بعد از برگزاری مراسم یادبود توسط مریم رجوی در اوورسوراواز و قرائت شکست نامه ای از سوی پیرمرد خودباخته ووطن فروشی همچون هزارخانی و اظهار نظر جان بولتون مبنی بر پیشنهاد خروج برای مجاهدین از عراق، بیش از پیش تعادل قوا به ضرر فرقه مخوف مجاهدین رقم میخورد بطوریکه دو هفته بعد از آن ایالات متحده امریکا پیشنهاد انتقال ساکنان اسارتگاه اشرف را به دولت آقای نوری المالکی داد ولی همچنان با سکوت مقامات عراقی مواجه بوده ودراین میان استیونسون در سفر به عراق با موضع گیری های سخت عراقیان روبرو شده و بنظر میرسد شرایط انتقال و جابجایی بالاجبار برای فرقه را بنوعی علیرغم اظهارات ظاهری مسئولین فرقه که در باطن به آن تن می دهند برای ساکنان جا بیاندازد. در هرحال امریکاییان فشار جدیدی را برای سازمان شروع کرده اند تا مجاهدین برای درخواست تقاضای فردی پناهندگی از نمایندگی کمیساریای پناهندگان سازمان ملل در عراق از سوی اعضاء اقدام کنند. انتقال فرقه تروریستی مجاهدین به مناطقی همچون نقره السلمان در سماوه عراق ودر چند کیلومتری مرزهای کویری با عربستان آنهم با ارائه تعهدات قانونی و تضامین مورد قبول و تا زمان پایان مهلت داده شده (30/9/1390) نیز بلاشک شاید با جواب نه دولتمردان عراقی مواجه شود و یا در صورت تحقق، تضادهای فوق العاده ای را به لحاظ صنفی و امکانات برای نفرات وامانده و واو شده تشکیلات ایجاد نماید. زمانیکه رجوی اراجیفی را علیه جداشدگان در چند روز پیش از سیمای ضد آزادی به زبان می راند تعجب آور نیست چراکه بهتر میداند هر تکانی برای تشکیلات کاغذی او ریزش است و ریزش.
سرنوشتی تاریک برای مجاهدین
