هفته گذشته مریم رجوی با تعدادی از پیر استعمارگران انگلیسی گرد هم آمدند تا برای آینده مردم عراق و علیه دولت مالکی تصمیم گیری کنند. این کنفرانس، با تلاش لابی های رجوی در انگلستان برگزار شد که با یک اطلاعیه به امضای «کمیته پارلمانی بریتانیا برای آزادی ایران» به پایان رسید.
در این گردهمایی، تعدادی از اعضای مجلسین انگلستان به ریاست «بارونس بوتروید» رئیس سابق مجلس عوام شرکت داشتند، اما همانطور که شرح داده شد به دعوت «کمیته پارلمانی بریتانیا برای ایران آزاد» در این محل حضور پیدا کرده بودند. ریاست این کمیته «پوششی» را «لرد کارلایل» بر عهده دارد که هم اکنون از لابی های فرقه رجوی در بریتانیا به شمار می رود. پیش از وی، «لرد کوربت» که به دلیل حمایت از فرقه رجوی به لرد ترور معروف بود ریاست کمیته را برعهده داشت. یادآوری می کنم که این کمیته در واقع با هزینه مجاهدین خلق (فرقه تروریستی رجوی) و توسط لرد کوربت و پسرش تأسیس و سیاستهای تروریستی فرقه رجوی در انگلستان را به پیش می برد. بعد از مرگ لرد کوربت، ریاست کمیته به لرد کارلایل منتقل شده که از این بابت دستمزدهای نجومی و قابل توجهی به جیب می زند و در عوض، دفاع از مجاهدین و لابیگری آنها را برعهده گرفته است.
موضوع کنفرانس ذکر شده، چنانچه در متن اطلاعیه به چشم می خورد، مسائل داخلی عراق و سوریه است. مریم رجوی سالهاست در امور سیاسی-اجتماعی عراق دخالتهای آشکار مادی و مالی و نیرویی دارد و از مدافعان سرسخت تروریست هایی چون طارق الهاشمی است که سال گذشته به جرم شرکت در اعمال تروریستی از عراق متواری شده و در طی این مدت به طور مداوم در پایگاه اور-سور-اواز فرانسه تردد داشته است.
حمایت از گروههای تروریستی توسط مریم رجوی به خاک عراق و ایران منتهی نشده و در داخل مرزهای سوریه نیز از گروههای تروریستی مثل النصره، داعش و ارتش آزاد حمایت کرده است، هرچند که اخیراً به دلیل اینکه داعش نتوانسته خواسته های عربستان را محقق کند و مورد غضب «بندر بن سلطان» قرار گرفته، فرقه رجوی نیز همسو با استخبارات عربستان و ارتش آزاد سوری، با این گروه تروریستی (داعش) دچار مشکل شده و علیه آن تبلیغ می کند.
جدا از نکات فوق، موضوع مهمی که باید به آن توجه داشت، دخالت آشکار مریم رجوی در امور داخلی عراق طی این کنفرانس می باشد. وی می داند که اگر موضعگیری رسمی در رابطه با انتخابات عراق داشته باشد، توسط دولت عراق می تواند به لحاظ قانونی تحت پیگرد قرار گیرد و این در چنین شرایطی به زیانش خواهد بود، لذا به جای انتشار اطلاعیه به اسم سازمان مجاهدین، از این کمیته پوششی بریتانیایی استفاده کرده و از «لرد کارلایل» خواسته که اطلاعیه را به اسم خودشان منتشر کنند. بدین ترتیب اولاً خود را از زیر تیغ کنار زده و در ثانی با استفاده از نام این کمیته تلاش کرده به خواسته خود مشروعیت حقوقی-سیاسی بدهد. چرا که بخوبی می داند سازمان تروریستی مجاهدین هیچ اعتبار داخلی و خارجی ندارد.
وی از یکسو (در دفاع تمام عیار از گروههای تروریستی) درگیری دولت عراق با نیروهای تروریستی (که مورد حمایت مردم، پلیس و سران عشایر استان الانبار است) را مورد حملات لفظی قرار داده و آنرا سرکوب مردم نامیده، و از مجامع بین المللی درخواست کرده که جلوی ادامه کار پاکسازی عراق از تروریستها را بگیرند، و از سوی دیگر صراحتاً از انگلیسی ها خواسته که اجازه ندهند نوری مالکی در انتخابات آینده شرکت داشته باشد. چنین سخنانی نه در عرف بین المللی شناخته شده است که یک گروه تروریستی در یک کشور خارجی در امور داخلی کشور میزبان دخالت کند و نه در اساس به قد و قامت مجاهدین همخوانی دارد.
مریم رجوی (رهبر فرقه تروریستی مجاهدین) که سالها خود را ناجی و «رئیس جمهور برگزیده مردم ایران» معرفی می کرد، اینک به درجه ای از منفوریت بین ایرانیان رسیده که به جای سخنرانی در مورد کشور خودش، چندسال است مدام خود را قیم مردم سوریه و عراق دانسته و همسو (و در دفاع آشکار از گروههای تروریستی) در امور داخلی آنان کشور آنان دخالت می کند. چنین حرکتها و سخنرانیهایی ناشی از بی توجهی سازمان ملل و دولتهای غربی به خطر بالقوه ای است که با آزادی عمل مریم رجوی در اروپا، جامعه غرب را با پدیده «فرقه گرایی» تهدید می کند.
مجامع جهانی و بویژه سازمان ملل بایستی مریم رجوی را به دلیل دخالتهای آشکار این گروه تروریستی در امور داخلی عراق که تاکنون منجر به کشته شدن دهها هزار نفر از مردم عراق شده است مورد موأخذه قرار داده و اجازه ندهند دخالتهای همه جانبه این گروه خطرناک، بیش از این موجب رنج مردم عراق را فراهم سازد. همچنین دولت فرانسه نیز بایستی بخاطر تعلل در محدود ساختن فرقه رجوی که هم اکنون خاک فرانسه را مبدل به کانون فرماندهی حرکت های تروریستی کرده اند مورد سوآل قرار گیرد. باعث شرمساری برای دولت فرانسه است که سیاستمداران آن تاکنون حتی منافع مردم خود را هم تشخیص نداده اند و نمی دانند که اجازه دادن به سران فرقه خطرناکی چون رجوی برای ادامه فعالیت های دخالت گرانه و تروریستی در ایران و عراق و سوریه، بزودی گریبان فرانسویان را نیز خواهد گرفت.
م.افتخاری