خانواده های خوزستانی بعد از اطلاع از حمله مجدد موشکی به کمپ لیبرتی که در شامگاه پنجشنبه 5/10/92 صورت گرفت و تعدادی از ساکنین این کمپ کشته و مجروح شدند بلافاصله و طی روزهای بعد از آن بطور جداگانه با دفتر انجمن استان تماس گرفتند تا علاوه بر کسب خبر از وضعیت فرزندان اسیرشان خشم و انزجارخود را از رجوی بدلیل جلوگیری از خروج آنها از عراق ابراز نمایند.
آنها درحالیکه رجوی را لعن و نفرین می کردند گفتند رجوی و همسرش به مکان های امنی گریخته اند، اما فرزندان ما را درعراق ناامن سپر جنایت و خیانت هایی که خود سالها در این کشور مرتکب شده، کرده است.
خانواده ها درحالی که به شدت نگران سرنوشت عزیران خود بودند سئوال می کردند: اگر رجوی داد و فغان می کند که کمپ لیبرتی فاقد استحکامات و امکانات حفاظتی است و مدعی است که دولت عراق هم اجازه وارد شدن چنین امکاناتی را به کمپ لیبرتی نمی دهد پس او چه اصراری دارد که فرزندان ما را در چنین مکانی نگه دارد؟ بخوبی معلوم است که او با جان عزیزان ما بخاطر منافع کثیفش بازی می کند و تمام تلاشش را می کند تا این سپربلا را هرطور شده درعراق برای حفظ منافع خودش نگه دارد. در طی چند سال گذشته نشنیدیم که این گروه برای عدم پذیرش فرزندان ما ازطرف کشورهای خارجی حتی یک روز هم دستور اعتصاب غذا صادر کند!! و یا، چرا بجای اینکه دنبال بزرگ کردن محدوده کمپ لیبرتی،تهیه امکانات حفاظتی وغیره باشند دنبال این نیستند که کمیساریا وسازمان ملل هرچه زودترمسئله بازاسکان فرزندان ما درکشورهای خارجی را زودتر به پایان برساند؟ بنابراین چون تاکنون چنین تلاشی را ازسوی سران مجاهدین ندیدیم هرگونه اتفاقی که برای فرزندان ما بیفتد فقط رجوی را مسئول می دانیم. همانطورکه باید بخاطر کشته شدن نفرات قبلی پاسخگو باشد.
خانواده های خوزستانی همچنین اعلام آمادگی کردند که حاضرند برای نجات فرزندانشان ازدست این فرقه تروریستی جلوی درب کمپ لیبرتی ویا درب هرنهاد بین المللی درهرکجای دنیا تحصن کنند. تا هرچه زودتر کارانتقال آنها از عراق صورت گیرد.
