با خبر شدم که دو تن از اعضاء شورای ملی مقاومت که نام مستعار شاخه سیاسی فرقه تروریستی رجوی است به نامهای آقایان قصیم و روحانی از آنها جدا شده اند. این خبر بخودی خود خبر خوبی میتواند باشد و بهرحال جای تبریک دارد!
با جدا شدن این گونه افراد از این فرقه این پیام را میتوان دریافت کرد که کار فرقه رجوی و تشکیلات آنها چه تشکیلات درون سازمانی و چه تشکیلات سیاسی شان بیش از آنچه که فکرش را میکنیم خراب است بطوریکه آش آنچنان شور شده که دیگر کمکهای مالی و…… نمیتواند مانع جدایی کسانی شود که بیش از دو دهه از نزدیکان این شورا بوده اند!
علت جدایی، آنهم بعد از چند دهه بسیار مهم است! اینکه چه شده که این عزیزان اکنون بفکر جدا شدن افتاده اند؟! چون این دوستان کسانی نبوده اند که ندانند که در این فرقه چه میگذرد! آنها بهتر از هر کسی میدانستند که ساکنان اشرف از کمترین حقوق انسانی برخوردار نبوده اند و تحت شدیدترین سرکوبها قرار داشتند. آنها از جزئیات رابطه فرقه تروریستی رجوی با دیکتاتور سابق عراق خبر داشتند. و حالا که بهرحال ماهی را هر چند بسیار بسیار دیر از آب گرفته اند به چه صورت میخواهند جبران این دیرکرد خود را بکنند؟! آنها آزادانه در اروپا زندگی خود رامیکردند و قطعا این امکان را داشته اند که با جدا شدگان از این فرقه ملاقاتهایی داشته باشند تا جزئیات اخبار درون تشکیلات را مطلع شوند. چرا اکنون و بعد از نزدیک به ده سال از سرنگونی صدام بفکر جدایی افتاده اند؟ اینکه الان اقدام به چنین کاری کرده اند هم البته جای تبریک دارد ولی آیا این همه تاخیر از جانب این دوستان قابل دفاع است؟
و اکنون که بهر حال به خود زحمت داده و از اردوی تماما جنایت رجوی جدا شده اند چه حرفی برای مردم ایران که سالیان سال است چشم در انتظار دیدار عزیزانشان هستند که رجوی حتی امکان یک تلفن را هم از آنها دریغ کرده بود!
امیدوارم بتوانند که چه در حرف و چه در عمل خود را به مردم ایران نزدیک کنند.
مراد
