری بروند. شمائی که آرزو میکنید تا هیچ زندان و زندانی در این جهان نباشد آیا میدانید که شهری در این جهان خاکی وجود دارد که شهر شرف نامیده میشود؟ آیا میدانید که سه هزار و پانصد نفر انسان در این شهرممنوع الملاقات هستند. آیا شنیده اید که آنها از برخور داری زندگی مشترک و خانوادگی محروم و ممنوع میباشند؟ آیا خبر دارید که آنها با جهان آزاد ارتباطی ندارند؟ تا به حال فکر کرده اید که این افراد نیز متعلق به سه هزار و پانصد خانواده میباشند؟ کسی به شما گفته است که این افراد مدت بیست و پنج سال است که هیچ عضوی از اعضای خانواده خود را ندیده اند و صدایشان را هم نشنید ه اند. آیا کسی تصور میکند که این انسانها در این مدت هیچ موجودی را به جز خودشان ندیده اند؟ پس خانواده ها در پشت درب اشرف فریاد میزنند و میگویند که والدین تعدادی از آنها هستیم ما بالای بیست سال است که صدای فرزندانمان را نشنیده ایم بالای بیست سال است که فریاد میکشیم. صدایمان را به گوش تمامی سازمان های مدافع حقوق بشر رسانده ایم. دولت ها از درد ما با خبرند. در این مدت جنگ ها شد و صلح هائی در پی داشت. کشور هائی فتح گردیدند. دیکتاتورهائی سرنگون شدند. زندان هائی بسته شد. زندانی هائی آزاد گردیدند. ولی فرزندان ما هنوز در زندانی هستند که اشرف یا شهر شرف نامیده میشود. این نامیست که مسعود و مریم رجوی بر اسارتگاه اشرف در نزدیکی بغداد گذاشته اند. مسعود و مریم رجوی رهبرانی هستند که مغز ها را ترور مینمایند. مسعود و مریم رجوی خون جوانان ما را میمکند. مسعود و مریم رجوی کسانی هستند که انسان آتش میزنند. مسعود و مریم رجوی میخواهند فرزندان ما را به آتش بکشند ای دولت ها پس چرا ساکت نشسته اید؟ ای سازمان های حقوق بشری چرا جواب نمیدهید؟ ای حقوق دانان چرا از ما دفاع نمیکنید؟ شما که میدانید فرقه وفرقه گرائی خطر ناک است. شما که هزاران کتاب در این رابطه نوشته اید و خوانده اید. شما که میدانید مغز شوئی از سرطان هم برای انسانها خطرناکتر است. پس منتظر چه چیزی هستید؟ ما هم سه هزار و پانصد خانواده هستیم که آرزو میکنیم و انتظار داریم تا فرزندانمان را ملاقات کنیم مجید روحی قربانی فرقه رجوی