گفتگو با آقای نصیر حیدری عضو سابق مجاهدین و ارتش آزادیبخش ـ قسمت هفتم

آرش رضایی: فرمودید در نشست تعادل قوا که در تابستان سال 84 برگزار شد مسئولین مجاهدین در اشرف سعی داشتند خانواده را همچون اختاپوس در ذهن افراد ترسیم کنند آیا در این مورد به خصوص موفق شدند تا تمایلات و عواطف خانوادگی را در افراد محو و نابود کنند؟
آقای نصیر حیدری: به نظر من تمامی جلسات این نشست که در میان بچه ها به اختاپوس نیز مشهور شد در مرحله ای برگزار شد که سازمان احساس می کرد به آرامی در بحران فرو می رود سازمان سعی کرد برای ایجاد تعادل و بالانس و کم کردن تاثیر فشار بیرون به سازمان که تاثیر زیادی بر ذهنیت و روحیه ی بچه ها گذاشته بود و از جمله خودم یک حالت ناامیدی و بی تکلیفی پیدا کرده بودیم آینده برای ما تاریک بود. فکر کنم تنها چیزی که باعث می شد تا بچه ها همه امید خود را از دست ندهند همین عواطف خانوادگی و تکیه گاه خانواده بود. بچه ها در هر حال امیدوار بودند تا خانواده ها به کمک آنها بیایند و از اینکه پس از سالها متوجه شدند، می توانند از حمایت کامل خانواده ها در ایران برخوردار شوند و به کانون گرم خانواده باز گردند بسیار انگیزه پیدا کردند علیرغم تمامی فشارها که بچه ها تحمل می کردند و لجن پراکنی که سازمان بر علیه خانواده می کرد. مسئولین سازمان می خواستند با این نشست ها موضوع حمایت خانواده و دولت ایران از بچه ها را خنثی کنند و بگویند ما جلو رفتیم، عقب نرفتیم، بنابراین نترسید.
آرش رضایی: در رابطه با نشست های متعددی که مسئولیت آنها بر عهده ی خانم معصومه ملک محمدی و خانم زهره اخیانی بود و پس از نشست تعادل قوا و یا به تعبیری اختاپوس برگزار شد، چه توضیحی دارید؟
آقای نصیر حیدری: بله، در تابستان 84 و در ادامه نشست های تعادل قوا یکسری جلسات توسط مسئولین قسمت های مختلف در بخش اجتماعی، معصومه ملک محمدی / روابط، زهره اخیانی / امنیت، گیتی / جنگ سیاسی، فرشته یگانه، برای نفرات گذاشته شد و به اصطلاح پیشرفت های خودشان را تبلیغ کردند و اینکه سازمان در برابر فشار و فضای بیرون موفق عمل کرده است. البته این نشست ها چندان تاثیری بر روی بچه ها نداشت. دلیلش هم این است که بعد از ترتیب دادن آن همه نشست در سال 83 و تابستان 84 ریزش نیروها همچنان ادامه داشت و بسیاری از نفرات از اشرف خارج و به امریکائی ها در تیف پناهنده شدند و یا به ایران بازگشتند. آرش رضایی: آقای حیدری در باره ی نشست موسوم به انتخابات چه نظری دارید؟
آقای نصیر حیدری: نشست های انتخابات فکر کنم در شهریور ماه برگزار شد به این شکل بود ابتدا یک روز بعد از ظهر، دو تا قرارگاه را در یک قرارگاه جمع کردند و در نشست افراد این دو قرارگاه، توسط FM به ما گفته شـد امسال انتخـابات داریـم و می خواهیم مسئول اول انتخاب کنیم در این رابطه پیامی از مریم رجوی برای بچه ها خوانده شد محتوای آن چنین بود به دلیل پیشرفت هایی که داشتیم و همچنین سال قبل به علت شرایط خاص نتوانستیم مسئول اول سازمان را انتخاب کنیم، الان چون در نقطه اوج هستیم باید مسئول اول انتخاب کنیم و ایـن انتخاب اساساً شأن مژگان پارسایی را کم نمی کند چون مژگان جای مسعود و مریم را آنجا یعنی در اشرف پر می کند. بنابراین همه باید در انتخابات شرکت کنند و رای دهند که چه کسی را به عنوان مسئول اول انتخاب می کنند و بدون اینکه کسی متوجه شود برگه انتخاب خود را به مسئول خودشان بدهند. این نشست شور اول نام داشت.
