نامه بنیاد خانواده سحر به مارتین کوبلر نماینده ملل متحد در عراق

همانطور که در جریان هستید آقای مارتین کوبلر، نماینده دبیر کل ملل متحد در امور عراق، در جریان اجلاس شورای امنیت ملل متحد، واقعیاتی را مبنی بر کارشکنی فرقه رجوی در خصوص تخلیه پادگان اشرف و تحویل آن به دولت عراق بر طبق توافقات انجام شده گزارش نمود که به مذاق مسعود رجوی خوش نیامد و متعاقبا اطلاعیه ای با عنوان "دبیرخانه شورای ملی مقاومت" صادر کرد که اتهاماتی را متوجه هم آقای کوبلر و هم دولت عراق نمود. آقای کوبلر در جلسه شورای امنیت ملل متحد هشدار داده بود که دولت عراق حق دارد حاکمیت ملت این کشور را بر تمامیت ارضی آن اعمال نماید و کاسه صبر این دولت دیگر لبریز شده و بیش از این نمیتواند چشمان خود را بر قانون شکنی در کشور خود ببندد. بنیاد خانواده سحر در خصوص اطلاعیه فرقه رجوی نامه ای توضیحی برای آقای کوبلر فرستاده است که متن آن عینا در زیر از نظرتان میگذرد: نمایندگی ملل متحد در عراق (یونامی)
آقای مارتین کوبلر عزیز شاید در جریان باشید که متعاقب گزارش شما در اجلاس شورای امنیت ملل متحد، و بیان واقعیاتی مبنی بر کارشکنی سازمان مجاهدین خلق در عراق و لبریز شدن کاسه صبر دولت این کشور که تاکنون بسیار تحمل کرده و مدارا نموده است، این سازمان در تاریخ 21 ژوئیه 2012 اطلاعیه ای صادر کرد که لازم است به نکاتی چند از آن اشاره گردیده و توضیحاتی داده شود. سازمان مجاهدین خلق عنوان نموده است که " اظهارات مارتین کوبلر در شورای امنیت علیه مجاهدان اشرف، در خدمت خشونت و سرکوب است" و دولت عراق را در پیش نرفتن روند جابجائی ها مقصر دانسته است. همگان میدانند و به غیر از کسانی که منافعی با فرقه مربوطه دارند اذعان می نمایند که هیچ کس به غیر از شخص مسعود رجوی طالب خشونت و سرکوب نیست و این مطلب ثابت شده است که رجوی تمامی تلاش و سعی خود را میکند تا باز هم قضایا به خشونت کشیده شود و در این رابطه مظلوم نمائی فرقه ای راه بیندازد و نهایتا پادگان اشرف را تحویل ندهد. همانطور که خودتان اشاره کردید مشکل اصلی در حال حاضر ارتباط یونامی و دولت عراق با ساکنان اشرف و لیبرتی به طور مستقیم و سیستماتیک است. رهبران فرقه مدعی میشوند که دولت عراق به تعهدات خود عمل نکرده است حال آنکه دولت عراق اولا هیچ وظیفه ای در قبال کسانی که در زمان صدام حسین به کشتار ملت عراق دست زده اند ندارد و ثانیا تا جائی که به هر فرد این تشکیلات بر میگشته حداکثر امکانات رفاهی و درمانی را در اختیار آنان قرار داده است. اما رجوی اصرار دارد که همچون زمان صدام حسین این امکانات صرفا به وی داده شود تا هرطور که میخواهد از آنها استفاده نماید و افراد ناراضی را محروم کرده و به خواص خود رسیدگی بیشتری کند. جالب ترین حرفی که رجوی میزند اینست که لیبرتی بیشتر شبیه به یک زندان است. بر اساس اظهارات تمامی جداشدگان و خانواده هائی که حضورا به خودتان توضیح داده اند، پادگان اشرف مخوف ترین و محدودترین زندانی است که تابحال مشاهده شده چرا که زندانیان آن حتی حق ارتباط مکاتبه ای با بستگان نزدیک خود بعد از چند دهه را هم ندارند. این وضعیت در لیبرتی هم صادق است و زندانبانان کسانی به غیر از ایادی رجوی که همه گونه محدودیت برای ساکنان ایجاد میکنند نیستند. رجوی طی این مدت ثابت کرده است که زبان مدارا و تشکر و ملاطفت را نمی فهمد و البته تلاش میکند تا کار را هر طور شده به درگیری بکشاند و کشته بدهد و سروصدا راه بیندازد. مانند کسی می ماند که پایش را لای درب منزل شما گذاشته و نمیگذارد درب را ببندید و اگر بخواهید فشار بدهید تا در بسته شود جیغ و فریاد راه می اندازد که پایش له را له کرده اید. واقعیت اینست که کماکان مسعود رجوی از جانب تمامی ساکنان لیبرتی و اشرف صحبت میکند. تمامی کسانی که توانسته اند اخیرا از مقرهای این فرقه چه در اشرف و چه در لیبرتی فرار کنند و خود شما با تعدادی از آنان گفتگو داشته اید شهادت داده اند که هیچ اطلاعی از وضعیت خارج از سازمان نداشته اند و به شدت می ترسیده و با پذیرش بالاترین تهدیدات دست به فرار زده اند. همگی آنان اظهار میدارند که اگر اطلاعات کامل و کافی در اختیار اعضای سازمان در عراق قرار گیرد همگی آنها حداکثر همکاری را با دولت عراق و مقامات ملل متحد خواهند داشت. بنیاد خانواده سحر بار دیگر بر خواست همیشگی خود که تنها مسعود رجوی مانع از انجام آنست تأکید می ورزد که قربانیان و گروگان های اشرف و لیبرتی می بایست دیداری آزاد و مستقل با خانواده های دردمند و رنج کشیده خود داشته باشند و تا این مهم صورت نگیرد رجوی همچنان به باج خواهی ادامه میدهد و مانع از حل مسائل میگردد.