دولت آمریکا و سازمان ملل متحد در امر انتقال ساکنان اردوگاه اشرف در عراق دچار مشکل شده اند. بنا بگفته مارتین کوبلر، نماینده سازمان ملل در عراق، ساکنان اردوگاه اشرف در امر نقل و انتقالشان به اردوگاه جدید همکاری نمیکنند. اما مشکل عمده پذیرش آنها توسط کشور سوم است؛ هیچ کشوری حاضر به پذیرش مجاهدین خلق نیست. از سوی دیگر ٣ مقام دولتی پیشین آمریکا که بنفع مجاهدین فعالیت میکنند در مقاله ای گروه مجاهدین خلق را اپوزیسیونی قابل تأمل برای برکناری رژیم کنونی در ایران معرفی کرده و از دولت آمریکا خواسته اند نام آن را از فهرست گروههای تروریستی خارج کند و از آن تشکیلات بعنوان ابزاری برای تغییر رژیم ایران استفاده کند. اما وزارت خارجه آمریکا توجهی به پیشنهاد این ٣ مقام دولتی پیشین آمریکا ندارد. دولت آمریکا میگوید قصد براندازی رژیم ایران را ندارد. همچنین هنوز تصمیمی در مورد حذف مجاهدین از لیست گروههای تروریستی نگرفته و معلوم هم نیست چه زمانی چنین تصمیمی گرفته شود. هنری ووستر، مدیر دفتر امور ایران در وزارت خارجه آمریکا، می گوید: اگر هم نهایتاً گروه را از لیست خارج کنند، مجاهدین جایگزین دموکراتیکی نیست. هنری ووستر می گوید: یکی از مشکلاتی که ما با مجاهدین خلق داریم اینست که به دید ما آنها نماینده یک جنبش اصلاح طلب دموکراتیک در ایران نمیتوانند باشند. ژنرال هیو شلتون، رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون، تام ریج، فرماندار سابق ایالت پنسیلوانیا و اولین وزیر امنیت ملی کشور، و پتریک کندی، نماینده سابق ایالت رد آیلند در مجلس نمایندگان آمریکا، سال گذشته در مقاله ای که در وبسایت محافظه کار فاکس نیوز منتشر کردند، مجاهدین را تجلی روح بهار عرب توصیف کرده و به دولت پرزیدنت اوباما پیشنهاد کردند با خارج کردن گروه از فهرست گروههای تروریستی، از مجاهدین برای براندازی حکومت ایران استفاده کند. هنری ووستر نظر این مدافعین آمریکایی مجاهدین را نظر شخصی آنها میداند و میگوید با توجه به کنترل غیردموکراتیکی که رهبران این گروه بر اعضا دارند گروه نمیتواند پیشقراول دموکراسی که آمریکا برای ایران در نظر دارد، قلمداد شوند. علاوه بر این ٣ مقام سابق، رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک، نیز از اردوگاه جدید انتقاد کرده و آنرا به اردوگاههای دوران آلمان نازی تشبیه کرده است. اما مارتین کوبلر که بخشی از مسؤلیت وی سر و سامان دادن به وضعیت مجاهدین اردوگاه اشرف در عراق است در مصاحبه ای با مجله فارن پالیسی در واشنگتن انتقادها را با این استدلال که زمانی ۵۵۰۰ سرباز آمریکا در آن محل زندگی میکردند، رد می کند و به حامیان مجاهدین توصیه میکند دولتهای متبوع خود را تشویق کنند اعضای اردوگاه اشرف را بپذیرند، چرا که بنظر میرسد هیچ کشوری علاقه ای به اینکار ندارد. حتی کنفرانسی که اوائل فروردین ماه امسال در ژنو بدین منظور برگزار شد، نتیجه مطلوبی نداد. مشکل دیگری که آقای کوبلر با آن مواجه بوده مقاومت ساکنین اردوگاه اشرف در برابر انتقال به اردوگاه آزادی بود که میگوید، اخیراً بهتر شده است. وزیر امور خارجه آمریکا در بهمن ماه گفته بود که همکاری ساکنین اشرف در این کار میتواند در تصمیم وی در مورد حذف یا حفظ گروه در لیست گروههای تروریستی تأثیر داشته باشد. آقای ووستر حاضر به تشریح این تأثیر نشد اما جدای از مقاومت ابتدایی گروه برای انتقال، وی می افزاید که این اقدام کار ساده ای نیست: خانواده آنجا هست، امکانات هست و غیره. نمیشود یک روستای ٣۴۰۰ نفره را یک شبه منتقل کرد. دولت عراق بطور رسمی گفته است که این افراد باید از آنکشور خارج شوند. نماینده سازمان ملل در عراق هشدار داد که اگر کشورهای دیگر این افراد را نپذیرند یک راه باقی میماند: بازگرداندن آنها به ایران. البته خود آقای کوبلر میگوید که ممکن است این افراد در ایران در معرض خطر باشند و تأکید می کند که اگر کار به آنجا بکشد، راه حلی پیدا خواهند کرد. کما اینکه آقای کوبلر که هفته پیش در واشنگتن بود با معاون خانم کلینتون و دیگر مقامات آمریکایی در کلیات در مورد جابجایی این افراد، رایزنی کردند. اما چرا کشورها حاضر نیستند مجاهدین را بپذیرند؟ سکونت ٣۰ ساله آنها در اردوگاه اشرف آنها را از دنیا منزوی کرده است و اطلاعات واقعی و معتبر در مورد گذشته آنها و اینکه آیا واقعاً واجد شرایط پناهندگی میشوند یا نه، در دست نیست. از طرف دیگر همین خبرهای جدید که ادعا می شود اعضای مجاهدین در داخل ایران از طرف اسراییل دست به حملات میزنند، خود عاملی بازدارنده است.