مروری بر حوادث پادگان اشرف

بالاخره، پادگان اشرف پس از  یک دهه تلاش دولت عراق و سازمان ملل تخلیه شد. روز چهارشنبه بیستم شهریور روند انتقال اعضای به جای مانده از حوادث مشکوک ده شهریور در پادگان اشرف به پادگان لیبرتی به پایان رسید. سخنگوی سازمان مجاهدین خلق، محمد محدثین به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت که " رئیس جمهور منتخب شورا، مریم رجوی در چند روز اخیر بر خروج ساکنان باقی مانده تأکید کرد". این در حالی است که رییس جمهور خود خوانده ی مجاهدین خلق تا پیش از این بر بازگشت ساکنان لیبرتی  به کمپ اشرف اصرار می کرد.
مریم رجوی کشته شدن اسرار آمیز پنجاه و دو تن از ساکنان را " نمونه ای از جنایات ضد انسانی " می خواند که البته پر بیراه هم نمی گوید اما نمونه های دیگر جنایات ضد بشری چطور؟ آیا وی می پذیرد که ساکنان کمپ های مجاهدین خلق اساساً و همواره مورد سوء رفتارهای ضد بشری قرار می گیرند؟
بیش از سه دهه است که اساسی ترین حقوق انسانی اعضای سازمان مجاهدین خلق نقض می شود. در ژوئیه 2013 نماینده وقت سازمان ملل در عراق، مارتین کوبلر به شورای امنیت گفت: " موارد نقض حقوق بشر در خود کمپ آزادی (لیبرتی) از نگرانی های فزاینده ی ماست.  صدها گزارش از نظارت های روزانه ی ما نشان می دهد که زندگی اعضا در کمپ حریه شدیداً تحت کنترل است." شاید به دلیل این اظهارات روشنگرانه اش، کوبلر همواره از سوی پروپاگاندای مجاهدین برچسب " عامل جمهوری اسلامی " بودن می خورد، هرچند که گفته ها و گزارش هایش مهر تأییدی بود بر گزارش های پیشین بین المللی درباره ی نقض گسترده ی حقوق بشر در قرارگاه های مجاهدین خلق از جمله گزارش دیدبان حقوق بشر، وزارت امور خارجه ی امریکا و مؤسسه رند وزارت دفاع امریکا. در گزارش رویترز  در ماه جولای 2013 آقای کوبلر متذکر می شود که شمار زیادی از ساکنان به ناظران سازمان ملل گفته اند که برای خروج از کمپ و شرکت در روند انتقال مورد نظر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ،تماس با اعضای خانواده شان در بیرون از عراق یا حتی تماس با بستگانشان در خود کمپ های سازمان مختار نیستند."
بنابراین ساکنان اشرف تا پیش از کشته شدن نیز از زندگی عادی محروم شده بودند. سران فرقه ی مجاهدین خلق با شستشوی مغزی آن ها و روش های پیچیده ی کنترل ذهن به آن ها القا کرده بودند که تا پای جان از اشرف دفاع کنند و در این راه به آن ها قول شهادت و بهشت داده بودند. در سخنرانی مریم رجوی در مراسمی که به مناسبت کشته شدن ساکنان اشرف در پاریس برگزار شد، می شنویم:" پس بگذارید به شهیدان قتل عام اشرف بگوییم که شما راه  و رسم مجاهدین را به اوج رسانیدند."
بنا به گفته ی وی شهادت راه  و رسم مجاهدین است و کشته شدگان این واقعه " نسل مسعود " هستند که " شکست ناپذیر و پیروز " هستند. بنابراین کشته شدن افراد پس از مدت ها عدم همکاری با سازمان  های بین  المللی و دولت عراق و اصرار بر ماندن در اشرف و سرانجام به قتل رسیدن " پیروزی " نامیده می شوند!
پس از انتقال 42 فرد باقیمانده از کشتار اشرف به کمپ لیبرتی، نماینده ی جدید سازمان ملل در عراق جورجی بازتین به اسوشیتدپرس گفت:"آن چه در اشرف در روز یکم سپتامبر رخ داد، مسیر رخدادها را عوض می کند". او به کشورهای سوم هشدار داد که " این ماجرا زنگ هشداری است برای همه ی کشورهایی که می توانند دست یاری دراز کنند." وی یادآور شد که انتقال تضمین نهایی برای امنیت ساکنان لیبرتی است. با این وجود ،مقامات سازمان ملل به اسوشیتد پرس گفته اند که فرایند انتقال کند بوده است زیرا بسیاری از ساکنان با روند انتقال همکاری نکرده اند و این موضوع تلا ش ها برای جابجایی افراد را با پیچیدگی هایی مواجه کرده است.
