بررسی تحرکات مجاهدین در عراق نشان می‌دهد که سرکردگان این گروه تروریستی همه تمرکز خود را بر حفظ این تشکیلات تروریستی در کشور عراق و بازگشت به پادگان اشرف قرار داده‌اند. به گزارش حوزه سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران به نقل از موسسه راهبردی دیده‌بان، پس از خروج نظامیان آمریکایی از خاک عراق و تثبیت حاکمیت دولت قانونی در این کشور، دولت نوری مالکی همه تمرکز خود را بر برقراری امنیت در این کشور قرار داد. این امر محقق نمی‌شد مگر با اخراج گروه‌های تروریستی از خاک این کشور که به واسطه 9 سال حضور نظامیان آمریکایی، عراق را مکانی برای فعالیت‌های تروریستی خود دیده بودند. مجاهدین به عنوان تنها گروه تروریستی که پایگاهی آشکار در عراق داشت باید به حکم قاطع دولت قانونی این کشور خاک عراق را ترک می‌کرد. در این بین اگر از فعل و انفعالات به وجود آمده و سعی عوامل این گروه تروریستی در ایجاد درگیری و تنش با پلیس عراق و همچنین صرف هزینه‌های کلان این گروه تروریستی در اروپا و آمریکا به منظور تاثیرگذاری بر جوامع بین‌المللی بگذریم، تصمیم دولت عراق در قبال مجاهدین به آنجا رسید که با حضور سازمان ملل و نمایندگان کمیساریای عالی پناهندگان قرار بر این شد که دولت عراق به مجاهدین برای ترک خاک این کشور مهلت دهد. هر چند تاکنون چندین بار مهلت ارائه شده از سوی دولت عراق برای تخلیه پادگان اشرف به بهانه‌های واهی نقض شده و هنوز هم تعدادی اندک از اعضای مجاهدین در این پادگان باقی مانده‌اند و همچنین به دلیل عدم پذیرش کشور‌های پناهنده پذیر، ترک خاک عراق نیز انجام نگرفته است، اما تحرکات مجاهدین نیز به خوبی نشان می‌دهد که سرکردگان این گروه تروریستی هنوز هم به ماندن در عراق و بازگشت به پادگان اشرف امید دارند. در بازدید گروه خبرنگاران از بخش‌های آزاد شده پادگان اشرف دیده شد که اعضای مجاهدین لوازم، ادوات اداری و تاسیساتی و…را که نتوانسته بودند از این پادگان خارج کنند را کاملاً تخریب کرده به نحوی که استفاده از این ادوات ممکن نباشد.
اما در همین حال نکته‌ای که به چشم می‌آمد سالم بودن ساختمان‌های این پادگان بود، که هیچ تخریبی در آنها صورت نگرفته بود. این موضوع به عنوان اولین نشانه مشخص می‌کرد که اعضای مجاهدین امید دارند در آینده دور یا نزدیک دوباره به این پادگان غصبی بازگردند و با سالم گذاشتن ساختمان‌های این پادگان مانع صرف هزینه دوباره برای بازسازی تاسیسات و بناهای پادگان اشرف شوند. فعالیت‌های مجاهدین برای دستیابی به این هدف غیر از تحرکات عوامل این گروه تروریستی در اروپا و آمریکا، از طریق دخالت در جریانات داخلی عراق نیز پیگیری می‌شود. ملاقات‌های پیاپی عوامل مجاهدین با واسطه یا بی واسطه با برخی اعضای پارلمان عراق و مخالفین دولت نوری مالکی از جمله فهرست العراقیه و دامن زدن این گروه تروریستی به اختلافات داخلی این کشور که تا سر حد صرف هزینه برای راه‌اندازی راهپیمایی‌های اعتراضی نیز پیش رفته است، از جمله فعالیت‌های مجاهدین برای باقی ماندن در عراق است. به عبارت دیگر سرکردگان این گروه تروریستی به خوبی می‌دانند که سرگرم‌سازی دولت عراق به بحران‌های داخلی باعث می‌شود که اخراج مجاهدین از این کشور از اولویت دولت عراق خارج شود و این موضوع برای مجاهدین به منزله خرید زمان است که راهکاری جدید را برای باقی ماندن در این کشور اجرا کنند. غیر از موضوعات، مجاهدین با رفتارها و درخواست‌های غیرمنطقی و مضحک، در حالی که هیچ حق یا جایگاه قانونی برای اظهار نظر آنها وجود ندارد، نشان داده‌اند که سعی دارند به هر شکل ممکن دوباره در پادگان اشرف مستقر شوند و کمپ ترانزیت در پادگان لیبرتی را به هیچ عنوان مکانی پایدار برای ماندن در عراق نمی دانند. آخرین درخواست سرکرده مجاهدین مبنی بر بازگشت به پادگان اشرف به دلیل آب گرفتگی در کمپ ترانزیت(!) نمونه‌ای از اظهار نظرهای غیرقانونی و غیرعقلانی این گروه تروریستی است. به هر حال مجاهدین که در شرایط فعلی پس از سرنگونی دیکتاتور سابق عراق و به دنبال آن خروج نیروهای نظامی آمریکا، در صحنه سیاسی عراق در انزوای کامل قرار گرفته‌اند و در نظر ملت عراق نیز به عنوان گروهی تروریستی و جنایتکار شناخته می‌شوند از هیچ تلاش و دستاویزی برای باقی ماندن در عراق دریغ نخواهند کرد، زیرا اخراج آنها از خاک عراق مرگ کامل این تشکیلات تروریستی را رقم خواهد زد.