خواهان محاکمه رجویهای مزدور هستیم – قسمت پنجم

ما رجوی های مزدور و وطن فروش را قاتل فرزندان مان در عراق می دانیم و خواهان محاکمه آنها هستیم.

در پی توضیحات مسئول نشست آقای ضیایی داماد محمد رضا خمیسی سئوالی را مطرح نمودند که آیا واقعا سازمان های بین المللی آنقدر توان و قدرت ندارند که بتوانند وارد قرارگاه شوند که در پاسخ ایشان آقای نظری پاسخ دادند:
همانطوری که قبلا در همین نشست صحبت شد رهبران باند رجوی نمی خواهند در مقابل هیچ مسئولی قرار گیرند تا مجبور به پاسخگویی و یا گفتگوی منطقی شوند اولین سئوال که بر روی میز آنها خواهد رفت این است که چرا سال ها اجازه ملاقات و یا تماس افراد داخل قرارگاه را به خانواده های شان را نمی دهید؟
آیا قبول دارید که در خاک کشور دیگری هستید و بایستی تابع قوانین آن کشور باشید؟
و ده ها سئوال منطقی دیگر که نیاز به پاسخ روشن دارد.
بعد از رفتن نیروهای آمریکایی آنها اصلا نیروهای حفاظت صاحب خانه (عراقی ها) را قبول ندارند از همان روز اول که خواستند یک پاسگاه پلیس در داخل قرارگاه بزنند این ها درگیری ایجاد کردند و در تابستان 88 باعث مرگ 11 نفر شدند در صورتی که آمریکایی ها در داخل قرارگاه پایگاه داشتند و مسئولین باند رجوی مراودات خوبی با آنها داشتند.
واقعیت فرقه این است که تنها کسی که تصمیم گیرنده است شخص رجوی ملعون است او جمع شدن قرارگاه را مرگ ایدئولوژیک خود می داند و به همین دلیل است که تن نمی دهد و به ظاهر مخفی زندگی می کند البته مریم قجر در تبلیغات خود در خارج تظاهر به موافقت به انجام گفتگو می کند ولی با داشتن پیش شرط های سنگین و غیر قابل اجرا مانع هرگونه توافق می شوند (همانطوری که قبلا اشاره شد) آنها حتی شرط محاکمه سران عراقی به عنوان جنایتکار جنگی را دارند.
البته عراقی ها هم این روزها متوجه داستان شدند و خود را در بازی رجوی های فریبکار شرکت نمی دهند و وزیر خارجه عراق قاطعانه به نمایندگان اروپا طرفدار مجاهدین گفته است که آنها سال ها به اولتیماتوم ما توجه نداشتند و قصد خروج از عراق را ندارند ما تصمیم خود را گرفتیم پس نمی توانیم راجع به این موضوع صحبت کنیم و نمایندگان اروپا بدون پاسخ برگشتند.
یک بار عراقی ها بعد از درگیری سال 88 که دست شان را خوانده بودند و نمایندگان صلیب و UN را به همراه خبرنگاران به داخل قرارگاه بردند تا از وضعیت آن ها با خبر شوند فرماندهان فرقه همه بچه ها را در آسایشگاه خود نگه داشتند و نگذاشتند تا با آنها تماس برقرار شود.
به همین دلیل است که حتی مسئولین UN و… نمی توانند کاری بکنند آنها فقط می خواهند مسئولین UN و صلیب حرف آنها را بزنند و دولت عراق را محکوم کنند و…
* آقای صالحی نیز در رابطه با عدم همکاری مسئولین فرقه با دستگاه های بین المللی و دولت عراق برای حاضرین در نشست توضیح دادند.
اگر واقعا باند رجوی می خواهد مشکل حل شود دیگر نبایستی این قدر به دولت عراق فحش دهد و عناد ورزد. اگر به برنامه های سازمان در خارج از کشور نگاه کنید آنها فقط دارند مظلوم نمایی می کنند و اصلا در تلاش نیستند تا مشکل حل شود آنها فقط دارند وقت می کشند به همین دلیل آنها همه را دست به سر می کنند و حاضر به یک پیشنهاد و یا برنامه عملی برای حل مشکل نیستند.
