اخیرا مطلبی خوانده شد از این بابت که امریکا پس از نا امیدی از ماندگاری دست نشاندگانش در کشور های منطقه, به دلیل خیزش های مردمی , سعی دارد با کوبید ن ِ مراکز مهم این کشور ها و در عین حال فرار به جلو و بهره برداری های ِ دراز مدت خود را بنماید.
مثلا در مورد ِ لیبی و مسلح شد ن عده ای و هم زمان کوبیدن ِ مواضع حتی قزافی و پسرانش, همراه با کوبیدن نقاطِ کلیدی, موقعیتی را آماده سازی نماید که بتواند با تپاندن نیرو های به ظاهر مخلص, در دولت جد ید رسوخ نماید.
دولتی که به دلیل خرابی مراکز ِکلیدی, مجبور به قبول وابستگی هایی نیز بشود.
در مورد ایران نیز, سعی دارند با کشاندن مخالفین و عاصی شده های اقتصادی به خیابان, به بهانه های مختلف, از تحریک احساسات گرفته تا دل سوزی به حال دریاچه ارومیه و غیره, به خیال خود صحنه را آماده برای دخالت نمایند.
در این بین, رهبری فراری سازمان نیز که تا کنون از خوش خدمتی های خود برای عمو سام خیری ندیده, سعی دارد با نام من در آوردی ارتش آزادی بخش لیبی, تداعی خاطر نموده و بدینوسیله, هم به افراد بی اطلاع داخل اشرف روحیه ی کاذب بدهد, وهم سر سپردگی خود را به عنوان ارتش مزدور, اعلام دارد.
رهبر مستأصل سازمان فراموش نموده که همین چند روز پیش, امریکا مجددا آنها را در لیست تروریستی ابقاء نمود.
این به ُیمنِ افشاگری های بی دریغ افراد جدا شده ی سازمان وهمچنین پی گیری های ِخانواده ها و تنها نگذاشتن فرزندانشان در اسارتگاه اشرف میباشد.
علی اصغر وکیل زند