وزارت خارجه امریکا، اول اوت 2012 سازمان های تروریستی خارجی سازمان های تروریستی خارجی (اف تی اوها[۴]) طبق بند ۲۱۹ ازقانون مهاجرت و ملیت (اینا[۵])، توسط وزیر خارجه به عنوان تروریست تعیین شده اند. تعیین این سازمان ها بدین نقش مهمی درمبارزه با تروریسم ایفا می کند و وسیلۀ مؤثری برای قطع حمایت از فعالیت های تروریستی است. معیارهای قانونی برای تعیین تروریست ها تحت بند ۲۱۹ اینا پس از اصلاحات: ۱. سازمان باید سازمانی خارجی باشد. ۲. سازمان باید در فعالیت های تروریستی، آنطور که در بند ۲۱۲ (اف) (۳) (ب) از اینا (شماره ۸ از قانون ایالات متحده، بند ۱۱۸۲ (الف) (۳) (ب)) تعریف شده است، یا در تروریسم، مطابق با تعریف بند ۱۴۰ (د) (۲) ازقانون اختیارات روابط خارجی، سال مالی ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ (شماره ۲۲ از قانون ایالات متحده بند ۲۵۵۶ف(د)(۲))، دخیل باشند و یا قابلیت وقصد اشتغال به فعالیت های تروریستی یا تروریسم را حفظ کرده باشند. ۳. فعالیت تروریستی سازمان یا تروریسم باید خطری برای امنیت تبعه های ایالات متحده یا امنیت ملی (دفاع ملی، روابط خارجی، یا منافع اقتصادی) ایالات متحده شمرده شود. سازمان های تروریستی خارجی تعیین شده توسط دولت ایالات متحده سازمان ابو نیدال (آنو[۶]) گروه ابو صیاف (اِی اس جی[۷]) تیپ شهدای الاقصا (اِی اِی ام بی[۸]) القاعده (اِی کیو[۹]) القاعده در شبه جزیرۀ عربی (اِی کیو اِی پی[۱۰]) القاعده در ایران (ای کیو آی[۱۱]) القاعده در مغرب اسلامی (اِی کیو آی ام[۱۲]) الشباب (اِی اس[۱۳]) انصار الاسلام اسباط الانصار ام شینری کیو (ام[۱۴]) سرزمین پدری و آزادی باسک (ای تی اِی[۱۵]) حزب کمونیست فیلیپین/ارتش نوین خلق (سی پی پی/ان پی اِی[۱۶]) ارتش تداوم جمهوری ایرلند (سی آی آر اِی[۱۷]) جماعه الاسلامیه (آی جی[۱۸]) حماس حرکت الجهاد الاسلامی (اچ یو جی آی[۱۹]) حرکت الجهادی الاسلامی/بنگلادش (اچ یو جی آی-ب[۲۰]) حرکت المجاهدین (اچ یو ام[۲۱]) حزب الله اتحاد جهاد اسلامی (آی جی یو[۲۲]) جنبش اسلامی ازبکستان (آی ام یو[۲۳]) جیش المحمد (جی ای ام[۲۴]) جماعه اسلامیه (جی آی[۲۵]) جندالله کاهانه چای کتایب حزب الله (کی اچ[۲۶]) حزب کارگران کردستان (پ ک ک[۲۷]) لشکر الطیبه (ال تی[۲۸]) لشکر جنگوی (ال جی[۲۹]) سازمان مجاهدین خلق (ام ای کی[۳۰]) ارتش آزادی خواه ملی (ای ال ان[۳۱]) گروه مبارزان اسلامی مراکش (جی آی سی ام[۳۲]) ببرهای آزادی خواه تامیل ایلم (ال تی تی ای[۳۳]) گروه مبارزه اسلامی لیبی (ال آی اف جی[۳۴]) جبهۀ آزادی بخش فلسطین – حزب ابو عباس (پی ال اف[۳۵]) جهاد اسلامی فلسطین – حزب شقاقی (پی آی جی[۳۶]) جبهۀ خلق برای آزادی فلسطین (پی اف ال پی[۳۷]) جبهۀ خلق برای آزادی فلسطین-فرماندهی عمومی (پی اف ال پی-جی سی[۳۸]) آی آر اِی واقعی (آر آی آر اِی[۳۹]) نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا (فارک[۴۰]) سازمان انقلابی ۱۷ نوامبر (۱۷ ان[۴۱]) حزب/جبهه آزادی بخش خلق انقلابی (دی اچ کی پی/سی[۴۲]) مبارزۀ انقلابی (آر اس[۴۳]) راه درخشان (اس ال[۴۴]) تحریک