ویلپنت و وضعیت بحرانی رجوی ها

سرانجام پس از چند ماه هیاهو و جوسازی رجوی ها و دستگاه تبلیغاتی شان در رابطه با مراسم این فرقه در ویلپنت، معلوم شد که بازار آنها در خارج از کشور کسادتر از آن است که تصور می شد. آش این کسادی به حدی شور بود که آنها بر خلاف سال های گذشته مجبور شدند عنوان گردهمایی خود را « بزرگترین گردهمایی در حمایت از مقاومت ایران در ویلپنت پاریس » انتخاب کنند. عنوانی که بدلیل عدم شرکت ایرانیان و حضور یک سری افراد خارجی که با روش های گوناگون جمع آوری شده بودند انتخاب شد و گویا عدم استقبال ایرانیان از این خیمه شب بازی سالیانه رجوی هاست. ضمن آنکه آنها برخلاف سال های گذشته جرات نکردند درباره تعداد شرکت کنندگان آمار بدهند.
با توجه به مجموع حوادث و رویدادهای سال گذشته، انتظاری غیر از این هم نمی رفت. وقایعی که رجوی ها را بیش از پیش حتی در خارج از کشور نیز منزوی و مطرود نمود. به همین مناسبت به برخی از این رویدادها اشاره می کنیم:
– تخلیه اشرف و رفتن اعضای اسیر فرقه به لیبرتی که یک ضربه خرد کننده استراتژیک برای رجوی ها بود.
– ایجاد ارتباط بین اعضای اسیر فرقه با مقامات سازمان ملل در لیبرتی و فرارهای پیاپی از لیبرتی که نشان دهنده وضعیت وخامت بار درون تشکیلات فرقه است.
– سکوت همراه با تایید رجوی ها در قبال کشتار مردم غزه بخصوص کشتار کودکان معصوم توسط صهیونیست ها در حالی که حتی مجامع بین المللی بدلیل فجایع آفریده شده توسط اسرائیل، آنها را محکوم کردند.
– خارج شدن نام فرقه از لیست تروریستی آمریکا. این امر باعث شد تا ترفند رجوی ها که می گفتند قرار داشتن نام فرقه در این لیست مانع اصلی سرنگونی و راه بند ماست!!! کاملا رنگ ببازد و ماه ها بعد از خروج از لیست وضعیت برای فرقه نه تنها بهتر نشد بلکه بسیار بدتر هم شده است.
– اقدام رجوی به رو کردن گزارشات درونی اعضا و استفاده از حربه های غیر اخلاقی که موجب افشای هرچه بیشتر چهره او شد و حتی در بین حامیانش نیز موجی از انتقاد را بر انگیخت.
– نوشتن نامه انتقادی چند صد صفحه ای ایرج مصداقی علیه شخص رجوی و رو کردن چهره او بیشتر از قبل
– برخوردهای خشن و توهین آمیز رجوی ها با آنان که خواستار رفتن اعضای اسیر فرقه به خارج از عراق شده بودند و دشمنی با این افراد که باعث شدن ماهیت رجوی ها آشکارتر شود.
– همراهی و حمایت رجوی ها از تروریست های آدمخوار سوریه که بنابر گزارش خبرگزاری فرانسه باعث کشته شدن چند تن از اعضای فرقه در این درگیری ها نیز شد.
– کارشکنی در راه اعزام اعضای اسیر به لیبرتی با جواب رد دادن به کشور آلبانی به بهانه نداشتن امنیت! و همزمان جلوگیری از انجام مصاحبه اعضا با کمیساریای پناهندگان و مرز سرخ اعلام کردن خروج از عراق برای اعضا و برگزاری نشست های مختلف برای ایجاد ترس در آنان برای جهت ممانعت از رفتن شان به آلبانی تا مانع از فروپاشی فرقه شوند.
– رفتن 71 تن از اعضا به آلبانی علیرغم تمام تهدید ها و فشارها از طرف رجوی و فرماندهانش. این امر نشان داد که اعضا تا چه حد خواهان جدا شدن از فرقه هستند.
– جدا شدن دو تن از اعضای قدیمی شورای باصطلاح مقاومت و بارز شدن وضعیت بحرانی حاکم بر شورا تنها دو هفته قبل گردهم آیی فرقه و رو شدن مناسبات دیکتاتوری که رجوی در شورا نیز ایجاد کرده است.
– تغییر پی در پی مواضع رجوی ها در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری در ایران که موجب شد تا همگان بفهمند رجوی در عالم سیاست هم از کمترین شعور سیاسی برخوردار نیست و همواره دنبال وقایع حرکت می کند.
– و مهم تر از همه خلق حماسه سیاسی توسط مردم ایران در روز 24 خرداد
تمام این ها نشان می دهد که سال گذشته چقدر برای رجوی ها ذلت بار بوده است.