این روزها سازمان علیرغم هر تلاش و بالاآوردنی در اجرای دلقک بازی در قلعه اشرف و برگزاری به اصطلاح مراسم سالگرد انتخاب مریم قجر با یک رای مسعود در جلسه شورای ملی مقاومت آنهم بیشتر از 20 سال پیش آنهم در شورایی که همه نفراتش عضو فرقه و غیر خودی بین شان نبوده مستاصل بودن جریان نفاق را بطور چشمگیری برملا می کند. به هر حال یکسال دیگر گذشت و کام مریم برای این مسولیت به پایداری ملت بزرگ ایران شیرین نشده و بحول و قوه الهی دیگر نیز محقق نخواهد شد. یادم هست تیرماه که برای ملاقات عضو خانوداه ام در جلوی درب اشرف بودم و ادا و اطوارهای مترسک های نگهبان سازمان را می دیدم لحظه ای شعار ارتجاعی مجاهدین با این عبارت که چو اشرف نباشد تن……. را دیدم آنان با این شعار بغایت ارتجاعی و ضد ایرانی و در یک حرکت خود خواهانه و از سر استیصال ماهیت ضد ایرانی و فاشیستی خود را نشان می دادند. رجوی و رهبران شکست خورده و به بن بست خورده مجاهدین خلق که از هیچ خیانتی به ملل ایران و عراق در این سالهای اخیر کوتاهی نکرده اند با نوشتن شعار چو اشرف نباشد تن من مباد، شعار چو ایران نباشد تن من مباد را به چالش کشیده اند. هرچند این شعار نیز در راستای شعار ارتجاعی و انحصار طلبانه ایران رجوی، رجوی ایران می باشد که با فراری شدن مسعود رجوی و غیبت وی از صحنه تصمیم گیری مجاهدین، سالهاست که نخ نما شده است. مجاهدین و رهبران وابسته و وطن فروش آن باید بدانند که هر گونه مقایسه و تشابه سازی،اشرف به ایران، اشتباهی بزرگ و خیانتی نابخشودنی هست و تنها باعث رسوایی و بدنامی بیشتر این گروه خواهد بود.و با جرات میتوان گفت حتی اشرف را نمی توانند با عراق مقایسه کنند جائی که حضورشان و نفوذشان بیشتر از ایران در سالهای اخیر بوده است. لذا هر گونه سو استفاده از نام ایران و ایرانی، با توجه به سابقه وطن فروشی مسعود رجوی و دیگر فرماندهان فعلی از دوران شاه تاکنون و اعضای فرقه در اشرف و فرانسه، یک فرصت طلبی و خیانت آشکار هست. بی شک جانبازی همه ما برای ایران و برای استقلال و آزادی ایران عزیز ارزشی ندارد. و بدون شک جسد ننگین مسعود رجوی حتی ارزش دفن شدن در سرزمین شیران و دلیران و شهدای گمنامی که سالها نام ایرانرا زنده نگهداشته اند را نخواهد داشت.