چند روز پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایران، گردهمایی سالانه گروه مجاهدین در ویلپنت، یکی از حومه‌های پاریس برگزار شد، در این تجمع اعضای گروه مجاهدین از سراسر اروپا آمده بودند تا ” مادر” جنبش و رئیس شورای ملی مقاومت ایران را مورد تشویق خود قرار دهند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، روزنامه فرانسوی لوموند در گزارشی از این تجمع نوشت: در این تجمع اعضای گروه مجاهدین از سراسر اروپا آمده بودند و همچنین مهاجرین روس و لهستانی تبار که شاید خیلی هم در جریان مبارزه ای که انجام می شود نبودند با استفاده از سفر رایگان با اتوبوس از آلمان در این تجمع حضور یافتند تا ” مادر” جنبش و رئیس شورای ملی مقاومت ایران را مورد تشویق خود قرار دهند.
همچنین یکی از ایرانیانی که در این تجمع حضور داشته می گوید: سالِ اول که به فرانسه آمده بودم با یک ایرانی آشنا شدم که بعضی وقت‌ها تلفنی با هم حرف میزدیم و احوال‌پرسی می کردیم، تا اینکه یک روز زنگ زد و گفت یک تجمع ایرانیان در حومهٔ پاریس برگزار میشود اگر تونستی بیا هم فال است و هم تماشا.
تا لحظه آخر نمیدونستم گردهمایی ایرانیان مربوط به مجاهدین است و خلاصه رودربایستی گرفت و رفتیم داخل، از هر ملیتی آنجا بود از کرد‌های عراق گرفته تا ترک‌های ترکیه و از آفریقایی گرفته تا عرب، خلاصه چند دقیقه چرخی زدم و گفتم بپرسم چرا اینجا از همه ملیت‌ها جمع شدن.
از کرد‌های عراق پرسیدم که از سوئد آمده بودند، یکیشون گفت که ما از سوئد آمده ایم و گفتند ۴ روز شما رو به پاریس می‌بریم و تنها یک بعدازظهر با ما در یک مراسم هستید و بعد آزاد هستید هرجا می‌خواهید بروید و رفت و برگشت و هتل و غذا و سایر امکانات از طرف ما.
با دوستِ تازه آشنا شدهٔ کردِ عراقی رفتیم با عرب‌ها حرف زدیم یکی از آنها گفت من از دانمارک اومدم و شرایط همان شرایط دوستِ کرد بود، فقط با تفاوت اینکه اونها خانوادگی اومده بودند.
خلاصه ترک‌ها و آفریقایی‌ها هم همین شرایط را داشتند البته با یک روز بیشتر و یک روز کمتر به اقتضای شرایط و طلبِ بیشتر یا کمتر.
از پاریس هم خیلی‌‌ها آمده بودند که بیشتر آنها کرد‌های عراق و افغانی بودند که منتظر بودند مراسم تمام شود و اگر جای خالی بود با اتوبوس‌های آنها به کشورِ دیگری بروند و اکثر آنها هلند و آلمان رو در نظر داشتند و کنار اتوبوس‌های این ۲ کشور ایستاده بودند.
در آن مراسم هرگونه خوردنی و نوشیدنی مجانی و فراوان بود طوری که بعضی از خانواده‌ها ده‌ها ساندویج و نوشیدنی توی پلاستیک و جعبه گذاشته بودند و برای روز‌های آینده ذخیره کرده بودند.
اما در داخل سالن و در حین صحبت‌ها و مراسم صندلی‌‌های جلو مربوط بود به اعضای مجاهدین و کادر‌های آنها که برای فیلمبرداری چهرهٔ مراسم مجاهدینی باشد، و برای هر یک نفر که داخل اون سالن بزرگ بود ده‌ها پلاکارد و پرچم و عکس و جلیقه‌های با عکس مسعود و مریم رجوی وجود داشت که بین حاضرین پخش میشد، حدودِ ۵۰ صندلی مجهز به دستگاه‌های ترجمه سمتِ چپِ سالن بودند که به زبان‌های فرانسه، آلمانی، انگلیسی و اسپانیایی حرف‌های سخنوران را ترجمه می کرد.
