در شرایطی که دبیرکل سازمان ملل برای انتقال سریعتر اعضای فرقه رجوی به کشور ثالث یک نماینده مشخص کرده است.
در شرایطی که دولت عراق از این اقدام دبیر کل ملل متحد استقبال نموده و اعلام نمود با آن همکاری می کند.
در شرایطی که سخنگوی خانم کاترین اشتون نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی، از سران فرقه رجوی می خواهد دست از کارشکنی کشیده و کار کمیساریای عالی پناهندگی برای باز اسکان اعضای اسیر در کشور ثالث را تسهیل کنند.
در شرایطی که اوضاع امنیتی عراق مناسب نیست و تروریست ها در این کشور دست به اقدامات جنایتکارانه می زنند و از این رو اعضای فرقه نیز در خطر جانی قرار دارند.
در شرایطی که ملت عراق و بخصوص شیعیان و کردهای عراق که داغ جنایات رجوی ها را در دل دارند، خواهان اخراج این فرقه از عراق هستند و برخی از مردم عراق نیز دست به اقداماتی علیه این فرقه در اشرف و لیبرتی زده اند.
و بالاخره در شرایطی که اولتیماتوم دولت عراق برای اخراج فرقه رجوی از این کشور به پایان رسیده و کلیه دست اندرکاران (به استثنای رجوی ها) در تلاش اند تا کار انتقال این فرقه به کشور ثالث بدون خونریزی انجام شود.
در چنین شرایطی رجوی های جنایتکار نه تنها حرفی از خروج از عراق نمی زنند بلکه حتی به روی خودشان هم نمی آورند که زمان اولتیماتوم دولت عراق به پایان رسیده است و به این ترتیب دولت عراق را به چالش می طلبند!!
این جنایتکاران نه تنها تلاشی برای خارج نمودن اعضا از عراق نمی کنند بلکه در اطلاعیه های شان کماکان درخواست ساخت و ساز در لیبرتی را مطرح کرده!! و طوری رفتار می کنند که گویا قرار است سال های سال در عراق بمانند!! و به این ترتیب نشان می دهند که بزرگترین مانع در مسیر انتقال به کشور ثالث بوده و برخلاف درخواست سخنگوی خانم اشتون عمل کرده و مانع از تسهیل این کار شده اند.
آنها بدلیل ذات ضد بشری و جنگ طلبانه شان، با حمایت علنی از تروریست های القاعده و تبدیل کردن دستگاه تبلیغاتی دروغ پرداز خود به شبکه ای برای تبلیغ به نفع تروریست ها، به دولت و ملت عراق و بخصوص عشایر استان الانبار، تلویحا اعلان جنگ می نمایند.
اگر هوشیاری مقامات عراقی نبود تا بسیاری از طرح های رجوی های جنایتکار برای ایجاد درگیری با ارتش عراق خنثی شود، بی شک بسیاری از اعضای اسیر در فرقه، همانند صد ها نفری که تاکنون در اشرف و لیبرتی کشته، معلول و مجروح شدند، از بین می رفتند.
به این ترتیب رجوی ها نشان دادند که نمونه بی بدیلی برای ضحاک مار به دوش بوده و جز به خونریزی و کشتار فکر نمی کنند و هدف شان از نادیده گرفتن پایان اولتیماتوم و اصرار بر ماندن در لیبرتی در این موقعیت حساس، راه اندازی یک کشتار دیگر در لیبرتی است.
از این رو سازمان ملل باید دخالت کرده و بدون توجه به مسئولین این تشکیلات جهنمی و کسانی همچون مریم قجر و دیگر سران فرقه که به خارج از عراق گریخته و از جای گرم و نرم فرمان درگیر شدن و ماندن در لیبرتی را صادر می کنند، با اعضای این فرقه به صورت انفرادی طرف حساب شود و راه انتقال آنها به کشور ثالث را باز نماید.