وزارت امور خارجه آمریکا نام سازمان مجاهدین را از لیست گروههای تروریستی خارج کردالبته پیش بینی وقوع این وضعیت چندان دشوار نبود؛ و کاملا واضح بود که دیر یا زود این عمل اتفاق خواهد افتاد.
به طور خاص طی یک سال گذشته ؛ کمپین گسترده ای در حمایت از مجاهدین در آمریکا شکل گرفته و سیاست مداران با کار و بیکار بسیاری از هر دو حزب دمکرات و جمهوری خواه خواهان حمایت از مجاهدین در مقابل جمهوری اسلامی شده اند. مجاهدین به خوبی دریافته اند که باز شدن درب های سیاست در آمریکا از کانال لابی های صهیونیستی می گذرد. از مدت ها قبل هم تمامی راهکارهای لازم برای این تغییر استراتژی را تدارک دیده و هماهنگی لازم را به عمل آورده بودند. البته سیاست خارجی تنش زا و ضدیت عریان دولت احمدی نژاد با اسرائیل تاثیر به سزایی در اوج گیری تب حمایت از مجاهدین در آمریکا داشته است؛ روی دیگر این سکه هم خرج های کلانی است که رهبری مجاهدین متحمل شده است تا با به استخدام در آوردن شرکت لابی متعدد به هدف دلخواه خود برسد. خارج کردن نام سازمان مجاهدین از لیست گروه های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا یک شکست اخلاقی برای دولت و وجهه سیاست آمریکا محسوب شده و به طور واضح تری اصالت و واقعی بودن چنین لیست هایی را که بخشهای گوناگون دولت آمریکا سالانه منتشر می کنند زیر سوال می برد. خارج کردن نام سازمان مجاهدین از لیست سیاه وزارت امور خارجه آمریکا این برداشت را تقویت می کند که سیاستمداران امریکایی عمیقا و به شدت به سیاست تروریست خوب و تروریست بد وفادارند. یعنی می توانی تروریست باشی؛ جان هزاران انسان بیگناه را گرفته باشی؛ صدها عملیات بمب گذاری و انفجار داشته باشی و حتی در مرخله ای خود آمریکاییان را هم کشته باشی؛ اما در مقطعی دیگر اگر به درد سیاست های آمریکا بخوری تروریست نیستی. اما اگر مخالف سیاست های سلطه جویانه آمریکا باشی؛ هر چند نصفی از وزرای دولت کشور متبوع ات هم از آن حزب و تشکل تو باشد از نظر سیاست ورزان آمریکایی تروریست محسوب می شوی. البته قبل از اینکه نام مجاهدین از لیست سیاه آمریکا خارج شود بغبر از پاره ای محدودیت های پیش پا افتاده نظیر سفر برخی چهره های شناخته شده شان به امریکا؛ و یا کنترل های دقیق تر جمع آوری کمک مالی؛ مابقی فعالیت هایشان را تحت عنوان شورای ملی مقاومت سازمان می دادند. در عمل خارج ساختن نام مجاهدین از لیست سیاه آمریکا؛ تغییر چندان زیادی در حال و روز سیاسی این فرقه نخواهد داشت. الا اینکه این کار می تواند مقدمه ای باشد بر حضور علنی مسعود رجوی که بعد از سقوط صدام حسین تاکنون در انظار ظاهر نشده است. اما این حضور هم بعد از غیبتی نزدیک به یک دهه تاثیر چندانی در وضع و حال نزار این تشکیلات نخواهد داشت. از دست دادن اردوگاه اشرف؛ به معنی بیهوده از آب درآمدن تئوری جنگ مسلحانه و استراتژی ارتش آزادیبخش می باشد که مجاهدین بیش از سه دهه روی آن سرمایه گذاری کرده بودند. در شرایط کنونی نه جمهوری اسلامی در وضعیت قبل از سقوط صدام حسین به سر می برد؛ و نه سازمان مجاهدین از توانمندی های آن زمانی اش برخوردار است. مسعود رجوی هم موقعیت گذشته خود را از دست داده است. مجاهدین چه در لیست باشند و یا نباشند؛ مسعود رجوی چه علنی بشود و چه نشود؛ حکایت شیر پیری را دارند که تمام زورش را جمع می کند تا نعره ای جانانه بکشد تا دیگران را به هراس اندازد؛ اما از فرط پیری بادی از خود در می دهد که دستش را برای همه رو می کند. انجمن پیوند
