در پی بی توجهی مسئولان باند رجوی به اولتیماتوم های دولت عراق مبنی بر خروج اعضای فرقه و جمع شدن قرارگاه و درگیری های به وجود آمده اخیر در اشرف که باعث کشته و زخمی شدن تعدادی از افراد گشته است، خانواده ها با نگرانی مسائل به وجود آمده در عراق را زیر نظر دارند و از عملکرد و سنگ اندازی مسئولین قرارگاه برای درمان عزیزان شان که تاکنون باعث مرگ تعدادی از آنها شده است شدیدا نگران گشته و طی تماس های تلفنی با دفتر انجمن استان پی گیر مسائل عزیزان شان شدند که برای دادن راه حل و پیشنهادات، خواهان ملاقات با افراد اعضای بازگشته شدند که در تاریخ 4 خرداد 1390در دفتر انجمن این ملاقات انجام پذیرفت.
* در این ملاقات مسئول جلسه در ابتدا ضمن خوش امد گویی و تشکر از همه حضار بیان داشت:
دو هفته قبل جلسه ای در همین دفتر با تعدادی از خانواده ها داشتیم امروز هم دوستان بیشتری به این دفتر مراجعه نمودید تا پی گیر مسائل عزیزان تان شوید که در فرصت بوجود آمده صحبت ها و نظرات و پیشنهادات شما را گوش فرا می دهیم.
اما قبل از شروع هر بحثی خواستم خبر خوشی که هم اکنون بدستم رسیده را به شما اطلاع دهم. دو نفر از بچه های اسیر فرقه در عراق از استان ما توانستند فرار کنند که هم اکنون در بغداد هستند و بزودی به آغوش خانواده شان بر می گردند.
همان طوری که بارها اعضای جدا شده در همین جلسات اعلام کردند که اعضای فرقه در جهنم رجوی به زور نگه داشته می شوند این دو نفر هم مثل سایرین در چنین فضایی قرار داشتند که با پذیرش ریسک بالا و جسارت توانستند خود را از جهنم رجوی برهانند.
از همین جا به خانواده های آنان که زحمت های زیادی تاکنون برای رهایی شان از بند رجوی دیکتاتور کشیده اند و مشکلات چندین مرحله سفر به عراق را به جان خریدند تا عزیزان شان با انگیزه بالاتری تصمیم جدی برای فرار بگیرند، تبریک می گوئیم.
وی سپس گزارش کلی از آخرین وضعیت قرارگاه به اطلاع حاضرین رساند و گفت:
از نیمه فروردین امسال دولت عراق قسمت شمالی قرارگاه که همان شمال جاده اصلی 100 تا سیاج شمالی قرارگاه را تسخیر کرد و خاکریز بلندی نیز در سمت شمالی جاده زد و بر روی آن پست های نگهبانی و دیدبانی گذاشت که برای خانواده های اعزامی جدید کار کمی راحت تر شد و از فاصله نزدیکتر به افرادشان پیام می دهند. در حال حاضر یک سوم قرارگاه که شامل مزار و بعضی از ساختمان ها از جمله ساختمان رادیوی سابق و انبارهای سوخت و…از آن جدا شد.
بر اساس اخبار رسیده از فراریان اخیر سازمان، بعد از درگیری 19 فروردین در اشرف همه بچه ها را در داخل ساختمان ها محبوس کرده و نمی گذارند از آنجا بیرون بیایند و فشار را برای مهار بچه ها بیشتر کردند.
رجوی که هیچ حرفی برای گفتن ندارد و با پافشاری پوچ و بی هدفش مبنی بر ابقا قرارگاه باعث مرگ 35 نفر از افراد شد بعد از این درگیری هم هرگز دوست ندارد که بچه ها از آنجا رها شوند چون می داند اگر اشرف جمع شود یعنی عمر فرقه او به پایان رسیده و داستان برای همیشه تمام می شود.
نکته ای که در اینجا مد نظرم می باشد این است که رجوی بعد از این درگیری ها اعلام کرده که حضور خانواده ها در اطراف اشرف جواز عبوری برای حمله نیروهای عراقی به قرارگاه بود که این مطلب برای خانواده هایی که تا به حال با ما تماس داشتند بسیار مسخره بود و اعلام کردند که چطور پدر و مادر که با خون جگر بچه اش را بزرگ کرده که حالا اسیر رجوی شدند و بعد از این همه چشم انتظاری و دوری حالا زمینه ای را برای عراقیان ایجاد کند که باعث مرگ و زخمی شدن آنها شود. در این رابطه در نشست قبلی، خانواده ها بیانیه ای را آماده کردند که به ملاحظه شما هم خواهد رسید و برای مجامع بین المللی و مسئولین عراقی فرستاده می شود.
اما نکته جدیدی که همه باید توجه داشته باشید شرایط خاص بچه ها در اشرف است. این بار عراقی ها با اولتیماتوم جدی در صدد جمع کردن حتمی قرارگاه هستند و اگر اولتیماتوم قبلی با سنگ اندازی آمریکایی ها عملی نشد ولی این بار با رفتن آمریکائی ها ملت و دولت عراق تصمیم جدی بر خروج مجاهدین دارند.
در شرایط حاضر هم مسئولین باند رجوی هم هیچ تصمیم جدی برای خروج بچه ها و جلوگیری از درگیری احتمالی و حفظ جان آنان نگرفتند و فقط برای تبلیغات دروغین از طریق تعدادی از نمایندگان پارلمان اروپا که اصلا هیچ قدرت اجرایی حتی در اروپا ندارند پیشنهاد هایی را به دولت عراق داده است که اصلا غیر قابل اجراست. از طرف دیگر تعدادی از بچه های زخمی را از ترس فرارشان در خارج قرارگاه با جو سازی از بیمارستان های عراق به اشرف برگرداند. به همین دلیل تعدادی از بچه ها در واپسین لحظات حیات هم مورد سوء استفاده و مظلوم نمایی رجوی جلاد قرار گرفته شدند و ممانعت از خروج برای درمان آنها باعث مرگ شان شد.
در این رابطه تعدادی از خانواده ها با دفتر انجمن تماس گرفته و اعلام کردند، ما حاضریم پرداخت هزینه درمان و مداوای فرزندمان را تقبل کنیم و حاضریم برویم قرارگاه و بچه های مان را تحویل بگیریم و خودمان در هر کجا که لازم باشد آنها را مداوا کنیم.
ادامه دارد…