حمله خمپاره ای نیمه شب پنجشنبه به کمپ مجاهدین در پایگاه لیبرتی، در حاشیه فرودگاه بین المللی بغداد که طی آن سه تن به هلاکت رسیدند، دومین حمله نسبتا شدید علیه این گروه در ماه های اخیر بوده است که به عقیده بسیاری از ناظران و تحلیلگران مسایل عراق، نشان از نفرت و انگیزه بالای حمله به مجاهدین در عراق دارد.
حساسیت عراقی ها نسبت به مجاهدین از کجاست؟ عمق فاجعه سرکوب عملیات انفال (انتفاضه ملت عراق در سال 1991) چه میزان بوده که این همه نفرت علیه مجاهدین در عراقی ها ایجاد کرده است؟
شاید غیر از عراقی ها، بویژه خانواده های کرد و شیعه این کشور کمتر کسی در این باره بداند، اما حملات ماه های اخیر به اقامت گاه های باقی مانده مجاهدین در عراق، نشان می دهد که درجه این حساسیت خیلی بالاست.
فعلا ارتش المختار مسوولیت عملیات اخیر علیه مجاهدین را بر عهده گرفته و سخنگوی آن واثق البطاط هم ضمن تایید آن گفته که این گروه شبه نظامی عراقی، بارها از دولت خواسته که مجاهدین را از کشور اخراج کند.
عملیات شامگاه پنجشنبه، دومین حمله جدی به قرارگاه های مجاهدین در عراق است. شهریور ماه امسال نیز بیش از 50 تن از مجاهدین در حمله به اردوگاه اشرف به هلاکت رسیدند.
گروه تروریستی مجاهدین که در جریان جنگ هشت ساله صدام حسین علیه ایران، به عراق منتقل شد، علاوه بر همکاری با ارتش صدام در جنگ تحمیلی، در جریان انتفاضه دهه 90 میلادی نیز بارها در سرکوب ملت عراق، بویژه شیعیان و کردها مشارکت و نقش مستقیم داشته است.
بسیاری از کردها و شیعیان اکنون در مراجع و محاکم قضایی عراق پرونده هایی تشکیل داده و سالهاست که در حال پیگیری هستند. در همین چارچوب چندین سمینار، کنفرانس و حتی تجمعاتی در مرکز بغداد برگزار کردند و خواستار محاکمه و مجازات آنان شدند.
این خانواده ها که تعدادشان هزاران کرد و شیعه را در بر می گیرد، با تشکیل چندین کمیته و انجمن هایی با عنوان دفاع از قربانیان انتفاضه عراق در 1991 میلادی، دعاوی خود را از طریق محاکم قضایی چه در داخل عراق و حتی در کشورهای اروپایی پی گرفته اند.
زمستان 1387، هتل منصور بغداد، میزبان صدها خانواده ای بود که برای پیگیری پرونده قربانیان خود در سمیناری با همین عنوان حضور یافته بودند. اغلب آنان تصاویری از فرزندان و همسران خود در دست داشتند، اما آن زمان عراق همچنان زیر سایه سنگین حضور نظامیان آمریکایی قرار داشت و پادگان اشرف هم به نوعی تحت حمایت آنان بود.
بعضی از خانواده های قربانیان حتی خواستار بازجویی دولت عراق از اعضای مجاهدین شده بودند تا شاید اطلاعی از عزیزان مفقود الجسد خود بیابند.
عراقی ها هنوز انتفاضه شعبانیه 1991 را فراموش نکرده اند. خانواده های قربانیان مدارک و اسناد خود را از آن کشتار جمعی در جنوب و کردستان عراق حفظ کرده اند و حتی اخیرا گفته شده که در طرح دعوی جدید در محاکم اروپایی، این اسناد را به دادگاه های سه کشور ترکیه، اسپانیا و آلمان هم ارائه کرده اند.
گویا تلاش خانواده های قربانی در تمام این سال ها به جایی نرسید. آنان حتی از خانواده های قربانیان ایرانی عملیات تروریستی گروه مجاهدین هم کمک خواستند و از آنان برای سفر به بغداد و شرکت در یک سمینار مشترک دعوت کردند که این تجمع در سال 88 برگزار شد.
مردم عراق در ادامه پیگیری های خود بارها در استان دیالی و در حوالی کمپ اشرف تجمع کرده و بارها با مجاهدین درگیر شدند، اما این گونه که به نظر می رسید، صدای آنان به دلیل وجود دست هایی در کشورهای اروپایی و امریکا، به جایی نمی رسید.
خانواده های قربانیان کرد در طرح دعوی در محاکم قضایی سریعتر اقدام کرده و اسناد و مدارک خود را تاکنون در چندین دادگاه داخلی و خارجی ارائه داده اند. آنان در سال 1390 هم باردیگر یک دادخواست تنظیم کردند.
موسسه شهدای استان دیالی در سال 91 با تنظیم شکایتی دیگر، خواستار بازگرداندن اموال و دارایی های مردم منطقه از مجاهدین شد که حزب بعث به زور از آنان گرفته بود. آنان همچنین خواستار محاکمه عوامل جنایات مجاهدین در جریان سرکوب 1991 ملت عراق بودند.
تابستان پارسال هم انجمنی موسوم به ˈدفاع از قربانیان تروریسم در عراقˈ، دادخواست هایی علیه مجاهدین در محاکم قضایی این کشور تنظیم کرد.
نافع العیسی رییس کمیته ای در این انجمن، پیگیر پرونده ها شد، بطوری که برای به نتیجه رساندن آن از 5 حقوق دان بین المللی هم امداد گرفت. آنان 275 شکایت تنظیم کردند که 114 مورد آن تنها به استان دیالی که پادگان اشرف در آن واقع است، اختصاص داشت.
تلاش های صورت گرفته در حالی بوده که نوری المالکی نخست وزیر عراق هم بارها اعلام کرده که حضور این گروه در عراق غیر قانونی است و جلال طالبانی رییس جمهوری عراق نیز بارها از مشارکت 5 هزار عضو مجاهدین در عملیات سرکوب انتفاضه عراق در سال 1991 میلادی سخن گفته است.
برخی از کارشناسان مسایل عراق، اعتقاد دارند که حملات صورت گرفته اخیر توسط گروههای شبه نظامی، نشان می دهد که از یک سو عمق جنایات صورت گرفته در انتفاضه 1991 میلادی چه میزان بوده و از جانب دیگر نفرت بالای مردم عراق از مجاهدین چقدر بالاست. عراقی ها دو درخواست کلی از دولت کشور خود دارند، یکی این که خواهان محاکمه و مجازات سران این گروه هستند که دستشان به خون مردم عراق آغشته است و دیگر خواستار اخراج کامل بازماندگان آنان از خاک کشورشان هستند.