خانواده های استان گلستان با مراجعات بسیار زیادی که به محل دفتر انجمن نجات داشتند و با پیگیریهایی که از طرف دفتر انجمن نجات انجام شد توانستند برای چندمین بار جهت اعزام به جلوی درب اشرف مجوز لازم را بگیرند و آماده رفتن به آنجا و پیوستن به خانواده های متحصن در جلوی پادگان فرقه رجوی شوند که اینکار در اواخر آبانماه سال جاری محقق شد.
خانواده های گلستانی همچون دفعات قبل و البته مصمم تر از آن به سوی کمپ آزادی درعراق و در جلوی پادگان اشرف حرکت نمودند و بعد از چندین ساعت پیمودن مسیر توانستند به خیل کثیر خانواده های حاضر در جلوی قلعه مخوف رجوی اضافه شوند.
آنها به همراه خانواده های متحصن درجلوی اشرف در جای جای اضلاع پادگان تروریستی رجوی حضور پیدا کرده و صحبت کردن در پشت بلندگو نسبت به فرزندان و اسیران در بند رجوی پیام آزادی را می دادند و به آنها از شرایط زندگی خوب و سالم در کشور خود همراه با امنیت وعفو مقامات ایرانی خبر می دادند.
و سیمای زیبای کشور و شهر خود را برای آن گرفتاران فرقه رجوی بیان می کردند و از زندگی و همدلی خود سخن می گفتند. از پیشرفت و اقتدار جوانان دیروز و امروز می گفتند که آن اسیران متاسفانه به دلیل دور بودن از اجتماع و دور نگه داشتن اجباری از هرگونه آزادی نسبت به این صحبتها غریب بودند و نیاز بود که خانواده ها گوشه ای از لحظات زیبای زندگی از دست رفته شان را که فقط و فقط به خاطر مطامع و هوسبازیهای مسعود رجوی جنایتکار و مریم عضدانلو خونخوار انجام می شد را یاد آوری نمایند.
خانواده های داغدیده گلستانی به همراه خانواده های متحصن در جلوی اشرف در هفته اول از طریق بلندگوهای قرار داده شده با اسیران صحبت می کردند و از اضلاع مختلف در چهار گوشه پادگان رجوی پیام خود را به آنها می رساندند و حتی در یکی از روزها تا جلوی یکی از نگهبانیها در ضلع جنوبی پیش رفتند و از آن مزدوران فرقه رجوی آن پدران و مادران پیری را که تنها برای دیدن چند دقیقه ایی فرزندان خود به آن بیابان قدم گذاشته بودند را با فلاخن و کش کشی تهدید می کردند و حتی به آن آسیب دیده های این گروه تروریستی فحش و دشنام می دادند در صورتیکه آن بندگان خدا فقط می خواستند فرزندان خود را ملاقات نمایند و به غیر از آن هیچ.
اما در هفته دوم حضور خانواده های گلستانی در جلوی درب پادگان اشرف که مصادف شد با همایش خانواده ها و دولتمردان و مسئولین عراق در یکی از سالنهای بغداد که با حضور خبرنگاران داخلی و خارجی همراه بود، خانواده های گلستانی حضور گسترده و پر رنگی داشتند و با هماهنگی با سایر خانواده ها در زمانهای مناسب چه در جلوی دوربینهای خبرنگاران و چه در زمان شعار دادن بر علیه سرکرده گروه تروریستی رجوی حضور خوبی داشتند که باعث جلب توجه اذهان عمومی و مردم و مسئولین حاضر در سالن شده بود.
و اما در ادامه حضور در هفته دوم در کمپ آزادی به دلیل حضور نیروهای سازمان ملل، بلندگوهای اطراف پادگان خاموش گردید که در این مدت نیز خانواده های گلستانی بیکار نبودند و با همراهی سایر خانواده های حاضر در کمپ آزادی به پیاده روی در امتداد سیم خاردارهای دورتا دور پادگان نظامی اشرف اقدام کردند که اینکار آنها باعث تنش میان اعضاء فرقه مجاهدین شده بود و حتی در موارد زیادی اقدام به سنگ پرانی به سوی خانواده ها می نمودند که با مداخله نیروهای ارتش عراق عقب نشینی می کردند و اما خانواده ها از قبل مصمم تر به ادامه پیاده روی در روی خاکریزها اقدام می کردند.
انجام پیاده روی در امتداد سیاج مجاهدین باعث اعتراض شدید آنها به سربازان عراقی شده بود و آنها چنان عصبانی بودند که در برخی موارد که شروع به سنگ پرانی می کردند به پای سربازان عراقی برخورد می کرد که با برخورد شدید آنها روبرو می شدند و فوری در کیوسکهای نگهبانی خود فرار می کردند و یا در گوشه ایی در پشت خاکریز مخفی می شدند.
خانواده های گلستانی به شکرانه خداوند حضور پر رنگی در همه مراحل حضور خود در جمع خانواده های حاضر در جلوی درب اشرف در عراق داشتند بطوریکه به قول خانم میرزایی که یکی از زحمتکشان این خیل عظیم خانواده ها می باشد: " حضور خانواده های گلستانی باعث می شود که بار سنگین تدارکات خانواده ها از دوش ما کمتر شود، چرا که آنها در تمامی مراحل همکاری و همدلی خیلی خوبی دارند. "
به هر حال حضور خانواده های گلستانی سرشار از شوق و امید بود به طوریکه در زمان حضور آنها در کمپ آزادی 5 نفر از اسیران توانستند از چنگال رجوی جنایتکار نجات پیدا کنند که یکی از آن اسیران متعلق به استان گلستان بود. به امید رهایی تمامی اسیران در بند فرقه رجوی