رهبران مجاهدین حقوق انسانی ما را در کمپ اشرف نقض کرده اند

نامه جمعی از رها شدگان وفعالان حقوق بشر در فرانسه به سازمان عفو بین الملل در  پاریس جناب اقای رئیس ما گروهی ار رهاشدگان از فرقه رجوی که در پاریس اقامت داریم، مایل هستیم با توجه به سال ها تجربیات تلخ خود در این فرقه مطالبی را به اطلاع شما برسانیم: 1. سازمان مجاهدین بعنوان یک گروه تروریستی در جهان شناخته شده میباشد واز روز اول بنیانگذاری این سازمان خط مشی خودرا روی ترور وقتل وعام سوار کرده وبدفعات بی شمار علیه مردم ایران دست به خشنونت وعملیات تروریستی زده است. 2. با اشراف به این حقیقت که سازمان مجاهدین اولین سازمانی بوده است که عملیات انتحاری را در خاورمیانه ابداع و گسترش داده است والان نیز به شیوه های پیشرفته تری همان خط را دنبال میکند. 3. با تأیید بر این امر که امنیت واسایش جدا شدگان از طرف این فرقه تروریستی پیوسته تهدید و با انواع خطرات روبرو شده ودر داخل قلعه اشرف نیز همان ترور ومرگ تدریجی را برای اسیران وناراضیان در قلعه حاکم کرده است. 4. با اطلاع از اینکه سازمان مجاهدین از سال 1997 توسط وزارت امور خارجه امریکادر لیست سازمانهای تروریستی طبقه بندی شده است و از آن زمان تاکنون این سازمان در فهرست سازمان های تروریستی خارجی این وزارت خانه باقی مانده است. 5. با توجه به این واقعیت که تعداد زیادی از اسیران خواهان ماندن در زیر یوغ رجوی نیستند اما سران فرقه از خروج انها ممانعت میکنند وهیچکس خبردار نشد که بر سر ناراضیان در زندانهای رجوی چه گذشته وصدای آنان نیز به جایی نمی رسد واز این بابت سران فرقه با خیال راحت هر بلایی میتوانند سرناراضیان میآورند. آگاهی داشته باشید که: 1. افراد مستقر در کمپ اشرف حق ارتباط با همدیگر را ندارند. 2. ناراضیان نباید از مقر خود خارج شوند. 3. هرشب برای ناراضیان نشستهای مغز شویی وفحش وناسزا بطور یکنواحت گذاشته میشود. 4. افراد مستقر حق ندارند با خانواده های خود ملاقات کنند. 5. کسانی که نشانه ای از خروج از مناسبات این سازمان را بروز دهند، انهارا در نشستهای جمعی با فحش وکتک کاری وزندان کردن به سکوت وادار میکنند. 6. برای ناراضیان وافراد مستقر در کمپ لحظه لحظه نوارهای رجوی وسرودهای سازمان را پخش و فیلم‌های ساختگی از رها شدگان از این سازمان و مبنی بر ارتباط با دولت ایران برای بد نام کردن و ایجاد رعب و وحشت گروگانهای که در اردوگاه کار اجباری اشرف بسر میبرند. اکنون آقای رئیس
خود قضاوت کنید که با این شرایط مهلک و کشنده و مرگ تدریجی آیا کسی جز شمایان و بطور مشخص سازمان عفو بین الملل میتواند به داد این اسیران بشتابد؟
با این امید که به صدای این اسیران و شرایط دردناک آنان توجه لازم را مبذول دارید. سعید ناصری
محمود سپاهی
غفور فتاحیان
همایون کهزادی
علیرضا نصراللهی پاریس ـ 23.01.2012