در پی انتشار خبر بمباران اردوگاه یرموک در سوریه، رجوی ها که نه سر پیازند و نه ته پیاز، سریع سر از صدف حلزونی خود درآورده و با احتساب شاخ حلزونی شان، خود را از شاخداران (البته از نوع گاو) حساب کرده و اطلاعیه ای صادر نمودند.
این در حالی است وقتی در ماه قبل کودکان، زنان و مردم غیر نظامی غزه بصورت شبانه روزی از هوا و دریا زیر بمباران بودند، آنها با قساوت تمام سکوت کرده و حتی یک کلمه درباره آن در دستگاه تبلیغاتی شان وجود نداشت.
آنها در این اطلاعیه مدعی محکوم کردن حمله به مناطق مسکونی شدند. اما وقتی اسرائیل در حمله جنایتکارانه خود طی چند روز خانه، مدرسه، ورزشگاه، دفاتر خبرگزاری های داخلی و خارجی و کلا مناطقی که در هر عرف و مرامی مصون از حمله است را بمباران کرد، رجوی ها علیرغم انتشار عکس های تکان دهند از جنازه کودکان فلسطینی، در برابر آن سکوت کردند و با این سکوت آنرا تایید نمودند، چرا که از نظر رجوی ها، حماس، جهاد اسلامی و فلسطینیان نوار غزه بالقوه رزمنده مسلمان و دشمن اسرائیل می باشند.
البته سکوت در برابر کشتار مردم در تاریخچه رجوی ها زیاد است. آنها در برابر بمباران شیمیایی شهر حلبچه عراق که تمام دنیا آن را محکوم نمود نیز بدلیل اینکه نوکر صدام و مزدور جنگی او شده بودند سکوت کرده و با ادامه دوستی با صدام نشان دادند که سکوت شان در برابر این جنایت، علامت تایید آن است.
آنها در برابر کشتار مردم کرد عراق بعد از آتش بس در جنگ عراق با ایران سکوت کرده بودند. لابد به این دلیل که در آن زمان آنان مزدور صدام بوده و کشتن زنان و کودکان کرد توسط صدام کار درستی بود؟
سکوت در برابر کشتار مردم بی گناه و منجمله زنان و کودکان در تاریخجه رجوی ها فراوان است که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
سکوت در برابر کشتار مردم عراق توسط آمریکا
سکوت در برابر کشتار مسلمانان میانمار
سکوت در برابر کشتار مسلمان اندونزی توسط وهابیان
سکوت در برابر کشتار زنان، کودکان و غیر نظامیان فلسطینی در جنگ های 22 روز و 8 روزه اخیر
سکوت در برابر حمله اسرائیل به مردم لبنان
سکوت در برابر جنایات نیروهای آمریکایی در زندان ابوغریب
سکوت در برابر حمله صدام به کشور کویت
سکوت در برابر حمله ناتو به ویژه آمرکیا به افغانستان
و…
راستی چرا آنها در این همه موارد که کشتار های غیر قابل انکار اتفاق افتاده و اخبار آن مورد تایید قرار گرفته سکوت کرده بودند اما ناگهان الان یاد کودکان و زنان افتادند؟ آیا واقعا رجوی ها از کشته شدن زنان و کودکان نگران اند؟ آیا برای آنها که در خون و خونریزی و خشونت امکان حیات می یابند جان و مال و ناموس مردم ارزشی دارد؟
پاسخ بی شک خیر است. دلیلی که رجوی ها را واداشت تا اینبار دم از زنان و کودکان بزنند این است که آنها با این اقدام می خواهند به آمریکا نشان دهند که نوکران خوبی هستند و هر کجا لازم باشد سکوت کرده و هر کجا مقتضی بود شلوغ کاری نمایند. می خواهند به آمریکا و اسرائیل بگویند که دستگاه تبلیغاتی خود را همسو با منافع آنها کرده اند. هدف رجوی ها این است که از این طریق آمریکا و اسرائیل در کاسه گدایی شان چیزی انداخته تا شاید بتوانند چند صباحی به حیات خفیف خائنانه و ننگین خود بیشتر ادامه دهند.
ولی زهی خیال باطل که روزگار آنها به سر آمده و با این اقدامات جز بر قطور شدن کارنامه رذالت و جنایت خود نخواهند افزود.