دفاع از حقوق ساکنین کمپ اشرف چگونه و با چه بهائی؟

اینکه ساکنین کمپ اشرف باید هر چه زودتر تکلیفشان روشن و به کشور پناهنده پذیر ثالث اعزام شوند بر کسی پوشیده نیست و این همان درخواستی است که ما رها شدگان از این فرقه همه هم و غم خود را در این مدت صرف رهائی و آزادی این عزیزان از کشور خطر خیز عراق نموده ایم و از همان زمان سرنگونی صدام و اولین درخواست ترک کمپ توسط دولت عراق خواهان رعایت حقوق انسانی و حق تعیین محل زندگی ساکنین کمپ شده ایم و معتقدیم و هنوز هم معتقد هستیم که زمان کافی برای تصمیم رهبران سازمان برای خروج مسالمت آمیز و بدون خون ریزی وجود داشته اما این مهم بیش از 8 سال است که بتعویق افتاده و تعویق مجدد یعنی ادامه وضع موجود. قبل از شروع مطلب اضافه کنم که هم اکنون دوفرزند دختر و پسر من بمدت بیش از 15 سال است که در کمپ اشرف گرفتارند ونوشته من از زاویه نگرانی یک پدر برای نجات جان فرزندانم و بقیه دوستانی است که در آنجا اسیر مناسبات مجاهدین هستند می باشد. بتازگی ۲۰۰ فعال مدنی بیانیه ای صادر نموده و خواهان «حل و فصل» مشکل اردوگاه اشرف به صورت انسانی و مسالمت‌آمیز شده اند و نسبت به «عواقب سوء و فاجعه‌بار کاربرد زور» و هر اقدامی که سلامتی و زندگی ساکنان اردوگاه را به خطر اندازد، هشدار داده اند.” که لازم دیدم توضیحاتی حول این بیانیه ارائه دهم تا نکات مبهم آن برای خوانندگان روشن گردد. بیانیه با قصد دفاع از حقوق انسانی و حق پناهندگی ساکنین ادوگاه اشرف صادر گردیده که در جای خود قابل تقدیر و ستایش است اما در عین حال حاوی ابهامات و نقاط تاریکی نیز هست که بدان پرداخته نشده است. اینکه ساکنین کمپ اشرف باید هر چه زودتر تکلیفشان روشن و به کشور پناهنده پذیر ثالث اعزام شوند بر کسی پوشیده نیست و این همان درخواستی است که ما رها شدگان از این فرقه همه هم و غم خود را در این مدت صرف رهائی و آزادی این عزیزان از کشور خطر خیز عراق نموده ایم و از همان زمان سرنگونی صدام و اولین درخواست ترک کمپ توسط دولت عراق خواهان رعایت حقوق انسانی و حق تعیین محل زندگی ساکنین کمپ شده ایم و معتقدیم و هنوز هم معتقد هستیم که زمان کافی برای تصمیم رهبران سازمان برای خروج مسالمت آمیز و بدون خون ریزی وجود داشته اما این مهم بیش از 8 سال است که بتعویق افتاده و تعویق مجدد یعنی ادامه وضع موجود. در بیانیه اشاره نشده است که این تعویق باید چه مدت زمانی را شامل شود؟ یکماه – دو ماه – یکسال- یا دهسال؟ اگر مدت زمان سقوط صدام تا بحال را در نظر بگیریم بیش از 8 سال گذشته و در مدت این 8 سال و اندی مدام دولت عراق اخطار کرده که باید مجاهدین خاک عراق را ترک کنند اما گوش شنوائی نبوده که این اخطار را بشنود. ایا تخلیه کمپ باید دوباره بتعویق بیفتد؟ چرا رهبری مجاهدین این فرصت زمانی طولانی را از دست داد و حالا مسئله تعویق ضرب الاجل را بمیان کشیده و روی آن تبلیغ و جنجال راه انداخته است. مگر دولت عراق می خواهد این عده را به دریا بیندازد و یا آنطور که مجاهدین تبلیغ و مظلوم نمائی می کنند می خواهد تحویل جمهوری اسلامی بدهد؟ در بیانیه هیچ اشاره ای به ریشه مشکل و اینکه چرا تا بحال حل آن بتعویق افتاده نشده است و “هشدار” تنها به سازمانهای بین المللی است و نه هشدار به رهبری مجاهدین و این نشان می دهد که صادر کنندگان بیانیه هیچ گونه شناختی از مجاهدین و رهبری آن ندارند و نکته مهم تر اینکه بیانیه بر اساس جوی که رهبری مجاهدین بوجود آورده اند صادر گردیده و نه بر اساس نظر و خواست ساکنین کمپ اشرف که هیچ امکان و تریبونی برای بیان نظرات خود در اختیار ندارند. این اقایان ابتدا باید از کمپ بازدید و با ساکنین آن صحبت می کردند تا نظر و خواست آنها را بطور واقعی بدانند و سپس اطلاعیه صادر می نمودند. محتوای بیانیه تماما انعکاس نظر رهبری مجاهدین است و نه انعکاس خواست ساکنین اشرف. رهبری سازمان مجاهدین هیچ حقی مبنی بر انعکاس خواست ساکنین اشرف و برگزاری تظاهرات و فشار بر نهادی های بین المللی