در تاریخ 3 نوامبر 2011، کنفرانسی با شرکت مارتین کوپلر نماینده دبیرکل ملل متحد و جورجیوس یعقوب دستیار ارشد آقای مالکی به دعوت دفتر نخست وزیرعراق، در عراق برگزار گردید.
آقای کوپلر متذکر شدند:
ما 3300 ساکنین کمپ اشرف را 3300 پرونده جداگانه حقوق بشری می دانیم.3300 مرد و زن و چند کودک که حق دارند بر اساس استانداردهای حقوق‌بشر بین‌المللی با آنها برخورد شود. بسیار مهم است که ما همگی راه‌حلی را بدست آوریم که عاری از خشونت باشد. ملل‌متحد در این‌جا با تمامی منابع خود و روند کمیساریای عالی پناهندگان آماده ارائه کمک است. مسئولیت تمام‌عیار دولت عراق است تا یک راه‌حل صلح‌آمیز فراهم کند.
به گزارش رویترز جورجیوس یعقوب اعلام کرد:
درخواست زمان بیشتر بدون اتخاذ اقدامات عملی برای یافتن راه حل، این موضوع را حل نخواهد کرد.اما اگر اقداماتی سریع با کمک شرکای بین المللی برای دست یابی به این هدف وجود داشته باشد، دولت عراق تصمیم خواهد گرفت. همچنین در تاریخ 12 سپتامبر 2011 کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل طی نامه ای به دولت عراق اعلام کرد:
"دستیار کمیسر عالی در امر حفاظت در 12سپتامبر ۲۰۱۱ به همتاهای ذیربط در دولت عراق نامه داده و آنها را مطلع ساخته است که ما درخواستها را دریافت کرده‌ایم و ما اکنون استاتوی ساکنان اشرف را ”پناهجو“ محسوب می‌کنیم."
با این همه کمیساریا دربیانیه خود می‌گوید که به‌رسمیت شناختن پناهندگی گروهی را مناسب نمی‌داند و آن را با عملکرد و راهنمای عمل خود در مورد گروههایی که تاریخچه فعالیت مسلحانه داشته باشند، منطبق نمی‌داند. کما اینکه اگر دلایل جدی در مورد کارها و جرایمی وجود داشته باشد که طبق کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو، مانع به‌رسمیت شناختن پناهندگی است، بایستی مورد بررسی قرار بگیرد.
بوضوح روشن است که تلاشهای صادقانه خانواده های اعضای گرفتار دراشرف، که بیش از 1.5 سال است در بدترین وضعیت آب و هوایی عراق مقابل درب اشرف تحصن کرده اند یکی از عللی است که باعث ورود جامعه جهانی به این موضوع شده است.
گرچه نتوانستند عزیزانشان را ملاقات کنند ولی صدای اسارت آنها را به گوش دولت مردان عراقی و صلیب سرخ جهانی و…. رساندند. و امروز ما شاهد مداخله کمیساریای ملل متحد به منظور حل و فصل معضل اشرف می باشیم.
همچنین:
با توجه به اینکه مسئولین فرقه رجوی، اشرف را شیشه عمر خود و خود را مالک همه چیز اعضای گرفتار دراشرف تلقی مینمایند. نهایت تلاش خود را برای کارشکنی های مستمر در روند کار کمیساریای ملل متحد و دولت عراق روا میدارند. طرح ادعاهایی مثل، اخذ موقعیت پناهندگی جمعی یا سرو صدا و شانتاژ مبنی بر اینکه دولت عراق قصد به راه انداختن حمام خون دارد، ازجمله این موارد است.
آقای مارتین کوپلر باید توجه داشته باشد، فراهم شدن یک راه حل صلح آمیز توسط دولت عراق، زمانی می تواند تحقق یابد که سازمان بر خلاف ماهیت فرقه ای و تروریستی خود همکاری لازم و به دور از هر گونه نیات شوم و خطرناک را عملی سازد.
از مهم ترین عوامل موثر در آزادی واقعی اسرای قرارگاه اشرف که خود بتوانند سرنوشتشان را تامین نمایند به شرح ذیل می باشد:
– قرارگرفتن اسراء در موقعیت و مکانی آزاد و خارج از تسلط تشکیلاتی رهبران فرقه، تا هنگام ثبت نام و تعیین سرنوشت آنها که واقعا بتوانند تمایلاتشان را به ماندن یا خارج شدن از حصارهای فرقه ابراز دارند.
– لازم است قبل از پایان اولتیماتوم دولت عراق و هر گونه اقدام به منظور تخلیه قرارگاه اشرف، دسترسی و ملاقات آزاد آقای کوپلر و نمایندگان صلیب سرخ جهانی با تک تک اسراء و بدون حضور نگهبانان سازمان فراهم گردد.
– باتوجه به فریب هواداران سرخورده و اجبار آنها به خودسوزی درکشورهای اروپایی توسط رهبران سازمان، ضروری است تمهیدات لازم به منظور جلوگیری از تکرار این امر و ایجاد درگیریهای کاذب و کشته شدن تعدادی از اسراء جلوگیری شود.
– سوابق سازمان در حذف نیروهای اصلی و هوادار خود مانند علی زرکش، مسعود قربانی، مهدی کتیرایی، حمید حریری توسط عوامل سازمان ازپشت درعملیات مروارید مسبوق به سابقه است.یا غرق شدن ساختگی حسن محمدی دررودخانه زاب (نوار مرزی عراق و ایران) که توسط رهبران سازمان به اعدام محکوم شده بود.
باید اذعان داشت که تقاضای سازمان نسبت به تمدید مهلت تعیین شده دولت عراق و درخواست استقرار نیروهای کلاه آبی سازمان ملل در اشرف، می تواند ترفندی فریبکارانه به منظور طرح نیات شوم رهبران فرقه باشد.و مسئولیت نیروهای عراقی بر حفاظت قرارگاه اشرف را سلب نماید.
نامه خانواده های انجمن نجات به آقای مارتین کوپلر