* خانم رویا طهوری یکی دیگر ازشرکت کنندگان در این نشست در رابطه با تلاش خانواده ها برای نوشتن نامه و یا هر اقدام دیگر برای مجامع بین المللی بیان داشتند:
ما خانواده ها جدا از حضور در اطراف قرارگاه برای نجات عزیزان مان نبایستی از تلاش های سیاسی و نوشتن نامه به مجامع بین المللی به خصوص نمایندگان UN غافل باشیم ما نبایستی کاملا در زمینه حل مسائل از طریق مجامع بین المللی ناامید شویم، ما باید از آنها بخواهیم که بصورت جدی تر در زمینه جلوگیری از فاجعه که رهبری فرقه در حال راه اندازی آن است اقدام کنند.
*خانم فاطمه گنجشکی که خواهرش زهرا گنجشکی سالیان اسیر فرقه رجوی در عراق می باشد طی اظهار نظری در رابطه با استقامت خانواده ها برای نجات عزیزان شان تا آخرین لحظه بیان داشت:
ما خانواده ها نبایستی تحت تاثیر شگردهای رجوی قرار بگیریم و نسبت به موضوع نجات بچه ها بی تفاوت شویم حتی اگر با القائات رجوی خواهر من، امثال ما خانواده ها را مزدور بخواند برای من اهمیتی ندارد ما با تمام توان مان برای نجات او و سایرین تلاش خواهیم کرد آنها حتی یک لحظه نباید بینند که ما خانواده ها در پشت حصار قلعه اشرف نیستیم آنها حتی شاید یک لحظه به خود بیایند و به ما فکر کنند آن وقت حضور ما نقش خودش را ایفا می کند آنها نباید فکر کنند که ما خسته شدیم و در آنجا نیستیم.
ظاهرا سازمان های بین المللی و صلیب و… ناتوان از اقدامات خاصی برای نجات آنها هستند شاید همه بچه های قرارگاه هم از آنها ناامید باشند پس نباید تنها امید آنها که خانواده هستند را از دست بدهند.
* مجید قرائتی یکی از بازگشته های مناسبات باند رجوی در اشرف که در این نشست حضور داشت برای خانواده ها توضیح داد:
درست است که سازمان های بین المللی از جمله UN در تلاش است تا راه حلی برای موضوع اشرف بیابد ولی واقعیت این است که دولت های غربی و اروپا از این موضوع برای پیشبرد اهداف سیاسی خودشان استفاده می کنند آنها عملا حاضر به همکاری با سازمان های بین المللی نیستند و نمی خواهند زودتر مسئله حل شود.
اگر واقعا این دولت ها برای فرقه رجوی دل می سوزانند پس چرا نفرات اشرف را که خیلی های شان شهروندی همین کشورها را دارند و از اروپا به اشرف رفتند را نمی پذیرند؟
اخیرا دولت سوئد از پذیرش اعضای سازمان عذر خواسته و گفته حتی افرادی که شهروندی کشور سوئد را دارند و در عراق هستند را نمی پذیرد. بنابراین حرف و حدیث و به ظاهر تلاش دولت های غربی هم برای فشار بیشتر به دولت عراق و ایران است و یک بازی سیاسی که رجوی برای انحراف افکار عمومی و فرار از حل مشکل و جمع شدن اشرف بی میل به این بازی ها در اروپا نیست.
