چرا بعد از یکسال خروج فرزندان مان از اشرف و استقرار در کمپ موقت لیبرتی هنوز هیچ فردی از عراق خارج نشده است؟
چرا سازمان ملل و نماینده آن آقای کوبلر راهی برای خارج نمودن آنان از عراق نشان نمی دهد؟
چرا با توجه به این که بعد از انتقال افراد از اشرف به لیبرتی که زیر نظر سازمان ملل انجام گرفت هنوز امکان ملاقات ما خانواده ها با فرزندان مان در لیبرتی نمی باشد؟
چرا امکان تماس تلفنی و ارسال نامه و… به لیبرتی و یا از طرف فرزندان مان امکان پذیر نیست؟
چرا رجوی ها دو باره شعار بازگشت فرزندان مان به اشرف را می دهند؟
چرا علی رقم پذیرش تعدادی از نفرات لیبرتی توسط کشور آلبانی و آلمان فرزندان مان به آن کشورها فرستاده نمی شوند؟
چرا رجوی خروج از عراق را خیانت و جنایت اعلام کرد؟
چرا……؟
و چندین سئوال دیگر که خانواده ها در چند ماه گذشته پیگیر پاسخ آن از انجمن بودند.
برای دادن پاسخ به این سئوالات در تاریخ 22 اردیبهشت 92 نشست مشترکی با شرکت تعدادی از خانواد ها و بازگشته ها استان در دفتر انجمن استان مازندران برگزار گردید.
در این نشست چند ساعته هر یک از خانواده ها و بازگشته ها ضمن طرح سئوالات به بحث و تبادل نظر پیرامون این چرائی ها پرداختند و در جریان جلسه نیز با تنظیم نامه ای به آقای کوبلر نماینده سازمان ملل در امور عراق از وی خواستند تا بدون توجه به کارشکنی رجوی فریب کار اقدام به انتقال افراد به کشورهای ثالث نمایند تا نگرانی خانواده ها از تهدیدات حضور آنان در عراق کم شود و آنها نیز از جهنم رجوی رها شده و آزادانه تصمیمی برای زندگی آتی خود بگیرند.
در ابتدای این جلسه مسئول نشست ضمن خوش آمدگویی به همه حضار در شرح گزارشی از آخرین وضعیت اعضا فرقه در لیبرتی و اشرف گفت: کماکان وضعیت افراد در چند ماه گذشته به همان صورت ثابت می باشد و بر اساس آخرین اخبار حدود صد نفر در اشرف و مابقی در لیبرتی مستقر هستند بر اساس اظهارات آخرین نفراتی که در ماه گذشته از لیبرتی فرار کردند فرماندهان فرقه با تفکیک نفرات بصورت یگانها در کانتینرها آنها را در آنجا محبوس کردند
آنها ضمن مغزشویی مستمر از اعضا به بهانه های واهی اعتراض به کوبلر و نماینده او و هم چنین اعتراض به فرمانده عراقی کمپ لیبرتی از خروج افراد در اوقات روز جلوگیری می کنند.
آقای نظری سپس در رابطه با کارشکنی رجوی ها در خروج افراد از عراق برای خانواده ها توضیح داد:
در ماه های گذشته دو کشور آلبانی و آلمان هر کدام اعلام کردند که می توانند به ترتیب 210 و 100 نفر را در کشورشان بپذیرند ولی رجوی با رد این کار انسان دوستانه این دو کشور که مورد استقبال مجامع بین المللی و از جمله آقای کوبلر قرار گرفت مانع خروج حداقل تعدادی از آنان شد.
در پی این توضیح خانم اولیا که برادرش پرویز حیدرزاده به مدت 25 سال اسیر فرقه در عراق است از مسئول جلسه پرسید چرا رجوی حاضر به خروج اعضا از عراق نمی باشد در حالی که دو کشور اروپایی حاضر به پذیرش تعدادی از آنها شده اند؟
آقای ایرج صالحی یکی از جداشدگان حاضر در جلسه در پاسخ سئوال این خانواده اظهار داشتند: مریم رجوی مدت هاست در میتنگ ها و کنفرانس ها در اروپا تلاش دارد تا به بهانه نبود امنیت کافی اعضا را به اشرف برگرداند. رهبران فرقه اصلا از فعالیت های نماینده سازمان ملل برای خروج افراد به کشور ثالث خوشایند نیستند آنها بعد از حمله موشکی پارسال از مجامع بین المللی می خواهند تا آنان را به اشرف برگردانند مریم رجوی در رابطه با پذیرش افراد در کشور آلبانی و آلمان طی اطلاعیه ای گفته است که اعضا حاضر نیستند که دوستان خود را در زیر موشک باران در لیبرتی تنها بگذارند و به کشور ثالث بروند و با درخواست غیر قابل قبولی از مجامع بین المللی می خواهد یا «همه یا هیچ » و با گرفتن سنگ بزرگ که علامت نزدن است می گوید که همه ما را به آمریکا ببرید و یا همه را به اشرف که هر دو مورد آن غیر ممکن است.
آقای حمید فرخی یکی دیگر از خانواده های حاضر در جلسه پس از استماع سخنان آقای صالحی پرسید مگر رجوی نمی گوید که در زیر موشک باران قرار گرفتیم امنیت نداریم پس چرا جان حداقل تعدادی از بچه ها را نجات نمی دهد؟
آقای مجید محمدی یکی دیگر از جدا شدگان از فرقه که در سال قبل از لیبرتی فرار و به دامن خانواده در داخل کشور پیوسته برای حضار توضیح داد: رجوی در زیر فشار دو ساله خانواده ها در جلوی اشرف و فشارهای دولت عراق و سازمان ملل حاضر به پذیرش و تخلیه اشرف شد اگر دست رجوی بود هرگز چنین کاری را نمی کرد همانطوری که پیش تر می گفت اشرف یعنی شهر شرف و استقامت و شعار ابقا آن تا پای جان اعضا را می داد. او از بدو ورود افراد به لیبرتی با بهانه های پوچ و کمبود امکانات در مقابل نمایندگان سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان سنگ اندازی می کرد و به بچه ها دستور می داد که زمان مصاحبه را کش دار کنید و سعی کنید مصاحبه ها را به دور دوم بکشانید تا این کار طولانی شود. حمله موشکی بهانه خوبی برای رجوی شد که به همه بگوید که امنیت در آنجا نیست و خواهان بازگشت به اشرف است به نظرم خروج اعضای به جان آمده از تشکیلات فرقه ای رجوی به خارج از کشور یعنی پشت کردن به تشکیلات و تنها ماندن رجوی به همین دلیل است که حاضر به خروج حتی یک نفر نیست.
ادامه دارد