طالبان پاکستان (ت ت پ[۴۵]) نیروهای متحد دفاع شخصی کلمبیا (اِی یو سی[۴۶]) سازمان مجاهدین خلق اسامی دیگر: مک[۵۰]؛ ام کی او[۵۱]؛ مجاهدین خلق؛ جامعۀ دانشجویان ایرانی؛ شورای ملی مقاومت؛ ان سی آر[۵۲]؛ سازمان رزمندگان مقدس خلق ایران؛ ارتش آزادی بخش ملی ایران؛ ان ال اِی[۵۳]؛ سازمان مجاهدین خلق ایران؛ پی ام او آی[۵۴]؛ شورای ملی مقاومت ایران؛ ان سی آر آی[۵۵] توصیف: سازمان مجاهدین خلق ایران (مک) در ابتدا در ۸ اکتبر سال ۱۹۹۷ به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین شد. مک یک سازمان مارکسیست-اسلامی است که در پی سرنگونی رژیم ایران از طریق شاخۀ نظامی خود، ارتش آزادی خواه ملی (ان ال اِی)، و جبهۀ سیاسی اش، شورای ملی مقاومت ایران (ان سی آر آی) است. سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۹۶۳ توسط گروهی از مارکسیست های ایرانی برخوردار از تحصیلات دانشگاهی که مخالف حاکم غرب گرای کشور، محمد رضا شاه پهلوی بودند تأسیس شد. این گروه در انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹، که به جایگزینی شاه به وسیلۀ رژیم اسلامی شیعه تحت رهبری آیت الله خمینی منجر شد شرکت کرد. با وجود این، ایدئولوژی مک – که تلفیقی از مارکسیسم، فمینیسم، و اسلامی است – با ایدئولوژی دولت پس از انقلاب در تضاد قرار گرفت، و رهبران اولیۀ این سازمان بزودی توسط رژیم خمینی اعدام شدند. در سال ۱۹۸۱، این گروه از پایگاه های خود در مرز ایران-عراق رانده شد و در پاریس، جایی که حمایت خود را از جنگ هشت سالۀ عراق بر ضد ایران خمینی غاز کرد، اقامت گزید.در سال ۱۹۸۶، پس از این که فرانسه رژیم ایران را به رسمیت شناخت، سازمان مجاهدین خلق مقر خود را به عراق منتقل کرد، و این امر موجب تسهیل عملیات تروریستی اش در ایران می شد. از سال ۲۰۰۳، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف در عراق استقرار یافته اند. فعالیت ها: این گروه در مبارزۀ جهانی علیه دولت ایران از تبلیغ و تروریسم برای دستیابی به اهدافش استفاده می کند. در طول دهۀ ۱۹۷۰، سازمان مجاهدین خلق یک رشته حملات تروریستی را در داخل ایران ترتیب داد و چندین تن از کارکنان نظامی و شهروندان ایالات متحده را که در تهران روی طرح های دفاعی کار می کردند کشت. در سال ۱۹۷۲، سازمان مجاهدین خلق برای نشان دادن اعتراض خود نسبت به بازدید پرزیدنت نیکسون از ایران، بمب هایی در دفتر خدمات اطلاعاتی ایالات متحده در تهران (بخشی از سفارت ایالات متحده)، انجمن ایران-آمریکا، و دفاتر چند شرکت ایالات متحده منفجر کرد. در سال ۱۹۷۳، سازمان مجاهدین خلق معاون رئیس هیئت نظامی ایالات متحده را در تهران ترور کرد و در چندین شرکت، از جمله شرکت نفت شل، دست به بمب گذاری زد. در سال ۱۹۷۴، سازمان مجاهدین خلق به نشانۀ اعتراض به بازدید کسینجر، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، از ایران، بمب هایی در دفاتر شرکت های ایالات متحده منفجر کرد. در سال ۱۹۷۵، دو افسر نظامی ایالات متحده را که از اعضای گروه مشاوران کمک نظامی ایالات متحده در تهران