بعد از آن به یک فاصله ای لایه M جدید به بالا را صدا کردند و ما به سالن اجتماعات رفتیم مسئول این نشست مژگان بود او بر روی تابلو نوشت نشست شور دوم و انتخاب مسئول اول، او گفت در بررسی نظرسنجی هایی که شور اول داشتیم 5 زن انتخاب شده است و اسامی آنان را در تابلو نوشت. اسامی صدیقه حسینی / زهره اخیانی / معصومه ملک محمدی / و دو زن دیگر که فکر کنم پروین صفایی هم یکی از آنها بود. بعد پنج تا گلدان روی سن گذاشتند و فرماندهان قرارگاه ها بالای سر گلدان ها ایستادند تا نظارت کنند نفرات رأی خود را می نوشتند و در گلدان ها می انداختند. بعداً شمارش کردند و گفتند صدیقه حسینی بالاترین رأی را آورد. همه کف زدیم شیرینی خوردیم و نشست تمام شد.
روز بعد در نشست شور سوم شرکت کردیم. سالنی جلوی قرارگاه اشرف درست کرده بودند به نام امجدیه که همه در آن سالن جمع شدیم. مژگان پنج تن از زنان شورای رهبری را به بالای سن دعوت و اعلام رأی گیری کرد. همه دست بلند کردند و به صدیقه حسینی رای دادند او مخالف نداشت مسئول اول بدین ترتیب انتخاب شد. البته فضایی در طی برگزاری این نشست ها مسئولین سازمان بوجـود آورده بودنـد که همه می دانستیم باید به صدیقه حسینی رای بدهیم و او مدنظر رهبری سازمان بود. پس از انتخاب صدیقه حسینی برخی از نفرات در ذکر خصوصیات برتر صدیقه متملقانه حرف هایی زدند سپس پیام تبریک مریم را به صورت مستقیم شنیدیم و نشست انتخابات تمام شد.
آرش رضایی: شما فرمودید قبل از انتخاب صدیقه حسینی فضایی را مسئولین مجاهدین پدید آورده بودند که مشخص بود چه کسی انتخاب خواهد شد در واقع شما به فرمالیته بودن انتخابات سازمان اشاره کردید. مایلم کمی بیشتر توضیح دهید؟
آقای نصیر حیدری: ببینید انتخابات در درون تشکیلات سازمان همیشه صوری و غیر واقعی بود به نظرم در مورد انتخاب صدیقه حسینی در آن شرایط خاص که سازمان خلع سلاح شده بود و از سوی اتحادیه اروپا، امریکا و کشورهایی نظیر کانادا یک گروه تروریست قلمداد می شد سازمان سعی داشت از زیر فشار خارج گردد. خوب برای همه ما که در اشرف حضور داشتیـم و از نزدیـک مناسبـات سازمـان و شـگردهـای آن را می دانستیم معلوم بود قبلا مسئول اول سازمان انتخاب شده است به دلیل اینکه رهبران رده بالا همیشه افراد مسئول را انتخاب می کردند و در اعتراض به این موضوع یعنی انتصاب مسئولین یکسری محفل میان نفرات در اشرف زده شد و این هشداری بود برای رهبری سازمان. لذا با این شیوه کار می خواستند به ما و جهانیان بگویند در داخل تشکیلات مجاهدین آزادی انتخاب وجود دارد و به لحاظ سیاسی مناسبات داخل اشرف را دموکراتیک جلوه دهند و از طریق فیلم نشان دهند که مجاهدین انتخابات دمکراتیک دارند. در صورتی که صدیقه حسینی را رهبران سازمان از یک سال پیش نشان کرده و در این جایگاه قرار دادند فقط به کسی اعلام نکردند. پس نشست انتخابات یک نشست فرمایشی و خیمه شب بازی بیش نبود.
ادامه دارد…
تنظیم از آرش رضایی