استراسبورگ، دهم می 2011 دوستان عزیز، آقای ویدال کوادراس، قبل از تعطیلات عید پاک نامه ها یی را به اعضای پارلمان اروپا ارسال کرده و در آن رئیس هیات روابط با ایران خانم لاخ بایلر را متهم به دادن اطلاعات غلط در مورد سازمان مجاهدین خلق کرده است. این سازمان همچنین به نام های ام کی او، ام ای کی،… و شورای ملی مقاومت شناخته می شود. کپی دو نامه زیربط ضمیمه است. میدانیم که مجاهدین خلق تحت حمایت صدام حسین قرار داشته و صدام از اواسط سالهای هشتاد تا زمان سقوطش میهماندار آنها بوده است. آنها در سرکوب داخلی اکراد و شیعیان با صدام حسین همکاری کرده اند و از همان زمان پایگاه نظامی خود تحت نام کمپ اشرف را در اختیار داشته اند. از وقتی نیروهای امریکایی آنها را در سال 2003 خلع سلاح کردند، حدود سه هزار تن از جنگجویان مجاهدین خلق در این کمپ بسر می بردند. گروه طی دو سال گذشته توانسته است تا گروه لابی قدرتمندی را در پارلمان اروپا بوجود آورد و از این طرق مدعی شود که تنها نیروی مخالف جدی بر علیه دولت ایران است. وقایع هشتم آوریل، زمانی که نیروهای انتظامی عراق سعی نمودند تا با زور و با استفاده از خودروهای زرهی وارد کمپ شوند باعث گردید تا وجود این گروه بار دیگر زیر پروژکتور ها قرار گیرد و مطرح شود. ما کاملا از نگرانی و محکومیت اعلام شده از طرف خانم لاخ بایلر از کشته شدن حدود سی تن از ساکنین کمپ و مجروح شدن تعدادی دیگر حمایت می کنیم. در حالی که بنظر می رسد مسئولیت اصلی این واقعه بر عهده نیروهای انتظامی عراق باشد، آنها تا بحال فقط مرگ سه تن را رسما اعلام کرده اند. بنابراین ما پشتیبان صدایی هستیم که از خانم ناوا پیلاری می خواهد تا یک تحقیق بی طرفانه در این زمینه را خواستار شود. این خونریزی غیر قابل قبول اما نمی تواند ما را از اهداف و تحلیل های واقع گرایانه و سابقه سازمان مجاهدین خلق منحرف سازد. ما از تمامی نمایندگان پارلمان میخواهیم تا قبل از امضای هر گونه نامه یا بیانیه حمایتی از این گروه، بصورتی جدی تاریخ و عملکرد و رفتار مجاهدین خلق را مطالعه نمایند. متد و روش آنها بسیار ساده است: آنها سوار بر نگرانی های قابل فهم نمایندگان پارلمان اروپا و موضوع هسته ای و نقض حقوق بشر و کاراکتر رژیم ایران شده اند ولی آنها از این مسائل بعنوان ابزاری برای هدفی متفاوت استفاده می کنند. هدف آنها فقط بازگرداندن مشروعتی سیاسی به سازمانشان، مجاهدین خلق ایران است. ما با تعجب شاهدیم که اتهامات نقض شدید و گسترده حقوق بشر در داخل سازمان مجاهدین خلق هیچ وقت مورد بحث قرار نمی گیرند. بنابر انبوه شواهد موجود، سازمان نظامی سابق اکنون به یک فرقه سرکوبگر تبدیل شده است که فاصله زیادی با تصویری که نمایندگان آن از گروهشان در ملاقاتها در پارلمان اروپا نشان میدهند دارد. نقض حقوق بشر توسط رهبران سازمان و بر علیه اعضای گروه بصورتی غیرقابل انگار ثبت شده است. برای شروع می توان به گزارش دیدبان حقوق بشر و انبوهی از شاهدین و اعضای جدا شده از سازمان که موفق به فرار شده اند (شامل شهادت های داده شده در پارلمان اروپا) یاد کرد. میدانیم که دادگاه اروپا نیز نام سازمان مجاهین خلق را در سال 2009 از لیست گروه های تروریستی فقط بخاطر فرمالیته حذف نمود، چرا که کشورهای عضو اتحادیه که خواستار درج نام آنها شده بودند حاضر نشدند تا شواهد خود را به این دادگاه تسلیم کنند. از طرف دیگر باز میدانیم که این رای هیچ گونه نظری در رابطه با سرکوب های داخلی این گروه عنوان نکرده است. پشتیبانی برخی از نمایندگان از سازمان مجاهدین خلق به سران این گروه اجازه می دهد تا سایه قدرت سرکوبگر و مطلقه خود را بر اعضای این سازمان گسترده تر سازد. این در حالی است که بسیاری از آنها بدنبال راهی هستند تا بتوانند این گروه را ترک کنند. صدها عضو که توانسته اند از اشرف فرار کنند و توسط سازمان ملل مصاحبه شده اند شاهدینی هستند بر سرنوشتی که به آن گرفتار شده اند. باید گفت که این گونه بدام عشق سازمان مجاهدین خلق افتادن همچنین انرژی و توجه ما را از حرکت مدنی که بنام جنبش سبز معروف شده است نیز دور می سازد. رهبران جنبش سبز هر گونه ارتباط با سازمان مجاهدین خلق را تکذیب کرده اند.البته سازمان مجاهدین خلق تمامی اعتبار خود نزد مردم ایران را زمانی از دست داد که به دیکتاتور سابق عراق صدام حسین پیوست. تنها کسی که امروزه در داخل ایران از این گروه استفاده می کند دولت جمهوری اسلامی ایران است. آنها برخی از تظاهر کنندگان دستگیر شده در تظاهرات از زمان انتخابات ریاست جمهوری در سال 2009 را به سازمان مجاهدین خلق مرتبط کرده اند تا این جنبش دموکراسی طلب را در چشم مردم ایران بی اعتبار سازند. بجای حمایت از سازمان مجاهدین خلق با آن سابقه و عملکرد جنایی، ما باید از مسئولین عالی رتبه و کشورهای عضو بخواهیم تا برای یافتن راهی انسانی برای بقیه ساکنین کمپ کمک کنند (مصاحبه با سازمان ملل و یافتن محل اسکان برای افراد). و همچنین درخواست محاکمات عادلانه برای حدود پنجاه نفری که از جانب مقامات عراقی متهم به جنایت علیه بشریت هستند. با احترام
میکل گهلر
المار بروک
کرت لکنر
ماریا مونیز
آنا گومز
هانس سوابودا
ماریت شاک
انمی نیتز
جلکو کاچین
ایزابل دورانت
اولریکا لوناچک
هلموت شورتز ترجمه ایران اینترلینک
