تاریخ معاصر سیاسی مملو از سازمانها و جریانات با ایدئولوژی های مختلف بوده و هست که بدلیل رشد و بلوغ سیاسی و یا اختلاف نظرات تاکتیکی و یا استراتژیکی به جدایی و انشعاب راه برده است و اعضای این سازمانها و جریانات بعد از سالیان فعالیت مشترک مسیر خود را جدا و راه کار جدیدی را برگزیده اند. بدون اینکه برای توجیه این انشعاب به توهین و متهم کردن رقیب و نثار کلمات رکیک متوسل شوند این دموکراتیک ترین شیوه تحمل آراء و عقاید در بستر یک زندگی سیاسی است. ولی فرقه ها ازاین قاعده مستثنی هستند. چرا که آنها به دلیل اینکه مانیفیست مشخصی ندارند و از رهبران کاریزماتیک برخوردارند و تشکیلاتی هرمی دارند و اعضا از حق هیچگونه نقد و اظهار نظری برخوردار نیستند و هرگونه اظهار جدایی از فرقه برای آنها مرز سرخ تلقی شده و مجازات مرگ را به دنبال دارد.
فرقه رجوی بعنوان یکی از مهیب ترین فرقه های دنیای معاصر در حال حاضر در برخورد با اعضای جداشده ازاین شیوه تبعیت می کند.آنها ابتدا سعی می کنند با ایجاد جو وحشت و ترس نسبت به جهان خارج از فرقه قربانیان خود را بترسانند و در گام بعدی با زدن برچسبهای مزدور و خائن به ترور شخصیت آنها بپردازند و در ذهن عضو جداشده چنین القاء کنند که در صورت جدایی بمثابه یک خائن در اذهان دیگر نیروها تلقی خواهند شد و بدین ترتیب یک بی تعادلی روحی و روانی درشخص ایجاد می نمایند. فرقه رجوی از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی مردم ایران با بکارگیری شیوه های ترور شخصیتی و زدن اتهام وابستگی به جریانات بیرونی و اعضای جداشده داخلی سعی نمود خود را از هرگونه اشتباه تاکتیکی و استراتژیکی پاک و مبرا جلوه دهد و دراذهان چنین القا نماید که مشکل به نیروهایی است که از این فرقه جدا می شوند.آنها درخط مشی خود از این اصل پیروی میکنند که هرکس با مانیست لاجرم علیه ماست، وبرای رسیدن به هدف می توان ازهروسیله ای استفاده نمود.نقطه عطف این شیوه برخورد ازسال 82 و بعد از سرنگونی صدام متحد رجوی خود را در شدیدترین صورت بروزداد.
این سال هزاران نفر از اعضا با توجه به شکسته شدن طلسم اختناق در مناسبات تحت تاثیر اولین ملاقاتها با خانواده هایشان که بعد از سالیان دوری صورت می گرفت از فرقه جدا شدند. در این ملاقاتها احساسات وعواطفی که طی سالیان توسط رجوی در درون اعضا کشته شده بود بار دیگر بارور شد و با شعله ورشدن این عواطف انگیزه جدایی در آنها برای رهایی ازاین فرقه مخوف شدت گرفت. رجویها برای توجیه و لاپوشانی علت و انگیزه اصلی نیروها برای جدایی که همان با اعتراض به خفقان حاکم بر مناسبات و نیرنگ و فریب سالیان بود اعضای جداشده را به باد ناسزا و فحاشی و انواع اتهامات و از جمله خیانت و مزدوری گرفتند. ازآن تاریخ هرعضو جداشده به مثابه کابوسی برای رهبران این فرقه به شمار می رفتند واین مبارزه بی امان همچنان ادامه دارد.
اخیرا مسعود رجوی سرکرده فراری که ازسال 82 تاکنون فرار را برقرارترجیج داده وتحت حفاظت نیروهای امریکایی به سرمی برد طی پیامی به اعضای تحت اسارت در کمپ لیبرتی بار دیگر اعضای جداشده را مورد فحاشی قرارداده است وازآنها سئوال کرده " چه؟ چگونه – چقدرگرفتی؟ " باید خطاب به رجوی گفت ما اعضای جداشده مشکلی در پاسخگویی نداریم به شرط اینکه خودت به این سئوال جواب دهی که:
1ـ برای سرکوب انتفاضه مردم عراق و کشتار کردها وشیعه عراق تحت امر ارتش صدام که منجر به کشته شدن دهها نفر و ویرانی خانه هایشان شد چه؟ چقدر- چگونه گرفتی؟
2ـ درقبال اسارت سربازان و شهروندان مناطق مرزی ایرانی و تحویل آنها به عوامل شکنجه گر اطلاعات صدام چه؟ چقدر- چگونه گرفتی؟
3ـ برای تحویل دهی 20 پیشمرگه حزب اتحادیه میهنی کردستان در سال 1992 در شهر کفری و تحویل دادن آنها با دست وپای بسته به نقیب علی، مدیراستخبارات صدام دراشرف چه؟چقدر- چگونه گرفتی؟
4ـ برای گشت زنی درمناطق و شهرهای جنوبی کوت – العماره و بصره و کسب خبر و جاسوسی از نیروهای معارض عراقی که منجربه دستگیری آنها شد چه؟چقدر- چگونه گرفتی؟
5ـ برای فروش اطلاعات فعالیتهای هسته ای ایران به منابع اطلاعاتی اسرائیل وامریکا چه؟چقدر- چگونه گرفتی؟
البته برخی ازاقلام نجومی که درقبال جنایات و خیانتهایت دریافت کرده ای را ما می دانیم.مثلا 20% ازدرآمد حاصل از فروش نفت در قبال غذا و صدها هزار دیناری که از دستهای مبارک سید طاهر حبوش دریافت کردی که فیلم های آن پخش وافشا شده است.همین قدر و برای اتمام حجت نهایی و بستن دهان کثیف تو باید بگویم ما اعضای جداشده بعد از سالیان اسارت در فرقه تو بدون دریافت یک ریال از پول حرام تو عطای سازمانت را به لقایش بخشیدیم ولی خوشحالیم که در منتهی افتخار و سربلندی بگوییم ما آزادی و شرافت و سربلندی و عزت و آغوش گرم میهن و خانواده را درپیش گرفتیم.می پرسی چگونه به بهای پرداخت سنگین ترین بها و به جان خریدن تمامی لوش و لجنهای تو اما تو چه گرفتی؟ لعن و لعنت و نفرین ابدی خلق و خالق.
علی اکرامی