تاملی بر نقطه نظرات خانواده ها پس از سفر به اشرف ـ قسمت اول

بررسی پیامدها و واکنش های بیمارگونه ی سران مجاهدین آرش رضایی: از دوستان ارجمند و خانواده های محترم تشکر می کنم که به جهت تبادل نظر در باره ی پیامدها و نتایج سفر به اشرف به دفتر انجمن نجات آذربایجانغربی تشریف آوردید. متاسفانه سران مجاهدین در رابطه با حضور خانواده ها در درب ورودی اشرف برخورد های سخیف، زننده و واکنش های افراطی داشتند جای بسی شگفتی و حیرت است که سران مجاهدین بی توجه به واقعیت های پیرامونی از تهمت، دشمنام و انگ های مختلف به خانواده ها که مطالبات و خواسته های مشروع و قانونی دارند استفاده می کنند لازم به یاد آوری است که در باره ی مواضع انفعالی و ستیزه جویانه ی سران مجاهدین در ارتباط با خانواده هایی که به درب ورودی اشرف طی هشت ماه اخیر به طور مداوم و مستمر مراجعه می کنند نـکاتی رو متذکر شـوم و سوالاتی رو مطـرح کنم کـه بی تردید همه ی خانواده ها در خلوت تنهایی خویش با آن مواجه اند. اینکه سران مجاهدین موضوع حضور خانواده ها را در درب ورودی اشرف چـگونه تحلیل و تفسیر می کنند؟ آیا خانواده ها افرادی سیاسی هستند یا عناصر حکومت جمهوری اسلامی ایران هستند؟ یا نه، شهروندان عادی هستند و صرفاً خواسته های مشروع، قانونی و مطالبات معقول دارند که زائیده ی فراق و بیش از دو دهه بی خبری از وضعیت بستگانشان است چرا که در این سالهای طولانی امکان اطلاع و یا دیدار با عزیزانشان را که در اسارتگاه اشرف بسر میبرند، به دلیل اعمال محدودیت های تشکیلاتی از سوی سران مجاهدین نداشتند.
به نظر میرسد ساخت دگماتیک ذهنی سران مجاهدین ایجاب نمیکند آنها به درستی و به روشنی رویدادها و مسائل عینی را مشاهده و تفسیر درستی از حضور خانواده ها در اشرف داشته باشند. بدون تردید شما دوستان محترم و اعضای خانواده ها که نزدیک به دو هفته در درب ورودی اشرف بسر بردید حامل تجربیات و نقطه نظراتی هستید پس سعی می کنیم در ارتباط با پیامدها و نتایج این سفر تامل و گفتگو کنیم، دیالوگ سازنده داشته باشیم و مایلم سران مجاهدین به محتوا و درونمایه ی نقطه نظرات خانواده ها دقت کنند و سعی کنند به جای لاپوشانی واقعیت و پاک کردن صورت مسئله، پاسخ منطقی و روشن به خانواده ها بدهند. آقای مهدی پالیده شما یکی ازاعضای خانواده هایی بودید که نزدیک به دو هفته در درب ورودی اشرف بسر بردید دوست دارم به طور روشن و صریح در مورد پیامدها و نتایج این سفر برای ما توضیح دهید. آقای مهدی پالیده: با عرض ادب و سلام، سخن خودم را با آیه ای از قرآن شروع میکنم "رب شرح لی صدری و یسرلی امری وحلل عقده من لسانی"، یقین می دانم بین پیامبر ما و پیامبران دیگر فرقی بوده است چون وقتی که به پیامبر اکرم ندا می رسد الم نشرح لک صدرک یعنی آیا به شما شرح صدر عطا نکردیم یعنی پیامبر ما قبلاً شرح صدری عطا شده بود ولی در رابطه با پیامبران دیگر مثل حضرت موسی خود درخواست طلب و استعانت از خدا می فرماید و می گوید که رب الشرح لی صدری و یسرلی امری و من به استناد این آیه ان شاا… از خدا استعانت می جویم که خدا شرح صدری عنایت فرماید تا یفقهو قولی بشود برای مجاهدینی که آنجا هستند چون می دانم با سخن بنده شاید چیزی عوض نشود ولی اگر از طرف خدا عنایتی باشد یفقهو صدری می شود برای سران مجاهدین ما از آن جا که اطلاع داشتیم برادرم در اشرف بسر میبرد در طلب این بودیم به اشرف رفته و با ایشان ملاقات کنیم شاید بیست و پنج سال است که برادرم را ندیده ام البته چندین سال است با انجمن نجات در رابطه هستیم و زحمت هایی که شما کشیدید تا امکانی فراهم شود ما اعضای خانواده ها بتوانیم بستگانمان را ببینیم و ملاقات بکنیم متاسفانه تا این اواخر یا شرایط مناسب نبود یا امکانات نبود تا بالاخره عنایت خدا و زحمت های شما دوستان انجمن نجات شامل حال ما شد تا ما اعضای خانواده ها به اشرف رفته تا ملاقاتی با بستگانمان داشته باشیم.
