خبری دریافت کردیم که تعدادی از اعضاء فرقه رجوی کشور عراق را به مقصد آلبانی ترک کرده اند! این خبر بخودی خود میتواند خبری خوبی باشد از این جهت که بالاخره راه خروجی سازمان به مقصد کشوری ثالث باز شده است و این قطعا نور امید زیادی را در دل نیروهای بلا تکلیف مانده در بیابانهای عراق روشن خواهد کرد! در مدت گذشته ما سخنان متناقض زیادی از رجوی و دیگر مسئولین سازمان شنیده بودیم. از یک سو مستمرا داد و فغان سر میدادند که ما اینجا امنیت نداریم و جانمان در خطر است و ما طبق قوانین افراد حفاظت شده هستیم ولی از سوی دیگر هربار سخن از خروج از عراق و رفتن به کشور ثلاث مطرح میشد میگفتند که نه ما را به اردوگاه اشرف منتقل کنید و… چیزی که پر واضح بود بی اهمیتی مسئولین فرقه نسبت به جان آینده و سرنوشت نیروهایشان بود. باز خبری داشتیم که کشور آلمان حاضر شده است در اقدامی انساندوستانه صد نفر از آنها را بپذیرد که باز با مخالفت مسئولین سازمان مواجه شد. قبول این موضوع از سوی مسئولین سازمان خصوصا شخص رجوی از طرفی جای تعجب بسیار داشت و از طرفی دیگر پیامی را بهمراه داشت و بعقیده من این پیام اینستکه تشکیلات سازمان خیلی بیشتر از آنچه که فکرش را میکنیم منهدم شده است بطوریکه مسئولین سازمان و تشکیلات دیگر توان سرکوب و شیره مالیدن بر سر نیروهای خسته و افسرده اش در عراق را ندارد! بعد از شنیدن این خبر که تعدادی از افراد به آلبانی منتقل شده اند بیاد حرف رجوی در نشستهای سال 81 افتادم که میگفت تحت هیچ شرایطی خارجه نداریم مجاهد خارجه دوست یعنی طعمه و طعمه هزار بار از پاسدار و نفر اطلاعات خطرناکتر است! یا صحبتهای مریم رجوی در حالیکه در فرانسه و در امنیت کامل بسر میبرد میگفت تا آخرین نفر در عراق میمانیم و از ناموس و شرافتمان دفاع خواهیم کرد حتی اگر همه شهید شویم! اما باز خدا را شکر که بالاخره تلاشهای بین المللی از یکسو و فشارهای کادرها و نیروهای اسیر شده در لیبرتی جواب داد و نهایتا فرقه تروریستی رجوی مجبور به عقب نشینی به قلب بورژوازی شد! و این یعنی اتمام کار مجاهدین بمعنی واقعی کلمه !
اینروزها که اخبار انتخابات ریاست جمهوری در ایران داغ است و بیشتر خبر گزاری ها به این موضوع میپردازند سازمان مجاهدین هم بی وقفه بروی این موضوع تاکید دارد که انتخابات در ایران فرمایشی است و مردم پای صندوق های رای نخواهند آمد! بعد از اعلام کاندیداتوری هاشمی رفستجانی و اعلام حمایت خاتمی از ایشان باز تحلیل های رجوی بی اساس و پایه از آب در امد و باز بروی موضوعی سرمایه گذاری کردند که از اساس واقعیت نداشت. چرا که بعد از وقایع انتخابات قبلی رجوی بروی این موضوع حساب ویژه کرده بود که از اصلاحات نماینده ای کاندید نخواهد شد و این موضوع باعث میشود که به نسبت دوره قبلی جمعیت کمتری در این انتخابات شرکت کنند! رجوی همیشه در تحلیلهایش میگفت که خیلی خوب است که رییس جمهور از جناح محافظه کار باشد تا با گرفتن مواضع سخت تر علیه غرب باعث تحریم و فشارهای بین المللی بیشتر بر روی ایران شوند و شاید از این داستان آبی برای رجوی گرم شود. بطوریکه بعد از انتخاب خاتمی بعنوان رییس جمهور، رجوی در نشستها مستمرا عنوان میکرد که خاتمی دست کم ده سال عمر این رژیم را بیشتر کرد و دل خیلی پری از خاتمی داشت. حتی در بعضی نشستها عنوان میکرد که خاتمی حتی بروی بعضی از دوستان شورایی ما هم تاثیر خودش را گذاشته است تا جایی که آنها اعلام کرده اند که حالاکه فضای سیاسی باز شده است چرا مبارزه مسلحانه؟! و میگفت این تاثیر بروی قدرتهای غربی هم میتواند باشد! اینبار هاشمی رفسنجانی با کاندیداتوریش و اعلام حمایت جنبش اصلاحات از ایشان صرف نظر از اینکه رای بیاورد یا نیاورد بساط تحلیلهای رجوی را به میزان زیادی بر هم زده است. چرا که رجوی تمایل دارد کسی در ایران قدرت را در دست داشته باشد که با موضعگیریها و اقدامات تندتر علیه غرب باعث تحریم و فشار بیشتر غرب بروی مردم و کشور شود!
اما تمام این حرفها و اقدامات رجوی برای یک چیز است و آن چیز رسیدن به قدرت است. چیزی که رجوی را آرام میکند فقط رسیدن به قدرت است و بس! و این دقیقا همان چیزی است که او هرگز رنگش را نخواهد دید!
رجوی برای رسیدن به قدرت تاکنون ده ها بار ثابت کرده است که از هیچ خیانت و جنایتی فرو گذار نخواهد بود. از سرباز کشی در کشور خودمان تا امروز که حمایت بی چون و چرای خودش را از وحشیگریهای سوریه که توسط مخالفان دولت بشار اسد انجام میشود انجام میدهد. چند روز پیش فیلمی از تلوزیون تمام رسانه های جهان پخش شد که تماشای آن بواقع کار ساده ای نبود. صحنه ای که شورشی سوری قلب یک سرباز ارتش سوریه را با کارد از سینه اش بیرون کشید و به دندان گرفت. و به اینکار خود افتخار هم میکرد! اینست آنچه که ما سالیان فریاد میزنیم فرقه خطرناک است خصوصا فرقه مذهبی مثل رجوی! رجوی هم از نیروهایش مشابه همین را در عملیاتهاش در خاک ایران میخواست!
مراد
