در روز 14 ژانویه دراورسورواز خانم رجوی سفره رنگین بزرگی را برای بیش از هزار تن به قول خودشان از منتخبان و شهرداران و اهالی(وال دواز) چیده بود تا با این خرجهای کلان همان سیاستی را دنبال کند که در قبال تعدادی از سیاستمداران از کار افتاده امریکائی انجام می داد، با این تفاوت که این بار نه برای خروج از لیست سیاه تروریستی بلکه برای برسمیت شناختن مثلآ مقاومت و مجاهدین، برای همین منظور هم در میان مهمانان کاسه بر دست براه افتاده تا در مقابل آن همه خرجی که کرده به جمع آوری بله بپردازد. گوئی سفره مزبور بسا رنگین و پرملات بوده و به دهان بعضی از حضارهم بسیار مزه کرده واز ولخرجی های خانم هم نشعه شده اند که چنین با احساس سخنرانی نموده اند، توجه کنید: همه شهردارانی که در این جا حضور دارند و همه منتخبان در کنار شما هستند و چندین ماه است که در تمامی جهان به شما خوشآمد گفته می‌شود. شما توسط همه پارلمانها مورد استقبال قرار می‌گیرید. مبارزه شما موفقیتهای بسیار مهمی کسب کرده است. شورای ملی مقاومت حالا شناخته شده است. دیگر به آن به عنوان یک آلترناتیو معتبر امکان پذیر نگاه می‌شود. اولآ نمی دانستم برای کشوری مثل ایران بایستی که چند شهردار فرانسوی تصمیم گیری کنند که چه کسی بیاید و چه کسی برود. دومآ این خانم میزبان بوده که به شماها خوشآمد گفته نه اینکه همه جهان به ایشان. سومآ معلوم نکرده اند که کدام پیروزی مقاومت را مد نظر داشته اند، زیرا از روزی که نام این سازمان از لیست تروریستی امریکا خارج شده آب از آب تکان نخورده مگر اینکه منظور از پیروزی سور دادن باشد. چهارم اینکه اشتباه می کنید اگر فکر می کنید که این مقاومت حالا شناخته شده، مقاومتی که شما امروز تلاش میکنید که در مقبل ولخرجی های بی رویه به ایرانیان تحمیل کنید را ملت بزرگ ایران سه دهه پیش شناخته و روی ان هم خط باطل کشیده. و در پایان اینکه ازدیدگاه چه کسی به عنوان آلترناتیو آن هم آلترناتیو معتبر امکان پذیر نگاه می‌شود؟ اگر منظورتان مردم ایران است که کاملآ در اشتباه هستید چون آنگونه که بیان کردم مردم بزرگ ایران سی سال پیش پرونده سیاسی این مقاومت را خوانده و خط قرمز بزرگی هم روی ان به عنوان فوت شده کشیده، اما اگر منظور خودتان هستید این فرق میکند بایستی گفت نوش جانتان بخورید هر وقت هم که سور دادند حتما با عجله و پر شتاب تشریف فرما شوید که عقب نمانید.