به طور خاص طی یک سال گذشته ؛ کمپین گسترده ای در حمایت از مجاهدین در آمریکا شکل گرفته و سیاست مداران با کار و بیکار بسیاری از هر دو حزب دمکرات و جمهوری خواه خواهان حمایت از مجاهدین در مقابل جمهوری اسلامی شده اند. مجاهدین به خوبی دریافته اند که باز شدن درب های سیاست در آمریکا از کانال لابی های صهیونیستی می گذرد. از مدت ها قبل هم تمامی راهکارهای لازم برای این تغییر استراتژی را تدارک دیده و هماهنگی لازم را به عمل آورده بودند. البته سیاست خارجی تنش زا و ضدیت عریان دولت احمدی نژاد با اسرائیل تاثیر به سزایی در اوج گیری تب حمایت از مجاهدین در آمریکا داشته است؛ روی دیگر این سکه هم خرج های کلانی است که رهبری مجاهدین متحمل شده است تا با به استخدام در آوردن شرکت لابی متعدد به هدف دلخواه خود برسد. خارج کردن نام سازمان مجاهدین از لیست گروه های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا یک شکست اخلاقی برای دولت و وجهه سیاست آمریکا محسوب شده و به طور واضح تری اصالت و واقعی بودن چنین لیست هایی را که بخشهای گوناگون دولت آمریکا سالانه منتشر می کنند زیر سوال می برد. خارج کردن نام سازمان مجاهدین از لیست سیاه وزارت امور خارجه آمریکا این برداشت را تقویت می کند که سیاستمداران امریکایی عمیقا و به شدت به سیاست تروریست خوب و تروریست بد وفادارند. یعنی می توانی تروریست باشی؛ جان هزاران انسان بیگناه را گرفته باشی؛ صدها عملیات بمب گذاری و انفجار داشته باشی و حتی در مرخله ای خود آمریکاییان را هم کشته باشی؛ اما در مقطعی دیگر اگر به درد سیاست های آمریکا بخوری تروریست نیستی. اما اگر مخالف سیاست های سلطه جویانه آمریکا باشی؛ هر چند نصفی از وزرای دولت کشور متبوع ات هم از آن حزب و تشکل تو باشد از نظر سیاست ورزان آمریکایی تروریست محسوب می شوی. البته قبل از اینکه نام مجاهدین از لیست سیاه آمریکا خارج شود بغبر از پاره ای محدودیت های پیش پا افتاده نظیر سفر برخی چهره های شناخته شده شان به امریکا؛ و یا کنترل های دقیق تر جمع آوری کمک مالی؛ مابقی فعالیت هایشان را تحت عنوان شورای ملی مقاومت سازمان می دادند. در عمل خارج ساختن نام مجاهدین از لیست سیاه آمریکا؛ تغییر چندان زیادی در حال و روز سیاسی این فرقه نخواهد داشت. الا اینکه این کار می تواند مقدمه ای باشد بر حضور علنی مسعود رجوی که بعد از سقوط صدام حسین تاکنون در انظار ظاهر نشده است. اما این حضور هم بعد از غیبتی نزدیک به یک دهه تاثیر چندانی در وضع و حال نزار این تشکیلات نخواهد داشت. از دست دادن اردوگاه اشرف؛ به معنی بیهوده از آب درآمدن تئوری جنگ مسلحانه و استراتژی ارتش آزادیبخش می باشد که مجاهدین بیش از سه دهه روی آن سرمایه گذاری کرده بودند. در شرایط کنونی نه جمهوری اسلامی در وضعیت قبل از سقوط صدام حسین به سر می برد؛ و نه سازمان مجاهدین از توانمندی های آن زمانی اش برخوردار است. مسعود رجوی هم موقعیت گذشته خود را از دست داده است. مجاهدین چه در لیست باشند و یا نباشند؛ مسعود رجوی چه علنی بشود و چه نشود؛ حکایت شیر پیری را دارند که تمام زورش را جمع می کند تا نعره ای جانانه بکشد تا دیگران را به هراس اندازد؛ اما از فرط پیری بادی از خود در می دهد که دستش را برای همه رو می کند. انجمن پیوند