نامه به سرکار خانم مریم سنجابی

سلام
مصاحبه و کنفرانس شما را در سایت انجمن نجات و دیگر سایت ها مشاهده کردم و خواندم. جای تبریک دارد که توانستی خودت را بعد از سالها اسارت از فرقه تروریستی رجوی نجات دهی. خیلی خوشحال شدم که امروز یکی دیگر از خانم ها توانسته خودش را از ایدئولوژی مریم قجر پاک کند و زنجیر اسارت ها را پاره و خود را به رهایی واقعی برساند درود بر شما که به دیگر خانم ها در فرقه برای فرار از آن اسارت راه باز کردید تا آنها هم بتوانند به خواسته های رهبران فرقه نه بگویند وخودشان را از قبر ناتوانی که برای آنها مریم قجر درست کرده بشکافند وبه دنیای آزاد فکر کنند.
به یاد دارم که در سال1375 یا1376 در یگان مهندسی مسئول ما شدید من همان موقع به یکی از آن بچه ها گفتم که اگر چه مسئول ما است ولی دیدگاه اش فرق می کند. امروز دیدم که بلی تمام نفرات چه زن وچه مرد فرقی ندارد همه شان در آن کمپ با زور نگه داشته شده اند واین نشاندهنده حقانیت حرف های ما است که امروز شما در آن کنفرانس گوشه ای از آن را بیان کردید و امید وارم زن های شجاع مثل شما بتوانند صدای خاموش شده در دست رهبران فرقه را به گوش ملت بیدار برساند که در اشرف رجوی بر سر این اسیران چه آورده است که هنوز هم می خواهد از آنها سواستفاده کنند واگرتلا ش های رها شده ها نبود امروز رجوی خون آشام تمام نفرات را به کشتن می داد.
سرکار خانم سنجابی می داندم که بعد از کنفرانس شما در بغداد سازمان فرقه ای (مجاهدین خلق) به شما مارک هایی زد ولی نمی داند که این مارک ها سال ها است به ما زده و نه تنها ما از تلاش برای رهایی دیگر دوستان در زنجیر دست بر نداشته ایم بلکه باعث شده که ما از آن موضع گیرهای هیستریک وار آن دجال بدانیم که در مسیر درست داریم می رویم واین کار را در تشکیلات هم به نوع دیگر به نفرات می زد بعنوان مثال به زن ها مارک مهر طلبی و به مردها لمپن و…… اما آیا توانست جلو نفرات را بگیرد؟ نه، رجوی دورانش تمام شده چنانکه صدام دورانش تمام شد و امروز بقایای صدام در عراق پاک سازی می شود.
سرکارخانم سنجابی امروز شما معنی آزادی را لمس می کنید آرزو دارم که با تمام توان تلاش کنید تا بقیه افراد تحت مسئول های خود هم از اسارت رها شوند.
سیروس غضنفری