خبر کامل و گویا بود، بدون هیچ توضیح اضافه ای، آخرین بازماندگان از گروه تروریستی مجاهدین از پادگان اشرف اخراج و این قرارگاه به طور کامل در اختیار ارتش عراق قرار گرفت.
به این ترتیب پرونده حضور ۲۷ ساله مجاهدین در داخل این پادگان برای همیشه بسته و به تاریخ سپرده شد.
پادگان اشرف که به گفته خود مجاهدین سمبل و نشان اقتدار و صلابت آنان و کشته شده هایشان شده بود، دیشب و بدون هیچ سروصدایی به صاحبان اصلی خود بازگشت. البته روند تعطیلی این پادگان منحوس، بیش از ده سال به طول انجامید و کشمکش ها و حوادث و وقایع فراوانی نیز در این پرونده به وجود آمد.
اظهارنظرهای رسمی و غیر رسمی مقامات عراقی که بارها خواستار خروج مجاهدین از این پادگان شده بودند تا لجاجت و سرکشی مجاهدین و تحصن مستمر مردم عراق و خانواده های ایرانی قربانی جنایات این گروه در مقابل ورودی های این پادگان و چندین مرحله درگیری شدید عناصر این گروه با نیروهای نظامی و امنیتی عراق که منجر به کشته شدن تعدادی از دو طرف شد و جلسات مخالفان دولت عراق و عناصر مخرب در داخل آن تا اخراج مرحله به مرحله این عناصر پایان یافته به اردوگاهی در بغداد، از جمله حوادث کش و قوس داری بود که وجود نامبارک این سازمان تروریستی را در این مکان رقم زد.
پادگان اشرف که سرکردگان مجاهدین آن را خط قرمز خود می دانستند و بر حضور خود در آن اصرار می ورزیدند اکنون دیگر خالی شده است. اما در و دیوارهای آن هنوز رنگ و خاطره جلسات برنامه ریزی رجوی برای بمب گذاری در ایران، همراهی با ارتش بعث صدام در یورش به خاک میهن و کشتار هم میهنان، تا اعزام نیرو و ارسال سلاح سنگین برای سرکوب انقلابیون عراقی در انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱، برگزاری جشن شادمانی پس از شهادت شهید صیاد شیرازی، تا جلسات آموزشی تروریست های القاعده برای ترکاندن بمب های دست ساز و آموزش دخترکان عراقی برای انفجار انتحاری در عتبات مقدسه را هنوز به خاطر دارد.
پادگان اشرف که روزگاری برای گروهی تبه کار و مزدور سمبل صلابت و اقتدار و برای ملتی، تا ابد سمبل خیانت و وطن فروشی و جنایت بوده و خواهد بود اکنون دیگر خالی شده است. اما آیا جنایات بی شمار مجاهدین نیز از یاد و ذهن مردم پاک خواهد شد؟ آیا خانواده های ۱۷۰۰۰ شهید ترور در ایران و صدها هزار معلول و جانباز ترور و بازماندگان هزاران شهید عراقی در کردستان و جنوب می توانند با سپرده شدن اشرف بدنام به تاریخ، فرزندان و خاطرات خونین و زخمی خود را نیز به تاریخ بسپارند؟
به هرجهت پرونده پادگان شوم و تروریستی اشرف پس از سال ها انتظار به طور کامل بسته شد تا برگی دیگر از صفحات سیاه تاریخ مجاهدین نیز بسته شود، برگی که به اعتراف و اذعان سرکرده این گروهک، هیچ کس نمی توانست آن را از آنان بگیرد و به مثابه ناموس منافقان خودفروخته بود. این ناموس مجاهدین سقوط کرد تا بار دیگر کلمه حق بر نفاق و کفر پیروز شود حتی اگر تحقق این وعده الهی بیش از ربع قرن به طول انجامید اما در نهایت این کوه پرصلابت ملت ایران بود که ثابت قدم ایستاد و این کوه پوشالی مجاهدین بود که فروریخت تا مقوله تاریخی سرکردگان مجاهدین که ” کوه اگر بجنبد اشرف زجا نجنبد ” را نیز همچون دیگر اوهام آنان مضحکه همگان کند.