بودند ترور کرد. در سال ۱۹۷۶، سازمان مجاهدین خلق دو شهروند ایالات متحده را که از کارمندان شرکت بین المللی راک ول در تهران بودند ترور کرد. در سال ۱۹۷۹، این گروه مسئولیت قتل مدیر شرکت تکساکوی آمریکایی در تهران را به عهده گرفت. با وجود انکار سازمان مجاهدین،ا بررسی های مبتنی بر گزارش شاهدان عینی و اسناد خود گروه ثابت می کنند که اعضای ترور کرد در اشغال سفارت ایالات متحده در تهران در سال ۱۹۷۹ شرکت داشتند و از آن حمایت کردند و نیز این نکته را که سازمان مجاهدین بعد ها با آزادی زود هنگام گروگان های آمریکایی مخالفت کرده بود تأیید می کنند. سازمان مجاهدین همچنین، بعد از اشغال سفارت ایالات متحده، نفرات لازم را برای پاس دادن و دفاع از محل سفارت ایالات متحده در تهران تأمین کرده بود. در سال ۱۹۸۱، رهبری سازمان مجاهدین خلق سعی کرد رژیم اسلامی نوبنیاد را سرنگون کند؛ نیروهای امنیتی ایران متعاقب این امر سرکوب این گروه را آغاز کردند. سازمان مبارزۀ بمب گذاری را، شامل حمله به دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیری را که باعث کشته شدن ۷۰ تن از مسئولان عالی رتبۀ ایرانی، از جمله آیت الله محمد بهشتی، رئیس قوۀ قضائیه، محمد علی رجائی،رئیس جمهوری، و محمد جواد باهنر، نخست وزیر شد، آغاز کرد. این حملات به گسترش سرکوب توسط دولت ایران منجر شد که رهبران مک را مجبور ساخت به فرانسه بگریزند. منجر برای مدت پنج سال، مچنان به مبارزات تروریستی خود از پایگاه هایش در پاریس ادامه می داد. منجر در سال ۱۹۸۶ از فرانسه اخراج شد و رهبران آن برای برخورداری از پایگاه، حمایت مالی، و آموزش نظامی به رژیم صدام حسین رو آوردند. نزدیک به پایان جنگ ۱۹۸۰-۱۹۸۸ ایران-عراق، بغداد سازمان مجاهدین خلق را به تجیهزات نظامی سنگین مجهز ساخت و هزاران مبارز سازمان را در حملات انتحاری موج گونه جمعی علیه نیروهای ایرانی به خدمت گرفت. رابطۀ سازمان مجاهدین خلق با رژیم سابق عراق همچنان در طی دهۀ ۱۹۹۰ ادامه داشت. در سال ۱۹۹۱، بنا بر گزارشها، این گروه به گارد جمهوری عراق برای سرکوب خونین شیعیان عراقی و کردها که علیه صدام حسین به پا خاسته بودند کمک کرد. در آوریل سال ۱۹۹۲، سازمان مجاهدین خلق حملات تقریباً هم زمانی را در سفارت خانه ها و هیئت های کنسولی در ۱۳ کشور، از جمله علیه هیئت اعزامی ایران به سازمان ملل در نیویورک، انجام داد، که نشان دهندۀ توانایی گروه برای انجام عملیات گسترده در خارج از کشور بود. در ماه ژوئن سال ۱۹۹۸، اعزامی در یک رشته حملات بمب گذاری و توپخانه ای در ایران که باعث کشته شدن حداقل ۱۵ نفر و مجروح شدن تعدادی دیگر شد و نقش داشت همچنین رئیس سابق زندان های ایران را در سال ۱۹۹۸ ترور کرد. در ماه آوریل سال ۱۹۹۹، افسران بلند پایّۀ ارتش ایران را هدف قرار داد و سر تیپ علی صیاد شیرازی، معاون رئیس ستاد فرماندهی نیروهای مسلح ایران، را ترور کرد. در آوریل سال ۲۰۰۰، سازمان مجاهدین خلق کوشید فرماندۀ قرارگاه نصر، هیئت بین سازمانی تهران را که مسئول ایجاد هماهنگی سیاست ها در مورد عراق بود، را ترور کند. سرعت