ملاقات پشت دیوار اشرف – قسمت یازدهم

بهبود روابط ایران و عراق – خروج کامل نیروهای آمریکائی تا پایان سال جاری میلادی و سرنوشت پادگان اشرف
دو کشور همسایه ایران و عراق بدلیل داشتن نقاط مشترک به لحاظ عقیدتی و سیاسی و داشتن منافع مشترک، بعد از مرگ صدام حسین و روی کار آمدن دولت جدید، شروع به گسترش روابط سیاسی و اقتصادی خود کردند. پر واضح است که در این مسیر هیچ یک نخواهند پذیرفت در دو کشور علیه طرف مقابل فعالیت سیاسی و نظامی صورت گیرد و سازمان رجوی نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود و دیر یا زود بایستی بساط معامله گری خود را از عراق بچیند.
از طرفی آقای "هوشیار زیباری" نیز اخیراً رسماً اعلام کرد که تمام نیروهای آمریکائی بطور کلی تا پایان سال میلادی جاری عراق را ترک خواهند کرد و دیگر کسی در عراق نیست که از مجاهدین حمایت کند.
پس معادلات سیاسی و منطقه ای به گونه ای پیش می رود که پادگان اشرف کاملاً برچیده خواهد شد. قرارگاه اشرف و اعضای موجود در آن مطمئناً تا پایان سال جاری میلادی بایستی تعیین تکلیف شوند، بدلیل ماهیت تروریستی سازمان تا بحال هیچ کشوری نپذیرفته که نفرات سازمان را پناه بدهد و به احتمال زیاد هیچ کشوری حاضر نخواهد بود برای یک سازمان دو – سه هزار نفره، روابط سیاسی و اقتصادی خود را با کشوری چون ایران بر هم بزند. پس این وسط یک چیز باید از بین برود و مطمئناً سازمان و رجوی از بین رفتنی هستند. پس این وسط خانواده ها باید هوشیار باشند تا عزیزان خود را نجات بدهند و اجازه ندهند خون عزیزانشان صرف قدرت طلبی و زیاده خواهی های رجوی شود. شاید فردا دیر باشد، پس همین امروز باید به نجات اعضای فرقه رجوی شتافت و آنها را از چنگال رجوی آزاد کرد، موج زیاد فرارها نشان می دهد که به زور و اجبار اعضاء را نگه داشته اند، پس نتیجه می گیریم که می شود افراد را از اشرف نجات داد. و باید راه کارهای مختلفی برای نجات قربانیان در اشرف پیدا کرد.
به امید آزادی همه بچه های اسیر از اشرف و فرقه رجوی