خاطرات قادر رحمانی عضو سابق ارتش آزادیبخش و مجاهدین ـ قسمت ششم

عملیات مروارید
عملیات مروارید هجوم به مبارزان و پیشمرگان کرد بود که بر علیه رژیم استبدادی صدام شوریده بودند. اما سازمان مجاهدین هرگز به کشتار شهروندان و مبارزین کرد اعتراف نکرد و سعی کرد واقعیت را وارونه نشان دهد.
اواخر سال 69 ما در قرارگاه حنیف نزدیک شهر طوز در حال آموزش بودیم. ناگهان خبر رسید باید قرارگاه حنیف را تخلیه کنیم. به دستور فرماندهان من و تعدادی از افراد سوار ماشین های نظامی شدیم. در حین حرکت فرماندهان قرارگاه به ما گفتند: نباید از طرف طوز بروید از سمت کرکوک و تکریت به بغداد و از آن طرف به اشرف بروید. علت را پرسیدیم فردی به اسم رضا شیر که خواهرش گوینده اخبار سیمای آزادی بود و تردد یگان ها را کنترل می کرد، گفت نیروهای رژیم (‌ایران) طوز و سلیمان بیک را گرفته و رضا کرمعلی نیز در درگیری کشته شده است.
ما شبانه راه افتادیم حوالی ساعت نه و نیم صبح به اشرف رسیدیم. به من گفتند ماشین را تحویل بده و برو پیش کاک اسد. کاک اسد فرمانده لشگر 89 بود. او مدتی بعد در بمباران آمریکا کشته شد. وقتی به دفتر فرماندهی رفته و خودم را معرفی کردم اسد به من گفت: مینی کاتیوشا تحویل بگیر. سپس دستور حرکت صادر شد به سمت سلیمان بیگ حرکت کردیم و در کوه های حمدین کنار جاده مستقر شدیم. به محض استقرار ماشین را از من تحویل گرفتند.
باران بشدت می بارید یگان های زنان و مردان جایی برای خوابیدن نداشت. به هر نحو بود شب را زیر باران بسر بردیم.
اوایل صبح ما را دوباره سازماندهی کردند. من راننده تانک شدم و مسئولیت فرماندهی تانک به ایرج طالعی واگذار شد. پس از خلع سلاح و سقوط رژیم صدام ایرج طالعی از اشرف خارج و به ایران بازگشت. روز بعد به اشرف رفتیم و مجدداً ما را سازماندهی کردند. این بار من راننده کمرشکن شدم. فرمانده ام فردی به اسم سعید سعیدی بود که بعدها او نیز از سازمان جدا شد و به خارج رفت من و سعیدی در مسیر جلولا و اشرف در عملیات مروارید تردد داشتیم. ما باید تعدادی M 113 را به جلولا منتقل می کردیم. در آخرین سری انتقال به من گفتند به اشرف باز نگردم و مسئولیت فشنگ گذاری تانک به من محول شد.
فرید لیوانی فرمانده تانک بود در دسته حمید اسماعیل زاده دوباره سازماندهی شدیم.
در تاریخ 4/1/70 شب هنگام بر خلاف انتظار برای ما غذای مناسب، خوراکی و میوه مثل موز، کشمش و بادام آوردند.
فردای آن روز در عملیات شرکت کردیم. در حین عملیات تعدادی از یگانها از جمله یگان جواد سلیمان جاه و حسن رودباری پیشروی کردند. یعنی از سه راه حلوان نزدیک جلولا به سوی شرق و به سمت شمال در حال پیشروی بودند بعد از آنها یگان ما حرکت کرد وقتی به سه راهی نزدیک تپه های مروارید به اسم تلاکرم رسیدیم همانجا مستقر شدیم.
بالای تپه های مروارید تعدادی نگهبان و دیدبان مستقر بودند. محل استراحت و خواب ما یک مدرسه بود. در یکی از شب ها به ما گفتند نیروهای رژیم به مروارید حمله کردند حوالی صبح با زرهی به سمت مروارید رفتیم تعدادی جسد در آنجا دیده می شد. دو نفر از افراد سازمان جزء کشته ها بودند که آنها را به عقب منتقل کردند حمیدرضا داودی یکی از کشته شدگان مجاهدین بود. بر خلاف ادعاهای فرماندهان سازمان که مدعی بود افراد کشته شده از نیروهای رژیم ایران هستند اجسادی که من از نزدیک دیدم اغلب با شلیک توپ و کاتیوشا کشته شده بودند و آنها به هیچوجه ایرانی نبودند زیرا به ایرانی ها شباهت نداشتند بلکه از پیشمرگان کرد عراقی بودند و لباس کردی نیز بر تن داشتند. ساعتی بعد از اینکه به محل استقرارمان بازگشتیم دو نفر اسیر کرد به آنجا آوردند آنها حرف نمی زدند.
حمید اسماعیل زاده سیلی محکمی به یکی از آنها زد و گفت: بگو ببینم از کجا آمده اید؟ اما آن دو حرف نزدند. بعداً در اشرف فیلمی به ما نشان داده شد که شریف برای حدود 117 نفر کُرد سخنرانی می کرد که به اسارت مجاهدین در آمده بودند. آنها از پیشمرگان کرد وابسته به اتحادیه میهنی به رهبری جلال طالبانی بودند.
فردی به اسم کرم خیری که بعدها از سازمان جدا شد و به ایران بازگشت به ما تعریف کرد که چگونه افراد یگان آنها با گلوله BMP1 به داخل یک ساختمان که تعداد زیادی از شهروندان کرد عراقی در آنجا پناه گرفته بودند شلیک کرده و آنها را قتل عام کردند او گفت: افراد یگان او به خاطر کشته شدن یکی از اعضای سازمان به نام رضا کرمعلی با نفربر بر روی کردها می رفتند و آنها را له می کردند.
بعدها در نشست رهبری در اشرف متوجه شدیم به خاطر جنایات و کشتار اکراد و مبارزین کرد صدام حسین از مسعود رجوی تشکر و قدردانی کرده و تعداد زیادی تجهیزات، قطعات تانک و دوربین شب به سازمان هدیه داده است. حتی صدام تعداد 5 تانک T 72 نیز به رهبری سازمان (مسعود رجوی) هدیه داد این موضوع را خود مسعود در نشست برای ما با افتخار گفت. ادامه دارد…
آرش رضایی