مریم رجوی درپی بهره برداری بیشتر از آن چه خود " نتایج این شهادت ها و حماسه های قهرمانانه در اشرف" می خواند، به " مادران و خانواده های " اعضای کشته شده ی فرقه اش درود می فرستد. در حالی که مادران و خانواده های بیشتر این افراد سال ها بود که از عزیزانشان خبری نداشتند چرا که آن ها حق نداشتند با مادران و خانواده های چشم انتظارشان تماس بگیرند. حال که فرزندان این خانواده ها کشته شده اند، به آن ها به مناسبت " شهادت قهرمانانه ی" فرزندانشان تبریک و درود فرستاده می شود!
 ماجرای کشتار 52 ساکن اشرف بسیار مبهم به نظر می رسد. تنها فیلم ها و عکس های موجود از این واقعه توسط خود سازمان منتشر شده است. هیچ عکس و فیلمی از چگونگی به قتل رسیدن این افراد در دسترس نیست. خبرگزاری تسنیم از یک مقام عراقی نقل قول می کند که ویدئوی منتشر شده از درگیری در قرارگاه نظامی مجاهدین خلق نشان می دهد که " بیشتر کشته شدگان در واقع به دست هم قطاران خود به قتل رسیده اند." در تصاویری که سازمان از این واقعه منتشر کرده است، دست کم در دو مورد افراد مجروح از ناحیه ی کتف یا پهلو آسیب دیده اند. این افراد چنانچه تصاویر نشان می دهد توسط همرزمان خود جابجا می شوند و سپس همین مجروحان را در تصاویر بعدی می بینیم که به ضرب گلوله در سرشان کشته شده اند. منبع عراقی به تسنیم گفت: " با توجه به سوابق مجاهدین خلق در تصفیه برخی از اعضایش، سازمان از آن شرایط برای خونریزی های بیشترسود جسته و برای اهداف پروپاگاندایی از قربانی ها سوء استفاده کرده و آن ها را به قتل رسانده است." در حالی که سازمان مجاهدین خلق نیروهای امنیتی عراق را متهم به کشتار در اشرف میکند، بغداد دست داشتن در این واقعه را تکذیب میکند و مقامات می گویند که نزاع داخلی دلیل این رویداد بوده است.
چه بر سر آن هفت نفری که ظاهراً ناپدید شد ه اند آمده است؟
دستگاه تبلیغاتی سازمان ادعا میکند که آن ها توسط نیروهای عراقی گروگان گرفته شده اند. اسوشیتدپرس گزارش می دهد که وزیر حقوق بشر عراق شیاء السودانی و مسوول مسائل مجاهدین خلق در دولت عراق جرج باکوس، هر دو تکذیب می کنند که این افراد در زندان های عراق باشند. بازتین، مأمور سازمان ملل نیز اطلاعی از مکان این افراد ندارد. مسعود خدابنده عضو سابق سازمان و تحلیل گرمرکز مطالعات تروریسم، معتقد است که " بر اساس این گمان که مسعود رجوی در آن جا پنهان شده بوده است شواهد قوی وجود دارد که هدف از حمله به کمپ اشرف دستگیری و کشتن وی بوده است."
خدابنده تصریح میکند که هفت فرد ناپدید شده حلقه ی درونی بسیار نزدیک به رجوی بوده اند. آن ها " بخشی از نقشه ای از پیش طراحی شده برای نجات دادن وی در صورت رخدادن چنین حملاتی بودند. دیگر اعضا آن جا بودند تا در برابر هرگونه تهاجمی مقاومت کنند و به مسعود رجوی و محافظانش فرصت بدهند تا فرار کنند."
علاوه بر این ها، حمله به کمپ اشرف پیش تر نیز توسط سازمان پیش بینی شده بود. اگر واقعاً انتظار چنین حملاتی را داشتند، چرا پیش از کشته شدن این شمار زیاد از نیروهایشان کمپ را تخلیه نکردند و سر سختانه خواهان بازگشت به اشرف بودند؟
مزدا پارسی