* آقای ضیایی در رابطه با توهین رجوی به خانواده ها بیان داشت:
باید برای جمع عرض کنم که آنچه رجوی می گوید که حضور خانواده ها در اطراف اشرف چراغ سبز کشتار عراقی ها شد من عکس آنرا می گویم چرا رجوی در طول یک سال و اندی حضور خانواده در مقابل اردوگاه خود حتی یک بار و به یک نفر اجازه ملاقات نداد؟ مگر ملاقات خانواده با عزیزان شان آن هم بعد از سالیان چه خطری برای رجوی داشت؟ چرا رجوی پیرمرد 80 ساله که نه سیاسی و نه سیاست مدار است را قاتل فرزندش اعلام می کند؟ او که فقط به لحاظ عاطفی در تلاش است تا بعد از 20 سال فرزندش را ببیند چطور حاضر به مرگ عزیزش می شود و یا اقدامی می کند که باعث کشته شدن آنها شود؟
* آقای میلاد طوسی بخش که یکی از فرزندان اسیر مسعود طوسی بخش که در جنگ عراق علیه ایران در حاتم بخشی صدام معدوم تحویل قلعه اشرف شد که به نمایندگی از طرف خانواده در این جلسه شرکت داشت در رابطه با اقداماتی که خانواده ها بایستی انجام دهند اظهاراتی بیان داشت:
در مورد صلیب سرخ و UN که در این نشست صحبت شد باور ندارم که آن ها بخواهند و یا بتوانند در این شرایط کاری بکنند حقیقتا این ها همه وصل دولت های اروپا و آمریکایند و برای بازی های سیاسی و فشار به جمهوری اسلامی ایران نمی گذارند که این مسئله حل و فصل شود چون این کشورها با دولت جمهوری اسلامی مشکل دارند ولی در شرایط حاضر بهترین و آخرین راه این است که خانواده ها تلاش سابق شان را ادامه دهند. حالا که فاصله ها کمتر شده پیام های شان را بدهند شاید آنهایی که در اشرف هستند به خود بیایند و یک تکانی بخورند و بخواهند برگردند وگرنه نبایستی از هیچ کشوری حتی کشورهای عربی و اروپایی و… انتظار داشت که در پی حل مشکل افراد اسیر و خانواده ها باشند اگر چنین بود که در طول 30 سال گذشته فکری به حالشان می کردند تنها کشوری که در تلاش است تا این مشکل به طریقی حل شود دولت فعلی عراق است که ما باید از این فرصت باقیمانده حداکثر استفاده را بکنیم بنابراین نبایستی ناامید شد و اصلا به جمله رجوی که ما خانواده ها مقصر این کشتار هستند توجه کرد او تلاش دارد تا ما را ناامید کند تا به اهداف خودش که همان کشتن همه بچه های آنجاست برسد پس ما نباید دست از تلاش مان بکشیم.
*پس از صحبت های تمام حاضرین در این نشست مسئول جلسه طی جمع بندی برای حضار بیان داشت ما از صحبت ها و سخنان شما خانواده های حاضر در این جلسه چنین دریافت می کنیم که رجوی برای سرپوش گذاشتن به جنایت های خود و به کشتن دادن فرزندان تان با فرافکنی سعی دارد گناه ندانم کاری و فریب کاری خویش را به گردن خانواده بیاندازد و برای انحراف افکار عمومی و کم رنگ کردن خواسته های خانواده هایی که از یک سال و اندی پیش در اطراف قرارگاه حضور دارند که خواسته ای جز ملاقات ندارند حضورتان در مقابل قلعه این دیکتاتور را چراغ سبزی برای حمله عراقی ها به اشرف بخواند.
او با این کار اولا در صدد تخریب خانواده در افکار عمومی می باشد.
ثانیا او سعی دارد هر چه بیشتر فاصله فرزندان تان با شما خانواده ها را زیاد کند تا در این زمان کم طرفین را نسبت به همدیگر دلسرد و در نهایت امید اعضای مسئله دار را از خانواده ها بگیرد.
او هرگز حاضر به جمع شدن و انتقال افراد به مکان غیر از اشرف نمی باشد چون خوب می داند این عمل به منزله پایان عمر فرقه اش می باشد به همین دلیل در تلاش است تا حمام خون دیگری راه بیاندازد.
این نشست با تنظیم نامه دادخواهی خانواده ها برای ارسال به آقای ادملکرت نماینده سازمان ملل در عراق پایان یافت.