انتقال مجاهدین از”طرح استیونسون” تا انتقال به عربستان و اردن و محرمه

کریم قصیم:
در آستانه خروج نیروهای نظامی ایالات متحده و پایان سال ۲۰۰۸ بحث های متعددی در بالاترین سطوح شورای ملی مقاومت صورت گرفته. در درون خود شورایی های غیر مجاهد نظر رو به افزایشی دال بر خروج و سازماندهی خروج وجود داشته. این نظرات در حاشیه شورا بحث می شده و گفته می شده ولی به هر دلیلی از جمله شجاعت زبان یا فقدانش فقط یکی دو نفر، عمدتا دو نفر، بنده و آقای روحانی این بحث را مطرح می کردیم در بالاترین سطوح بحث و فحص در شورای ملی مقاومت.

بنده همیشه از سال ۲۰۰۹ به بعد همیشه نظرم بر این بوده و گاه حتی با فریاد در جلسات بیان کرده ام که توازن قوا به ضرر ما، به ضرر ما، به ضرر ماست. و امیدوارم که روزی، روزگاری پروتکل های این مباحث در اختیار هموطنان قرار گرفته بشود تا بدانند که کسانی به موقع به فکر اقدامات لازم بوده اند. اما مجاهدین با احترام سخنان ما را شنیدند و رو برگرداندند و در اندیشه مسائل دیگری بودند.

این یک سطح بحث است. سطح دیگر بحث، آقای دهقانپور، این واقعیت است که در یک دوران اولیه که معروف به “طرح استیونسون” شد، مجاهدین تحت تاثیر پیشنهادات سنجیده آقای استیونسون طی ساعتهای دراز بحث و گفتگو در پاریس میان آقای استیونسون و خانم رجوی طرح خروج از عراق را پذیرفتند. در ادامه این طرح حتی، شهادت به حق باید داد، هفت طرح دیگر خانم رجوی مطرح کردند. از طرح انتقال به عربستان بگیرید تا طرح رفتن به اردن یا انتقال به مرز های معروف به سرزمین محرمه. یعنی سرزمین بینابینی بین اردن و عراق که بیابانی هست در آنجا.

بسیاری از این طرح ها داده شد. اما بین طرح، یک نوع شباهت دارد بین حق و حق گرفتن، بله، بین طرح و اجرای طرح شکاف عظیمی است. تمام کنفرانسهایی که خانم رجوی با زحمت زیاد مجاهدین و با شاهکار تشکیلاتی مجاهدین به اتفاق لابی غربی. ایرانی ها که حضور نداشتند در پانل. به حساب نیامدند. نه ما حضور داشتیم در پانل و نه شخصیت های آپوزیسیون خارج از شورا حضور داشتند. ما شورایی ها یک دفعه در پانل دعوت نشدیم. که این یک وضعیتی غیر عادی است که سالیان دراز چهار سال به تعداد نزدیک به شصت هفتاد تا کنفرانس گذاشته می شود و شاید هم بیشتر، ولی یک بار حتی اعضای قدیمی شورا روی پانل حضور ندارند. حتی یکبار رهبران سرنگونی طلب حضور ندارند.