مسعود رجوی رهبر فرقه تروریستی مجاهدین خلق در پیامی به ساکنان لیبرتی در عراق در خصوص درگیری ها ی دهم شهریور در پادگان اشرف که به قتل ۵۲ تن از اعضاء این فرقه در پادگان مذکور انجامید خواستار ایستادگی بیشتر آنها شده است.
وی که مانند ایمن الظواهری سال هاست زندگی مخفی در پیش گرفته و هر از چند گاهی با صدور پیام ویدئویی وجودش را به اعضاء این فرقه یادآوری می کند بر ادامه حضور ساکنان لیبرتی در عراق تاکید کرده است. رجوی می گوید:”تا آخر باید ایستاد و آنها را وادار به عقب نشینی و شکست نمود.”
رجوی در این پیام عملا بر تشکل “لشگر فدایی” اشاره می کند. وی که مشخصا در فضایی توهم آلود سخن می گوید به ساکنان لیبرتی دستور می دهد در برابر خواست و اراده دولت و ملت عراق، افکار عمومی جهانی و اجرای مفاد توافق نامه دولت عراق با سازمان ملل است که بر اساس ان تا حالا می بایست مجاهدین خلق خاک عراق را ترک می کردند، ایستادگی نمایند.
پیام رجوی بر این واقعیت دلالت دارد که وی اساسا نگران امنیت ساکنان لیبرتی نیست. مشخصا رجوی به دنبال قربانی کردن اعضاء فرقه از طریق ادامه درگیری ها این بار در این کمپ است. منظور وی از تشکیل لشگر فدایی چپزی جز فدا کردن جان ساکنان لیبرتی نیست. او عملا از ساکنان لیبرتی می خواهد آماده فدا کردن جان خود در برابر فشارهای همه جانبه برای ترک خاک عراق باشند.
رجوی ها در مقاطع مختلف ثابت کرده اند هر جا که لازم باشد از جان اعضاء برای پیشبرد اهداف نامشروع شان استفاده می کنند. بحث فدا کردن جان اعضاء برای خواست رهبران امر تازه ای در فرقه رجوی نیست. بر اساس گزارش موسسه تحقیقات دفاع ملی آمریکا، به دستور رجوی افرادی که برای انجام حملات تروریستی وارد خاک ایران می شدند با خود قرص های سیانور حمل می کردند تا در صورت احتمال دستگیری به کمک آن خودکشی نمایند و این گونه با فدا کردن خود مانع لو رفتن اطلاعات در خصوص تشکیلات فرقه رجوی شوند.
در جریان دستگیری مریم رجوی در ژوئن ۲۰۰۳ در فرانسه نیز به دستور وی، ده تن از اعضاء این فرقه در اعتراض به اقدام پلیس فرانسه که بر اساس اتهامات روشن و رویه قانونی صورت گرفته بود دست به خودسوزی زدند. آنها بر اساس برنامه های از پیش تعیین شده و با دعوت خبرنگاران به محل خودسوزی ها سعی در انعکاس این فجایع داشته و این گونه به دنبال اعمال فشار بر دولت فرانسه بودند. اقداماتی که البته انزجار افکار عمومی را به دنبال داشت.
ظاهرا مسعود رجوی همچنان به دنبال استفاده از همین تاکیتک برای تحمیل خواسته خود بر دولت عراق و خواست نهادهای حقوق بشر بین المللی مانند صلیب سرخ جهانی است که بارها خواستار انتقال ساکنان لیبرتی به کشورهای ثالث شده اند.
این در حالی است که احترام به حق حاکمیت دولت ها به صراحت بر اساس حقوق بین الملل و مشخصا ماده ۲ منشور سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است. بر اساس این ماده منشور، دولتها حق دارند بر قلمرو جغرافیایی خود اعمال حاکمیت نموده هیچ قدرتی نمی تواند مانع آن در این زمینه شود.
نهادهای حقوق بشری لازم است در این خصوص فعالانه تر عمل کرده و به پروسه خروج ساکنان لیبرتی به خارج از عراق کمک نمایند. فراتر از آن دولتمردان کشورهای مختلف نیز لازم است اقدامات لازم را در این خصوص صورت دهند. البته چند روز پیش وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا در جلسه استماع کمیته سیاست خارجی سنا به دلیل وجود ناامنی در عراق و فعالیت گروه های تروریستی وابسته به القاعده در این کشور خواستار همکاری رهبران مجاهدین در انتقال ساکنان لیبرتی به کشورهای ثالث شده بود. وی به صراحت از عدم همکاری آنها در این خصوص انتقاد کرده بود.
با این حال به نظر می رسد فشارها بر فرقه رجوی برای تن دادن به قوانین بین المللی کافی نیست.
