ماجرای پیچیده پادگان اشرف

در حالی که لابی پر درآمد نومحافظه کار ـ دمکرات آمریکایی ها برای حمایت از حذف نام مجاهدین خلق از فهرست تروریستی وزارت خارجه تلاش می کند، ساکنان پادگان مجاهدین در عراق، کمپ اشرف، از شرایط سخت گیرانه فرقه رجوی شدیداً رنج می برند. حضور آن ها در خاک عراق و در میان تنفر شدید مردم و دولت عراق نیز خطر دیگری است که امنیت سه هزار تن ساکنان اشرف را تهدید می کند.
جاسمین رمزی خبرنگار الجزیره در مقاله ای با عنوان « با کمپ اشرف چه باید کرد؟ » می نویسد: « ] مریم [ رجوی به سازمان های حقوق بشری اجازه نمی دهد که به ساکنان دسترسی کامل داشته باشند تا به روشنی به شرایط اشراف پیدا کنند. همچنین وی به اعضا اجــــازه نمی دهد تا شرایط پناهندگی را بپذیرند و در جای دیگری مستقر شوند.»
لاورنس ای. باتلر، مشاور سیاست خارجی ژنرال لوید آستین، فرمانده ارشد نظامیان آمریکا در عراق، مسئول مذاکره با سران فرقه در کمپ اشرف در خصوص خروج آن ها از کمپ است.
مأموریت آقای باتلر یافتن راه حلی برای حفظ جان ساکنان پادگان و انتقال آن ها به کمپ دیگری دورتر از مرز ایران است تا شرایط استقرار آن ها در کشور سوم فراهم شود. بنابه گزارش تیم آرانگو از آسوشیتد پرس، هدف وی انسانی است. باتلر هیچ همدردی با سیاست های سازمان ندارد و عملکردهای غلط آن ها در گذشته را نمی بخشد.
چرا خروج از پادگان اشرف تبدیل به چنین مسئله پیچیده و بغرنجی شده است؟ جاسمین رمزی می نویسد که پس از خواندن گزارش دیدبان حقوق بشر و مؤسسه رند درباره سازمان و مصاحبه ای با یک عضو سابق سازمان، به این نتیجه رسیده است که گروه یک فرقه است و بسیاری از ساکنان اشرف می خواهند آنجا را ترک کنند. آن ها قادر به ترک فرقه نیستند چرا که به لحاظ ذهنی و حتی جسمی توسط سران فرقه گروگان گرفته شده اند. چنانچه رمزی به درستی اشاره می کند: « غیرقابل انکار است که رجوی ها برای حفظ قدرت و منابع مالی خود (که ناشناخته هستند) هر کاری می کنند و برای رسیدن به هدفشان دست به افراط و تفریط خواهند زد.»
شاید به همین دلیل باشد که خبرنگار آسوشیتد پرس، راه حل پیشنهادی باتلر را « دشوار» می خواند. آرانگو می نویسد: « ساکنان ] اشرف[ نمی پذیرند که کمپ را ترک کنند و هیچ کشوری هم از آن ها استقبال نمی کند.»
سران فرقه مجاهدین، متعصبانه با طرح انتقال به نقطه ای دور از مرز ایران مخالفت می کنند. آسوشیتد پرس می نویسد که پس از چندین جلسه ] با مقامات پادگان [، آقای باتلر پیشرفت چندانی در به توافق رسیدن بر سر خروج از کمپ نداشته است.
در سوی دیگر ماجرا، حامی انگلیسی سازمان، لرد کلارک به طور کاملاً خودکار ـ چنانچه مکانیسم همیشگی سازمان در واکنش به منتقدان است ـ ادعا می کند که باتلر دارد با « آیت ا… های تهران و مأمور آن ها نوری المالکی» مدارا می کند. وی می گوید: « طرح سفیر باتلر برای انتقال افراد اشرف به مکانی دور در عراق برخلاف میل آن ها شدیداً خطرناک است.»
به نظر دیپلمات دیگرآمریکایی، جان لیبرت، راه حل مسئله کمپ اشرف واضح و در عین حال به دلیل روابط نامناسب ایران ـ آمریکا پیچیده است. وی اذعان می کند که بازگشت ساکنان کمپ به ایران تحت نظارت صلیب سرخ بین الملل گزینه ای معقول است چرا که قبلاً نیز بسیاری از بازگشتی های دیگر آن را تجربه کرده اند. لیبرت گفت: « زمانی که گروه عراق را ترک کند، آن اعضای اصلی هسته مرکزی ـ که احتمالاً کمتر از 50 نفر هستند ـ مشکل، بسیار متفاوت و بسیار مهار پذیرتری خواهند بود.»
امروز سران فرقه رجوی کاملاً مسئول نقض حقوق بشری هستند که در پادگان اشرف رخ می دهد و البته مسئول خسونت هایی که در آینده احتمال وقوع آن می رود. رمزی درباره مریم رجوی و استراتژی سرسختانه اش در جستجوی قدرت می نویسد: « دیگران پیشنهاد داده اند که اعضا به کشورهای در حال توسعه منتقل شوند اما رجوی که خود در حومه پاریس مستقر است اصرار دارد که آن ها باید در عراق بمانند هر چند که اعضای مجاهدین هرگز رسماً تقاضای شهروندی نداده اند.»
مریم رجوی و شوهر ناپدید شده اش، مسعود رجوی اولین کسانی هستند که باید پاسخگوی این ابهامات درباره سرنوشت سه هزار تن ساکنان اشرف باشند.
مزدا پارسی