جنبش های اعتراضی ملت عرب و چالش های فراروی فرقه ی مجاهدین

عراق تحت حاکمیت صدام و پادشاهی اردن از کشورهایی بودند که از فرقه تروریستی مجاهدین طی سه دهه اخیر حمایت کردند. سرنگونی رژیم مستبد صدام باعث شد تا مجاهدین یکی از حامیان اصلی خود را از دست بدهند. اما رژیم پادشاهی اردن همچنان سعی کرد تا به شکلی پنهانی و گاه در لفاظی های دیپلماتیک و سیاسی فرقه ی مجاهدین را مورد حمایت قرار دهد. چرایی این موضوع ریشه در ماهیت ضد دموکراتیک و ضد مردمی رژیم پادشاهی اردن و ساختار سیاسی منحط آن دارد. اما آن چه که توجیه ناپذیر نیست تضاد و دو گانگی شعارهای چپ گرایانه ی مجاهدین و مواضع و عملکرد سیاسی شان است.
بی شک، روابط مطلوب با بدنام ترین رژیم های عربی منطقه همخوانی با ژست چپگرایانه و آزادیخواهانه ندارد. در گزارش روزنامه اردنی " العرب الیوم " آمده بود:
" «ناریمان الروسان»، یکی از نمایندگان پارلمان اردن در این نشست اظهار داشت: خواهر گرامی، رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران، مریم رجوی، خواهران و برادران شرکت‌کننده، نیروهای تباهی می‌خواستند با ظلمت و سیاهی، ما را از آینده‌ای درخشان محروم کنند. ما همبستگی مبارزاتی خود را با شما و هر آن کس که جان خود را در راه مردمش فدا می‌کند، اعلام می‌کنیم. روزنامه «العرب الیوم» اردن از مشارکت گسترده عربی در این نشست خبر داد و نوشت: سخنرانان، دخالت‌های ایران در عراق، فلسطین و لبنان را محکوم کردند." اما در روزهای سرنوشت ساز اخیر مقامات اردنی در پی جنبش فراگیر مردم اردن و ملت های تونس و مصر و یمن فهمیده اند که می بایست پاسخگوی اعمال و مواضع ضد مردمی شان باشند. آنها سعی کردند تا منافع سیاستمداران امپریالیست را در منطقه پاس دارند و از تروریست ها و ستیزه جویانی همچون مجاهدین حمایت کنند که سالهاست در خدمت به منافع قدرت های غربی سر از پا نمی شناسند حال با جنبش اعتراضی مردم خود مواجه شده اند. در چنین شرایطی می بایست به رهبر عقیدتی مجاهدین یادآوری کرد مقامات رژیم منحط حاکم بر اردن که سالها پایگاه و امکانات در اختیار او و دارودسته اش میگذاشتند چه ماهیتی دارند:
"«کان کاگلین» سردبیر بخش خارجی روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف گفت: «سران بسیاری از کشورهای عربی با نگرانی به تحولات مصر نگاه می کنند؛ آنها پیش از رویدادهای مصر شاهد سرنگونی حکومت زین العابدین بن علی رئیس جمهور سابق تونس بوده اند».وی افزود: «در کشورهای خاورمیانه نگرانی فزاینده ای در حال شکل گیری است؛ اردن از جمله این کشورهاست. در اردن حکومتی بسیار استبدادی حاکم است و فساد حکومتی گسترده است».
این سردبیر دیلی تلگراف اضافه کرد: «وضعیت اردن و مصر همانند وضعیت ایران در سال 1979 است؛ انقلاب اسلامی ایران در آن سال با سخنان جیمی کارتر رئیس جمهور پیشین آمریکا درباره وضعیت حقوق بشر در ایران آغاز شد و پس از 30 سال شاهد آن هستیم که باراک اوباما موضع گیری های مشابهی درباره تحولات مصر دارد و همین نکات را به حسنی مبارک گوشزد می کند." نگاهی گذرا به خیزش های مردمی و دموکراتیک در کشورهای عربی همچون اردن، مصر و یمن و بررسی علل و چرائی رویدادها و تحولات اخیر حاکی از عمق فساد و سوء استفاده از قدرت متمرکز و فراگیر در میان مقامات دولت های مذکور و ماهیت ضد مردمی و ضد دموکراتیک حاکمان کشورهای عرب است. حال مجاهدین در حال از دست دادن حامیانی هستند که بر اثر جنبش های فراگیر مردمی در حال اضمحلال و نابودی قرار دارند. رهبر عقیدتی مجاهدین و دارودسته اش در شرایط کنونی در وضعیت اسفباری بسر میبرند. او مدتهاست که امید خود را به امریکا و غرب بسته است اما تحولات اخیر نشان می دهد حتی سردمداران کاخ سفید و مقامات اتحادیه اروپا در برابر تحولات اخیر سیاسی منطقه و خاورمیانه دچار سر درگمی شده و گیج و مات و مبهوت مانده اند. بی شبهه، آن چه که مسلم است آنها توان و امکان حمایت فرقه های بدنام و منفوری چون مجاهدین را در بعد از جنبش های اعتراضی ملت های عرب و تحولات سیاسی امید بخش کنونی کاملا از دست خواهند داد.
آرش رضایی