عملیات ضد ایرانی در طی “عملیات بهمن بزرگ” در فوریۀ سال ۲۰۰۰ افزایش یافت و این هنگامی بود که گروه به دهها علیه ایران دست زد. یک حمله شامل حملۀ با خمپاره علیه چند مجتمع فرماندهی اصلی ایران در تهران بود که دفتر های رهبر نظام و رئیس جمهوری را در بر می گرفت. این حمله به کشته شدن یک تن و زخمی شدن شش نفر دیگر منجر شد. در ماه مارس سال ۲۰۰۰، سازمان مجاهدین خلق حملاتی خمپاره به یک ناحیه مسکونی در تهران آغاز کرد، که باعث زخمی شدن چهار تن و وارد آمدن خسارت به ملک افراد شد. در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱، سازمان مجاهدین خلق در حملات منظم با خمپاره و عملیات حمله و گریز علیه نظامیان ایران و کارمندان مجری قانون، و نیز ساختمان های دولتی نزدیک مرز ایران-عراق دست داشت. به دنبال بمباران تأسیسات سازمان مجاهدین خلق در نخستین عملیات بمباران های نیروهای ائتلاف در آغازعملیات آزادی عراق، رهبری سازمان مجاهدین خلق مذاکراتی را برای آتش بس با نیروهای ائتلافی آغاز و تسلیحات سنگین خود را تسلیم نیروهای ائتلاف کرد. از سال به ایم سو، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان مجاهدین خلق در اشرف در عراق مستقر شده اند. در سال ۲۰۰۳، مقامات فرانسوی ۱۶۰ عضو سازمان مجاهدین خلق را در پایگاه های عملیاتی که آنها معتقد بودند سازمان برای هماهنگی مالی و برنامه ریزی به منظور حملات تروریستی از آنها استفاده می کند دستگیر کردند. با دستگیری مریم رجوی، رهبر سازمان، اعضای آن به خیابان های پاریس ریختند و به خود سوزی دست زدند. مقامات فرانسوی سرانجام رجوی را آزاد کردند. میزان قدرت: برآوردها، تعداد اعضای جهانی مک را بین ۵٫۰۰۰ تا ۱۰٫۰۰۰ ذکر می کنند، که دسته های بزرگی از آنها در پاریس و سایر پایتخت های اصلی اروپایی مستقر هستند. در عراق، تقریباً ۳٫۴۰۰ عضو سازمان در اردوگاه اشرف، مجتمع اصلی گروه در شمال بغداد، گرد آمده اند. تحت شرایط توافقنامۀ آتش بس سال ۲۰۰۳، سازمان مجاهدین خلق تعداد بیش از ۲٫۰۰۰ تانک، نفر بر زرهی، و توپخانۀ سنگین را تحویل داد. محل/حوزۀ عملیات: ساختار حمایتی سازمان مجاهدین خلق در سطح جهان همچنان به جای خود باقی است، و همکاران و حامیان آن در سرتاسر اروپا و آمریکای شمالی پراکنده اند. عملیات آنها عوامل دولت ایران را در سرتاسر جهان، از جمله در اروپا و ایران هدف قرار می دهد. شورای ملی مقاومت ایران، شاخۀ سیاسی سازمان، از یک شبکۀ حمایت در سطح جهان، با توان اعمال نفوذ فعالانه و اقدامات تبلیغی در پایتخت های اصلی غربی برخوردار است. شورای ملی مقاومت ایران همچنین یک راهبرد سازمان یافته از نظر ارتباطات رسانه ای برای خود به وجود آورده است. کمک خارجی: قبل از این که عملیات آزادی عراق در سال ۲۰۰۳ آغاز شود، سازمان مجاهدین خلق همۀ کمکهای نظامی و بیشتر حمایت مالی خود را از صدام حسین دریافت می کرد. سقوط رژیم صدام حسین سبب شده است که سازمان مجاهدین خلق به طور روزافزونی بر سازمان های صوری و جلو صحنه برای درخواستا کمک از جوامع ایرانی دور از وطن متکی باشد. (…)