"سیمای آزادی " تلویزیون ماهواره ای مجاهدین در برنامه خبر ساعت 20:30 جمعه 16/10/1390 خود پیامی از مسعود رجوی را تحت عنوان " اشرف – کارزار آزادی – 10 / دی / 1390" پخش نمود تا بار دیگر رجوی با دجالگیری های خاص خودش آنچه که وی آنرا " پیروزی " می نامید به خورد ساکنین قرارگاه اشرف بدهد.
رجوی خطاب به حاضرین در سالن اعلام کرد: از فردا کارزار شماره 1 را آغاز می کنیم، آیا آماده اید؟ رجوی ادامه داد: این یک کارزار میهنی، انقلابی و جهانی است، با جنگ صد برابر، و البته مسیر راحتی نیست و بن بست فعلی را "آزمایشی دیگر برای مجاهدین" قلمداد کرد.
رجوی تماما در تلاش بود که به حاضرین در سالن اشرف روحیه داده و تمامی عقب نشینی های خفت بار خودش را پیروزی جلوه دهد. ولی در تمامی شرایطی پیش آمده تنها این اعضای مجاهدین بوده وهستند که قربانی مطامع قدرت طلبانه رجوی میشوند.
همچنانکه گفتم دجالگری و ساختن فضای عرفانی، خواندن آیات قرآنی با ترنمی خاص و البته در ظرفی بنام قرارگاه اشرف که سالیان سال است ساکنین آن هیچ ارتباطی با دنیای بیرون ندارند، از جمله ویژگیهای شخص رجوی بعنوان رهبر فرقه مجاهدین است تا بتواند با ایجاد چنین پیش زمینه ای اهداف سیاسی اش را پیش برده و از کسانی که آنها را در اسارت فیزیکی و فکری نگه داشته بار دیگر و با دستخط و امضای خودشان تعهد ماندن در کنار او را بگیرد.
دیدن صحنه های این برنامه که هیچگاه با دنیای متمدن امروزی همخوانی ندارد و علیرغم صحنه سازیهای پر طمطراق که با استفاده از ساز و آواز و خواندن سرودهای عرفانی و "ملی " پیام رجوی را همراهی میکرد، همچنان روح کهنگی و فرقه گرایی افراطی را در خود داشت. دیدن این صحنه ها نشان میداد که چگونه وی با دجالگریهایی که تنها خاص خود اوست انسانهایی را تحت عنوان مبارزه در اسارت فکری نگه داشته و در مسیر اهداف قدرت طلبانه خویش قربانی میکند.
رجوی با فریاد تمام که صدایش در تمامی سالن اشرف اکو داده میشد، اعلام کرد: "… کارزار شما امروز به پایان رسید، بر اشرف و مریم مبارک باد و سپس در ادامه، سه بار آیه انا فتح نالک فتحا مبینا را خواند تا بازهم به فضای سالن هیجان بیشتری را تزریق کند.
رجوی با دجالگری تمام، وعده بهشت را به حاضرین در سالن داد و از اینکه آنها "چون کوه بر جای خود نشسته اند" تشکر و قدردانی کرد.
پخش سرودهای جمعی در وسط پیام رجوی تنها با هدف ملتهب نگه داشتن فضای سالن و برای ادامه صحبت های وی طراحی و اجرا میشد.
واقعیت این است که رجوی تنها در چنین شرایطی که بوجود آورده میشود توان عرض اندام دارد تا نه تنها هیچ اعتراضی به حرفهایش نشود بلکه در اوج جوزدگی و فضای ایجاد شده فرقه ای اهدافش را پیش ببرد. رجوی هرگز توان گفتگو و بدور از فضاسازی های فرقه ای معمول در اشرف را ندارد به همین دلیل هم باید گفت: قرارگاه اشرف – شیشه عمر ایدئولوژیکی – رجوی است.
رجوی در پیامش بار دیگر سوز و گداز خود را از ضرب العجل تعیین شده توسط آقای نوری المالکی نخست وزیر عراق پنهان نکرد و آشکارا به دخالت در امور داخلی عراق پرداخت.
رجوی از چیزی که آنرا "تشدید اختناق در عراق " میخواند سخن گفت و از معاون رئیس جمهوری عراق که به جرم دست داشتن در فعالیت های تروریستی در عراق تحت تعقیب میباشد و همچنین از خشونت و خونریزی بیشتر در عراق آشکارا حمایت کرد.
و حال در ورای همه این جوسازیهای مضحک فرقه ای و فروکش کردن گرد و خاک فریب کاری ایدئولوژیکی که به حق باید مجاهدین را " مرتجعین چپ نما " نامید باید گفت آنچه که رو درروی مجاهدین باقی است تنها یک چیز است و آنهم ترک قرارگاه اشرف و کشور عراق.