همچنین یک تبعه قرقیزستان روایت جالبی از هزینه‌های گروه تروریستی مجاهدین برای راه‌اندازی میتینگ‌های نمایشی با حضور اتباع دیگر کشورها در پاریس منتشر کرد که رادیو فردا گزارشی از قول این دختر دانشجوی قرقیزی به این شرح منتشر کرده است: آلینا آلیمکووا، تبعه قرقیز که مدتی را به عنوان خبرنگار آزاد با سرویس قرقیزی رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی همکاری کرده به تازگی سفری به پاریس داشته است. اما این سفر برای آلینا آن‌گونه که توصیف می‌کند سفری معمولی نبوده است. او می‌گوید که روزی اتفاقی با یک آگهی رو به رو شده که به گفته او کلیدی بود برای سفرش به پاریس. شهر رویاهای آلینا. آن هم با قیمتی باور نکردنی برای یک دختر دانشجو. بلیت رفت و برگشت، یک هفته اقامت در هتل چهار ستاره همراه با صبحانه؛ «اساساً آنهایی که به این سفر آمده بودند همه شیفته قیمت پایین این سفر شده بودند. این که میشد حدود 35 یورو معادل 46 دلار بدهی و مدتی را در پاریس بمانی. من آنجا جوان‌هایی را از روسیه، جمهوری چک، اوکراین و آسیای میانه دیدم.»
آلینا مانند بسیاری از دانشجویان و جوانان دیگر ایمیلی برای برگزارکننده تور فرستاد، اما خودش می‌گوید همان جا پی برده که باید کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه باشد.
آلینا سپس ادامه می‌دهد که برگزارکننده تور برایش توضیح داده است که او باید در یک تظاهرات سیاسی در پاریس هم شرکت کند. پرچم در دست بگیرد و شعارهایی به زبان فارسی بدهد. برگزارکننده تور که خانم آلیمکووا تلاش دارد نام او محفوظ بماند به او اطمینان می‌دهد که این حرکت یک حرکت اعتراضی مسالمت‌آمیز و خالی از خشونت است و او پس از آن صحیح و سالم به خانه‌اش خواهد رسید.
آلینا آلیمکووا با این که خودش اذعان می‌کند که حتی یک کلمه فارسی هم نمی‌داند و چیز زیادی هم درباره مسائل مربوط به ایران نمی‌داند، اما تصمیم می‌گیرد با این پیشنهاد «خوب» به پاریس سفر کند. 31 خرداد ماه 1392 ساعت 9 شب در یک هوای سرد و بارانی آلینا همراه با یکی از هم‌دانشگاهیان قرقیزش قدم به ترمینال اتوبوس پراگ می‌گذارد. همه مسافرانی که قرار است سوار هشت دستگاه اتوبوسی شوند که از پراگ به پاریس می‌روند جوان‌اند و اغلب دانشجو و همه از طریق اینترنت به گفته او به نوعی استخدام شده‌اند. چنان که این دختر دانشجوی اهل قرقیزستان می‌گوید هیچ کس به درستی از هدف این سفر اطلاعی نداشته است.
در ادامه گزارش رادیو فردا آمده است: در بدو ورود به پاریس مسافران متوجه می‌شوند که از هتل چهار ستاره وعده داده شده همراه با صبحانه گرم خبری نیست و این هتل 60 کیلومتر با پاریس فاصله دارد. اول تیر ماه مسافران را که به گفته این دختر دانشجو حالا قرار بود نقش معترضان به نظام حاکم در ایران را بازی کنند به جایی در نزدیکی فرودگاه شارل دوگل می‌برند. آنجا را که عده‌ای نگهبان شخصی محافظت می‌کردند با پرچم‌های زرد و بنفشی که به گفته خانم آلیمکووا اسم مریم رجوی بر آنها حک شده بود تزیین کرده بودند. آلینا می‌گوید به همه شرکت‌کنندگان کوپنی داده بودند که با آن میشد نوشیدنی و ساندویچ مجانی گرفت.