درماندگی مجاهدین و اتهامهای تازه

اتهام زنی های مذبوحانه مجاهدین درباره ی برنامه ی هسته ای ایران و خمیازه های رویترز
در حالی که دنیا در انتظار پیشرفت های واقعی در گفتگوهای هفته ی آینده ی 1+5  در ژنو است، مجاهدین خلق در  مانده شده اند. از آن جایی که آن ها ظاهراً فقط به دنبال تغییر خشونت آمیز رژیم ایران هستند،سخن از دیپلماسی واقعی بدترین کابوس آن هاست. امروز رویترز گزارشی داشت درباره ی آخرین اتهام زنی های وحشیانه ای که مجاهدین از طریق سازمان " پوششی " شورای ملی مقاومت ایران به راه انداختند:
یک گروه اپوزیسیون تبعیدی ایران روز پنج شنبه گفت که اطلاعاتی دارد درباره ی آن چه که وی مرکزی برای تحقیقات تسلیحات هسته ای در تهران می خواند، که دولت برای جلوگیری از شناسایی شدن آن را پیش از مذاکرات با قدرت های دنیا جا به جا کرده است.
آشکار است که رویترز تحت تأثیر این اتهام قرار نگرفته است، چرا که فوراً اشاره کرد که شورای ملی مقاومت مغرض و دارای انگیزه های سیاسی است. با این وجود، حتی با اشاره به مغرض بودن شورای ملی مقاومت، رویترز اسطوره ای که قبلاً عدم صحتش اثبات شده بود را ادامه می دهد:
شورای ملی مقاومت در سال 2002 سایت غنی سازی اورانیوم ایران در نطنز و سایت آب سخت اراک را افشا کرد. اما تحلیل گران می گویند این گروه سابقه ای مبهم و دستور کار سیاسی روشنی دارد.
مم،بله. وقتی که بزرگ ترین گروه شما چند دهه در فهرست سازمان های تروریستی باشد (پیش از آن که در پی رشوه دادن ها و ثبت لابی ها از فهرست بیرون بیاید) قطعاً "سابقه ی مبهم " اصطلاحی برازنده است. اما رویترز بر تکرار اکاذیبی که شورای ملی مقاومت و مجاهدین خلق مسئول افشای سایت غنی سازی زیر زمینی نطنز بودند، پافشاری می کند. این اسطوره قبلاً توسط جفری لوییز با ذکر جزئیات رمزگشایی شده است:
بحث و جدل ها درباره ی این که ایران برنامه ی زیرزمینی سانتریفیوژ ساخته است مرا دیوانه می کند. آیا چیزی غیر ازآن چه ما قبلاً پیدا کرده ایم منظور تان است؟
منظورم از "ما"، ایالات متحده – یا دست کم جامعه ی اطلاعاتی آن – است . تا آن جا که ازتوالی وقایع درک می کنم، ایالات متحده – که خوب می دانسته ایران برنامه ی مخفیانه سانتریفیوژ دارد – دیده بوده است که ایران دو حفره ی عظیم نزدیکی نطنز حفر کرده است، سپس گزارش ایرانی ها را به آژانس بین المللی انرژی اتمی داده است. تقریباً در همان زمان، کسی اطلاعات را به گروه مخالف ایرانی، شورای ملی مقاومت درز داده است که بعداً آن ها این اطلاعات دست دوم را در یک کنفرانس خبری که جزئیات را در آن اشتباه گفتند، منتشر کردند.
لوییز در ادامه از منابع مستقل بسیاری نقل قول می کند تا تأکید کند که جامعه ی اطلاعاتی و نه شورای ملی مقاومت، سایت نطنز را کشف کرده است.همچنین لازم به ذکر است که سیستم اطلاعات بین المللی  برای نمایش پر وبال دادن به نقش مجاهدین خلق بی تأثیر نبوده است. علیرغم اشتباه بزرگ رویترز برای نسبت دادن کشف نطنز به مجاهدین، این خبرگزاری در برابر تازه ترین توطئه ی شورای ملی مقاومت بسیار بی تفاوت بود چنان که حتی مقاله ی امروز فرق چندانی با خبر  اتهام زنی های تند گذشته ی مجاهدین در ماه جولای نداشت و کم و بیش بازنویسی همان بود:
اما تحلیل گران می گویند که این گروه سابقه ای د رهم آمیخته و دستور کار سیاسی روشنی دارد.
اما در آن گزارش ماه جولای، رویترز فراتر می رود و این تهام زنی ها را با تمایل شدید مجاهدین برای مختل کردن دیپلماسی پیوند می زند:
آخرین گفته ها در کمتر از یک ماه پس از انتخاب حسن روحانی نسبتاً اعتدال گرا بیرون آمده است، در حالی که رئیس جمهور جدید ایران امیدها برای حل منازعات هسته ای با غرب را افزایش داده، این گزارش احتمالاً برای بی اعتبار کرد ن چنین خوش بینی  هایی زمان بندی شده است.
بله، مجاهدین خلق به وضوح دیپلماسی را دشمنی واقعی می دانند. آن مقاله همچنین شکست حقیرانه ی اتهام زنی مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت در سال 2010 را تکرار می کند:
در سال 2012، هنگامی که این گروه گفت شواهد دیگری از یک سایت هسته ای جدید در غرب تهران دارد، مقامات امریکایی گفتند که سال ها درباره ی این سایت می دانستند و دلیلی  ندارد که هسته ای بودن آن را باور کنند.
به نظر می رسد که شورای ملی مقاومت و مجاهدین خلق باید تحرکات خود را افزایش دهند. آنها به سطحی ازناکارآمدی رسیده اند که به سختی ارزش دوباره نویسی مردود نامه های استانداردی که رویترز درباره ی این پرونده دارد را داشته است.
10 اکتبر2013 جیم وایت،  امپتی ویل
ترجمه انجمن نجات