می خواهم عرض کنم من به دور از مسائل سیاسی هستم این موضوع را قبلاً هم در نامه هایی که به شما داده بودم و یقین میدانم که در سایت نجات هم منتشر شد فارغ از هرگونه زنده باد و مرده باد هیچ کاری نه به مسائل جمهوری اسلامی داشتم و نه به مسائل رجوی داشتم چون با برادرم لااقل بیست و پنج سال در یک خانه زندگی کرده بودیم و بعداً ایشان برای تحصیل به ترکیه رفت و بعد سر از قرارگاه اشرف در آورد. می خواستم به خاطر این که این همه سال او را ندیده بودم برادرم را ملاقات کنم من به خوبی اخلاق و خصوصیات برادرم را می شناختم ایشان تیپ سیاسی نیست در این باب نیست در این زمینه نیست پس دوست داشتم او را ملاقات کنم و خوشبختانه با تلاش هایی که انجمن نجات استان آذربایجانغربی کشیدند شهریور امسال ما تا پادگان اشرف رفتیم.
متاسفانه چند روزی که آنجا بودیم و یقیناً و حتما هم سازمان می دانست خانواده ها برای ملاقات به اشرف آمده اند به دلیل اینکه اولاً در سایت نجات این موضوع مندرج شد دوماً اینکه آنجا که ما بودیم رفت و آمد و تردد افراد سازمان را از نزدیک می دیدیم از بغل سیم خاردارهایی که دور خودشان کشیده بودند و ما را می دیدند و ما به خیال اینکه آنها به ما روی خوشی نشان می دهند به آنها سلام می دادیم و نام عزیزانمان را می بردیم و از آنها می خواستیم تا امکان ملاقات عزیزانمان را با ما فراهم کنند اما متاسفانه آنها با رفتارهای زننده ای جواب ما را می دادند مثلاً دو تا خانم که از آنجا با ماشین رد می شدند به جای اینکه سلام ما را با سلام جواب بدهند برخورد ناشایست داشتند. ببینید در فرهنگ ما اگر دادن سلام مستحب باشد جواب سلام واجب است ولی آنها که احتمالا از سران مجاهدین بودند به ما تف می کردند البته من به دلم نمی گرفتم چون می دانستم اینها در محیطی بزرگ شدند که عاری از عاطفه است. واقعیت امر این است برادر من مثل سایر افرادی که در اشرف هستند در محیطی چون پادگان اشرف بزرگ شده است او بیست و پنج سال است که در داخل حصارهای اشرف بسر برده است حتما مهر و محبت از دلشان خارج شده است من می دانم عاطفه ها را در وجود آنها کشته اند به دلیل اینکه وقتی چند ماه پیش نامه ی من در سایت انجمن منتشر شد و یا قضیه ی ملاقات ما با نماینده صلیب سرخ در سایت درج شد و حرفهای من را در آنجا همه می دیدند سازمان برای اینکه مرا تحت فشار بگذارد تا به صلیب سرخ مراجعه نکنم یا نامه ای خطاب به برادرم در سایت نجات ننویسم برادرم را پس از سالهای طولانی پشت تلفن آوردند تا به من زنگ بزند در آن مکالمه به محض اینکه من صدای ایشان را بعد از این همه سال شنیدم برادرم ایوب را شناختم به ایشان گفتم شما ایوب هستید ولی برادرم از من سوال کرد از کجا بدانم شما مهدی و برادر من هستید!! چرا من او را بعد از این همه سال شناختم ولی او نشناخت و به من شک کرد، تحلیل این موضوع بسیار ساده است چون عاطفه در من نمرده بود ولی سازمان برای اینکه آنها را در اشرف وادار کند که بدون اینکه آینده ای داشته باشند در آنجا بمانند عاطفه ها را باید بکشد اگر در ایوب عاطفه زنده باشد امکان تحمل شرایط اشرف را نخواهد داشت و سازمان به دلیل اینکه افراد را در پادگان اشرف نگاه دارد باید عاطفه ها را سر ببرد تا چی؟ تا برادرم ایوب و امثال ایشان در آنجا بمانند. به دلیل همین مسائل بود که سران مجاهدین از حضور ما در درب ورودی اشرف عصبی بودند و کارهای زننده ای می کردند و اجازه ملاقات به ما ندادند.
ادامه دارد…
مکان گفتگو: دفتر انجمن نجات آذربایجانغربی
تنظیم از آرش رضایی