به آخرین روزهای فصل زمستان سال 89 رسیدیم. از الان میشه شکوفه های بهاری را روی درختان دید.سبزه ها در امدند و بقول معروف همه جا بهاری شده است.گاهی اوقات پیش خودم فکر میکنم که ما بخاطر اینکه اهمیت بهار با تمام زیبایی هایش را بیشتر نشان بدهیم می اییم از سرمای زمستان و سیاهی زغال گونه آن حرف میزنیم.در صورتیکه بنظر من زمستان اگر از بهار قشنگتر و پر خاطر ه تر نباشد کمتر نیست! از تماشای یک منظره زیبای زمستانی و ساختن آدم برفی تا باران که بهترین نعمت خداوند ست. تا نشستن پای بخاری در جمع خانواده و تعریف کردن و تعریف شنیدن و لذت بردن ازبا هم بودن.نعمتی که الان نزدیک به سه دهه است که سران مجاهدین نیروهایشان را از داشتن آن محروم کرده اند.بخاطر رسیدن به رویاهای پوچ خودشان! آیا اینکه جمع بزرگی را برای سالیان متمادی از بودن در بین خانواده هایشان، از داشتن زندگی عادی و…
آیا برخورداری از حق طبیعی حیات و در قرنطینه نگه داشتن عین نسل کشی نیست؟ نقض حقوق بشر نیست؟ آنهایی که اسم خود را مجاهدین خلق نامیده اید شما برای نیروهای وفادار خود چه کردید که برای خلق چه میخواهید بکنید؟آیا در طی سالیان از بهترین فرزندان این مملکت جز مشتی افراد عقده ای که دچار انواع و اقسام بیماری های جسمی و روانی هستند چیزبیشتری ساختید؟!
فصل بهار یعنی فصل شروع مجدد، یعنی نقطه استارت دوباره، یعنی تصمیم برای حرکت از نو با لباسی جدید و با نگرشی جدید و البته با یک یا علی از ته دل! بچه هایی که سالیان سال در کنار هم بودیم در غم و شادی در اشک و آه شماهایی که تصور میکنید اگر از اسارتگاه اشرف خارج شوید توان حل وفصل کردن مسایل شخصی خودتان راهم ندارید و زیر بار مشکلات جامعه و زندگی خورد میشوید باور کنید که اشتباه میکنید! زندگی در جامعه هر چقدرهم که سخت باشد چون احساس آزادی میکنی و چون احساس بودن داری بسیار سهل تر از زندگی در محیط منجمد و بی احساس اشرف است!چیزی که انسان را رفته رفته از بین میبرد بی هویتی، بی شخصیتی و نداشتن عشق و علاقه هست. چیزی که شما بدلیل شرایط حاکم در آن محیط از داشتن آن محرومید!پس یکبار برای همیشه تصمیم بگیرید که آزاده باشید و قیمت آنرا هم بدهید اگر از دل و جان هنوز سرکردگان مجاهدین را قبول دارید که دیگر بحثی با شما نیست و لیاقت شما همان اسارتگاه و همان توهین ها و مشت و لگد خوردن از عراقی ها و بی هویتی هاست و بس! ولی من که لااقل نزدیک به 20 سال از بهترین سالهای عمرم را در بین شما گذراندم میدانم که شاید در خوش بینانه ترین شکل یکصدم شما هنوز دروغ های مسعود چاخان را باور دارد و در رویای فتح تهران و رسیدن به قدرت بسر میبرد. و ما بقی مترصد فرصت برای خروج از آن جهنم کذایی هستید.پس بهار 90 را به بهترین بهار خود و خانواده های چشم انتظار خود تبدیل کنید.به امید رسیدن بهار آزادی همه شما. یا علی مدد نوروز مبارک
باقری