مرگ صدام بعنوان استراتژیک ترین دوست رجوی و استقرار نیرو های چند ملیتی ائتلاف در عراق و خلع سلاح نیروهای سازمان توسط نیروهای آمریکایی در اشرف , به منزله مرگ ارتش به اصطلاح آزادیبخش و پایان استراتژی جنگ مسلحانه بود.
بعد از آن رهبران فرقه در تلاش برای جلوگیری از فرو پاشی تشکیلاتی سازمان و ارتش بی سلاح خود , حربه ها و شگرد های زیادی را بکار برده اند تا بتوانند اعضای سرخورده خود را در اشرف نگه دارند ولی چندان موفق به این کار نشده و جمعی زیادی از اعضای به خود آمده در مقاطع مختلف فراری و یا از آنها جدا شدند.
سرعت گرفتن فرار اعضا از تشکیلات سازمان , رجوی را بر آن داشت تا اشرف را همه چیز و ناموس هر مجاهد خلق اعلام کند و پشت کردن به آن را خیانت و مستوجب مجازات حتی مجازات مرگ دانست. و دستور ابقای اشرف به هر قیمت را به نفرات داد.که این حقه و حیله تا زمان تخلیه اشرف باعث مرگ و جان باختن 112 نفر از افراد گرفتار و اسیر مناسبات فرقه ای در اشرف شد.
رجوی که خوب می دانست خروج از اشرف به منزله پایان همه چیز است و باید پاسخگوی هزاران سئوال از طرف اعضا و خانواده شان و افکار عمومی و همه کسانی که فریب حقه ها و دروغ های وی را خورده و در این راه همه چیز را از دست دادند باشد , علی رقم خروج بخش اعظم از نیرو ها از اشرف , با سماجت بچه گانه باعث مرگ 52 نفر از اعضای بالا و مفقود شدن 7 نفر دیگر شد تا مرگ اعضا که در طول چند دهه گذشته ثابت شد که وسیله ای برای پیشبرد اهداف و مطامع و قدرت طلبی اوست , دستاویزی برای فرار از سئوالات اذهان عمومی و کنترل افراد معترض تشکیلات کند.
بدنبال این جنایت رهبران فرقه با سفسطه های جدید دستور اعتصاب غذا به افراد گرفتار در لیبرتی و همچنین هواداران خارج را دادند تا شاید سئوالات در اذهان مشمول مرور زمان و فراموش شود و یا با حادثه دیگر صورت مسئله قبلی پاک گشته تا ستون به ستون فرجی شود.
امروز در جمع تعدادی از اعضای بازگشته استان مازندران هستیم که در نشستی به بررسی اعتصاب غذا بعنوان دستاویزی برای فرار رهبران فرقه از پاسخ به انبوه چرایی های شکست ایدئولوژیک – تشکیلاتی و استراتژیک پرداخته اند
در این نشست ابتدا مسئول جلسه ضمن خوش آمد گویی به دوستان حاضر , گزارشی از آخرین وضعیت افراد در لیبرتی پرداخت و اظهار داشت:
همانطوریکه کم و بیش مطلع هستید مدتی بعد از درگیری 10 شهریور در اشرف کلیه نفرات باقی مانده به لیبرتی منتقل و اشرف بعنوان کانون استراتژیک نبرد رجوی با ج.ا.ا.برای همیشه جمع و تخلیه شد.
در حال حاضر انتقال افراد به کشور ثالث راکد مانده است و فقط حدود 200 نفر به کشور آلبانی و بالای 50 نفر نیز به کشور آلمان منتقل شدند و هم اکنون علی رقم در خواست مجامع بین اللملی و کمیساریای عالی پناهندگی هیچ کشوری پذیرای آنها نیستند.
در رابطه با کارشکنی فرماند هان فرقه برای انتقال افراد به خارج عراق آقای نظری ادامه داد:
خبر هایی در سایت ها منتشر شد که رهبران فرقه به بهانه ممنوع الخروج بودن یکی از مسئولین زن فزقه به نام معصومه ملک محمدی جلوی انتقال 100 نفر از افراد به کشور ثالث را گرفتند. و همچنین خبر دیگری در یکی از سایتها که از قول یک نفر از افراد فراری از لیبرتی درج شد مریم رجوی در پیام داخلی که برای اعضا در لیبرتی داد گفته است که دیگر از خارج خبری نیست فقط باید به این فکر کنید که چگونه باید در عراق ماند.
اما موضوع اصلی بحث امروز اعتصاب غذا و دستاویز قرار دادن آن توسط رهبران فرقه برای فرار از پاسخ ها که حتی به قیمت جان اعضا می باشد. که می خواهیم هر یک از شما که سالیان در مناسبات اشرف بودید و بعضا در سال 88 در جریان دستگیری تعدادی از نفرات در اعتصاب غذای اشرف بودید نظرات خود را بیان کنید.
آقای ایرج صالحی یکی از اعضای جدا شده از سازمان در این نشست با اشاره به وخامت اوضاع مناسبات فرقه بیان داشتند: تلاش رجوی ها برای نگه داشتن اشرف در چندین سال گذشته که منجر به مرگ تعدادی از اعضا شد امری پوچ و بیهوده بود و برای همه هم روشن بود که دیر یا زود اشرف باید تخلیه و تحویل دولت عراق داده شود.که این امر در شهریور امسال با رسوایی برای رجوی اتفاق افتاد که به منزله کمر شکن شدن سازمان است.
این امر باعث سرخوردگی شدید در بین اعضا شد و وضعیت تشکیلات و مناسبات فرقه غیر قابل کنترل گشت.
از طرف دیگر رجوی بعد از دهها سال که شعار در فاز سرنگونی نظام ج.ا.ا. قرار داریم سر می داد حالیه خود و سازمانش در حال نابودی است و پاسخی برای اعضا و اندک هواداران خارج کشور و یا اذهان دیگران ندارد.
پس در چنین شرایطی رجوی برای سرپوش گذاشتن بر این رسوایی ها و بستن اذهان از پرسش ها این حیله را دستاویز خود قرار داد و به بهانه آزادی 7 نفر اعضای مفقودی در اشرف که حتی مشخص نیست توسط چه کسانی دستگیر و یا اصلا متواری و یا چه سرنوشتی دارند , دستور اعتصاب غذا را در لیبرتی و هوداران خارج را داد. این در حالی است که به تجربه سالیان گذشته جان افراد و اعضا برای رجوی ها ارزشی ندارد که 120 کشته برای ابقای اشرف نمونه کوچکی از آن است و خود مثال های زیادی در این زمینه دارید.
ادامه دارد…
