رهبری سازمان مجاهدین که تغییر شرایط منطقه ای و بین المللی و بویژه تغییر در موضع آمریکا در قبال مجاهدین را بخوبی فهم کرده است در گریز از سرنوشت محتوم، فکر میکند با طرح پیشنهاد انتقال ساکنان قرارگاه اشرف به مرز کشور اردن و یا دیگر کشورهای همجوار عراق مثل ترکیه، عربستان صعودی و کویت میتواند بار دیگر جامعه جهانی را برای مدت زمان دیگر فریب داده و به بازی بگیرد، ولی موضع گیری قاطع دولت اردن در مورخه 15 اسفند و اینکه "… اردن با انتقال این گروه معارض ایرانی و یا هر گروه معارض دیگری به کمپ های مرزی کشورش مخالف است… " ضربه سنگینی بر توهمات رهبری مجاهدین وارد آورد. مجاهدین از یک سو تلاش میکنند این پیام را به مخاطبین شان بدهند که آنها میخواهند از وضعیت بد و غیر قابل تحمل کمپ موقت ترانزیت – که در تبلیغات هیستریک مجاهدین به زندان و اردوگاه کار اجباری تشبیه شده است – به مرز اردن بروند و از سوی دیگر میتواند تستی بر واقعیات انکار ناپذیری باشد که هنوز مجاهدین نمی خواهند باور کنند که شرایط، تغییر جدی کرده است و عزم جهانی بر این است که پرونده مجاهدین را به هر نحوی شده ببندند. مجاهدین که تا دیروز فکر میکردند اگر در خدمت ارتش و ارگانهای اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل قرار بگیرند میتوانند تمامی مسائلشان را به خوبی و خوشی و البته بصورت بسته بندی شده که بوی گند آن بلند نشود، حل و فصل کنند، حال با این واقعیت سرسخت مواجه شده اند که اکنون با تغییراتی که توسط آمریکا در قوائد بازی داده شده است دیگر کسی آنها را در کادر آلترناتیو و القابی از این دست به بازی نخواهد گرفت، هرچند هنوز مجاهدین هم توان این را داشته باشند که همچنان در موضوعاتی مثل جمع آوری اطلاعات و… در خدمت آمریکا و اسرائیل باشند. از سوی دیگر آنچه که پیام دولت اردن به مجاهدین را نیز حائز اهمیت میکند دیده شدن رد پای تغییر شرایط و اجماع جهانی در اخراج مجاهدین از خاک است. در این پیام آمده است: "… اردن مسئولیت های خود را محترم شمرده و در امور دیگر کشورها دخالت نخواهد کرد". یعنی کشور اردن نیز موضوع مجاهدین را کاملا و در هماهنگ با تغییرات ذکر شده یک مسئله داخلی عراق قلمداد کرده است و این نشاندهنده این واقعیت است که، امضاء تفاهم نامه بین دولت عراق و سازمان ملل متحد در 25 دسامبر سال گذشته نقطه عطفی در اجماع جهانی برای اخراج مجاهدین از خاک عراق و البته با مدیریت مستقیم آمریکا محسوب میشود، که موضعگیری های اخیر وزارت امور خارجه ایالات متحده هم گواهی بر این تصمیم و هم شتاب دهنده آن محسوب میشود. همه اینها در حالی است که مجاهدین همچنان ساز مخالف می زنند و به گزارش سرویس بین الملل پایگاه اطلاع رسانی هابیلیان، یک منبع مطلع عراقی که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با خبرگزاری «کل العراق» گفت: (روز دوشنبه 15 اسفند) گروه دوم اعضای مجاهدین به بهانه های دروغین سوار اتوبوس هایی که برای خارج سازی آنها از پادگان اشرف به مقصد کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) آماده شده بود، نشدند. همچنین السومریه نیوز، (ششم مارس 2012 – ترجمه ایران اینترلینک) اعلام کرد: آقای عدی الخدران شهردار خالص روز دوشنبه تایید نمود که صدها تن از اعضای مجاهدین خلق در کمپ اشرف در استان دیالی از انتقال به کمپ نظامی بغداد خودداری کرده اند.
الخدران گفت " دولت مرکزی عراق در توافقنامه ای با سازمان ملل اقدام به انتقال این گروه از مجاهدین از استان دیالی به بغداد می نماید". وی افزود که "اعضای مجاهدین به ایراداتی متوصل شدند که هیچ کس را قانع نمی کند"… بنابراین مجاهدین در هر شرایطی تلاش کرده و میکنند تا ضمن تحمیل شرایط خود به جامعه جهانی و البته با کمترین هزینه و بدون حسابرسی از عملکرد گذشته شان از سرنوشت محتومی که با حضور در خاک عراق برای تشکیلات مجاهدین رقم زده اند رهایی یابند. ولی در شرایط کنونی عزم و اراده جهانی نیز بر آن است که به هر نحوی شده و البته بدون خون ریزی و برای آزاد سازی اسیران اشرف این قرارگاه بد نام را برچیند. کارزاری که قطعا مجاهدین اولین و آخرین بازنده آن خواهند بود. سیدحجت سیداسماعیلی