را ندارند زیرا رهبری مجاهدین نماینده ساکنین کمپ اشرف و حافظ منافع آنان نیست و نمی تواند از حقوق آنها دفاع کند چون رهبری مجاهدین در قضیه ادامه حضور در خاک عراق و حفظ کمپ اشرف با همین ترکیب منفعت و مصلحت خود را می جوید و نه مصلحت ساکنین کمپ را و اتفاقا همیشه رهبری مجاهدین بوده است که “جان ساکنین کمپ اشرف را به خطر انداخته” است. نکته دوم که باز در این بیانیه مغفول مانده آنست که هیچ اشاره ای به ترکیب و سازماندهی مجاهدین در کمپ اشرف نشده و همه این سه هزار و اندی نفر یکدست و یک سرنوشت تلقی شده اند و حال انکه حساب رهبران و فرماندهان از بدنه تشکیلات که با انواع و اقسام ترفند ها مانع خروج و یا فرار بدنه سازمان می شوند جدا نشده است. تا زمانی که این ترکیب حفظ شود و ده بار هم ضرب الاجل تمدید گردد اوضاع بهمین منوال است و ممکن است باز 8 دیگر حل این مهم به تعویق بیفتد. نکته دیگری که در بیانیه مغفول مانده هیچ عتاب و خطابی در دفاع و حفظ حقوق انسانی ساکنین کمپ به رهبری مجاهدین نشده و گویا رهبری مجاهدین هیچ دخالتی در حل مسالمت آمیز مسئله و رعایت حقوق انسانی کمپ به عهده ندارد و تمام مسئولیت متوجه دولت عراق است. اعتقاد من بر این است که راه حل مسالمت آمیز همیشه وجود داشته و اکنون نیز وجود دارد و اتفاقا این رهبری مجاهدین است که هر گونه راه حل مسالمت آمیز را بسته و هر اقدامی از جانب دولت عراق را به خشونت و خون ریزی می کشاند. در بیانیه باید تعلل در خروج از عراق و مقاومت خشونت بار و تحریک و ایحاد ترس و تلقین و مغز شوئی ساکنین کمپ اشاره می شد. در خواست از سازمان های بین المللی برای حل و فصل بدون خونریزی و مسالمت آمیز قضیه بدون در نظر گرفتن نقش رهبری مجاهدین راه بجائی نمی برد. بهترین راه حل انسانی و حقوق بشری بجای صدور اطلاعیه و نشستن پشت میزی که رهبری فرقه مجاهدین ترتیب داده اند این است که هیئت های متعددی از همین اقایان امضاء کننده بیانیه قبول زحمت فرمایند و به عراق سفر کنند و با ساکنین کمپ اشرف بدون حضور فرماندهان نظامی مجاهدین به گفتگو بنشینند و خواست قلبی انها را جویا شوند و خانواده هائی که مدت دو سال است پشت درب کمپ در انتظار ملاقات با عزیزانشان نشسته اند صحبت کنند تا همه ابعاد قضیه برایشان روشن شود و بعد می توان واقعیت را انطور که هست دید. برای روشن شدن ذهن اقایان یک نمونه از دروغگوئی و مغز شوئی رهبران سازمان از قول 3 نفر ازتازه رها شدگان به نام های علی قزل قارشی از شهرستان گرگان و صادق خاوری (صمد) از شهرستان فومن و محمد کریم گل شیر میری (حامد) نقل می کنم تا نقش رهبری مجاهدین در حفظ موقعیت فعلی کمپ روشن شود. “در درگیری هایی که اخیرا با دولت عراق بوجود آوردند ما را وادار نمودند تا با نیرو های عراقی در گیر شویم. آنان گفته بودند که عراقی ها آمده اند تا ما را دستگیر کرده و تحویل ایران بدهند که بعد شکنجه و اعدام شویم. لذا فکر میکردیم حتی به قیمت کشته شدن باید به نیروهای عراقی با هر وسیله ای که شده تهاجم نمائیم.
با حضورخانواده ها دراطراف پادگان اشرف امید زندگی در ما بوجود آمد و ترس از بیرون از اشرف و عراقی ها که هر روز در گوشمان می خواندند کمتر شد و اطمینان نسبی حاصل کردیم که در بیرون از زندان اشرف زندگی دیگری وجود دارد. بلند گوهای خانواده ها تنها امید ما در این زندان بود. ما امیدواریم که تا رها شدن تک تک اسرای اشرف، حضور خانواده ها و صدای بلندگوهایشان پایان نیابد.” در ضمن یکی از راه حل های مشکل ساکنین کمپ اشرف و جلو گیری از اتلاف وقت و حل بدون خون ریزی و بدون خشونت که در دفعات قبل به عمد و توسط رهبری مجاهدین صورت گرفت این است که کمپ اشرف با ترکیب فعلی منحل و ساکنین آن در دسته های چند صد نفره به مکانهای مختلف تقسیم شوند تا اتوریته و قدرت مغز شوئی و تحریک اعضای سازمان توسط فرماندهان به حد اقل ممکن برسد. در این صورت بطور حتم راه حل مسالمت آمیز و اعزام ساکنین کمپ به کشور های امن پناهنده پذیر زود تر فراهم خواهد شد.