آنقدر دلم گرفته و از ملاقات با آقای محمدحسین پورمحمدعلی بازکیایی متاثرشدم که میخواهم بی هیچ مقدمه و موخره ای پیام یا که درخواست واصلا التماسش از آقای رجوی را فریاد بزنم شاید که رجوی مسخ قدرت وشهوت اندک به خودش آمده و به درخواست این پدرسالخورده و دردمند پاسخ مثبت داده و اجابتش کند!
خانم مولود طریقتی 70 ساله مادردردمند اسماعیل پورمحمدعلی بازکیایی اسیر رجوی پس از20 سال دوری از فرزندش متعاقب فروپاشی صدام دیکتاتور و تحمیل شرایط به وجود آمده به رجوی یک دهه پیشتر در سال 1382 توانست با حضور در عراق و اشرف نورچشمی خودش را درآغوش بکشد و ببوید و ببوسد ولیکن نتوانست ازآن دیدارازعشق وعاطفه به فرزندش سیراب شود چرا که کنترلرهای رجوی که ایشان وفرزندش را به محاصره خویش درآورده بودند مدام گوشزد میکردند که وقت ملاقات تمام است ولطفا زیرگوشی هم صحبت نکنید!
در دیدار صمیمی دردفترانجمن نجات پدر اسماعیل میگوید ازقضا درهمان دیدارسال 1382 با خودمان دوربین عکاسی برده بودیم تا که عکس یادگاری با اسماعیل داشته باشیم ولیکن رجوی ها با توقیف دوربین مان مانع شدند که با اسماعیل عکس یادگاری داشته باشیم وگرنه الان مادرش حداقل با نگاه کردن به همان عکس دیدار با اسماعیل دلش خوش بود ودر بستر بیماری شاید که آسوده ترمی نمود.
بله. الان خانم مولود طریقتی بشدت مریض احوال است و حالش وخیم…… چه بگویم دم و بازدم ما دست خدا است حال هرچه اتفاق بیفتد ما تسلیم به رضای خداوندی هستیم ولی به جای اینکه رجوی باد به غبغب بیندازد و مغرور و سرمست بخندد و قهقهه بزند ؛ خوب است بداند که التماس های این پدران ومادران درسینه تاریخ ثبت و ماندگار خواهد شد و بلاشک روزی گلویش را خواهد فشرد و به اشد مجازات خواهد رساند.
لازم به ذکراست که آقای محمدحسین پورمحمدعلی بازکیایی در ده سال گذشته به دفعات با تحمل رنج و شکنج فراوان و با تنی سالمند و رنجورخود را به اتفاق شماری دیگر از خانواده های چشم انتظار گیلک به مقابل اسارتگاه اشرف رساند و روزها و هفته ها به تحصن نشست ولیکن با کارشکنی مشمئزکننده رجوی و سایرسران تشکیلات رجوی نه تنها موفق به دیدار فرزندش نشد بلکه بتوسط گماشته های رجوی تهمت وافترا وسنگ وچماق نیز دریافت کرد!؟
توخود بخوان حدیت مفصل ازاین مجمل……
التماس فقط برای یک تماس تلفنی!؟
