خشونت و ناآرامی در طول دهه ی گذشته در عراق همچنان ادامه داشته است.
در حقیقت مردم عراق نه تنها به عنوان قربانیان رژیم بی رحم صدام حسین رنج های زیادی را متحمل شده اند بلکه پس از آن هم در دستان دولت های غربی به رهبری امریکا مصائب 
در طول همه ی سال های خفقان و ناامنی و آشوب مردم عراق روزهای خونین بسیاری را تجربه کرده اند چه در زمان صدام حسین و چه زمان پس از صدام. با این حال برخی روزها پررنگ تر از دیگر روزها در حافظه ی تاریخی مردم جای گرفته اند.
ماه آوریل یاد آور عملیات های بدنام " انفال" توسط رژیم بعث برعلیه اکراد عراقی است که لااقل 50000 نفر از مردم غیرنظامی کشته و هزاران روستا ویران شدند. 14 آوریل روزملی بزرگداشت افراد کشته شده در جریان عملیات های الانفال در عراق می باشد.
انفال تنها عملیات هایی نبودند که صدام حسین بر علیه اکراد انجام داد.
در آوریل 1991و پس از شکست صدام حسین در جنگ خلیج، زمانی که ارتش صدام حسین به شدت تحلیل رفته بود مردم عراق در کردستان و جنوب کشور برعلیه دولت دیکتاتور صدام دست به قیام زدند. صدام که نگران سقوط رژیمش بود بی رحمانه اعتراضات کردها در شمال و شیعیان در جنوب را سرکوب کرد.
در این راه مجاهدین خلق به عنوان قسمتی از نیروهای امنیت داخلی صدام به خدمتش درآمدند و دست در دست نیروهای صدام حسین نسل کشی تمام عیار و جرایم فاحش حقوق بشری را به راه انداختند.
میزان تلفات در آن زمان از 20000 تا 100000 برای اکراد و 60000 تا 130000 برای شیعیان عنوان شد.
مجاهدین که همیشه در حال رنگ عوض کردن هستند پس از سقوط صدام بی شرمانه تلاش کردند تا همدستی با صدام در سرکوب کردها را انکار کنند اما شاهدین عینی گواه این حقیقت بوده اند.
فاکس نیوز به نقل از یک معلم زبان انگلیسی کرد تبار که در آن زمان در کفری بوده است می گوید که مجاهدین در 1991 به شهرش هجوم بردند. صفیر به یاد می آورد که چگونه مجاهدین "بی هدف" به شهرها شلیک می کردند و محلی ها را اسیر می کردند و در یک حادثه به اتوبوس حامل افراد جوان کفری حمله کردند و تمامی 20 نفر را کشتند.
نیویورک تایمز سه ماه بعد از سقوط صدام در سال ۲۰۰۳ در گزارشی می‌نویسد: در عراق با هر کس که صحبت می‌کردیم از گروه‌های حقوق بشری گرفته تا فرماند‌هان کُرد و افسران اطلاعاتی عراق، همه به یک موضوع اذعان داشتند: در سال۱۹۹۱، مجاهدین خلق و تانک‌های‌شان نیروهای پیشقراول صدام در سرکوب قیام کردها و شیعیان عراقی بودند.
بعد از این که پارلمان سوییس در اوایل دسامبر 2012رسماً عملیات انفال را به عنوان یک نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخت، بعضی از اعضای جدا شده از سازمان تروریستی مجاهدین خلق آمادگی خود را برای شهادت در دادگاه پارلمان سویس مبنی بر نقش کلیدی مجاهدین در کشتار اکراد عراقی اعلام کردند.
وزارت امور خارجه ی امریکا و گروه امور خارجه ی پارلمان استرالیا همچنین همکاری مجاهدین با رژیم بعث در سرکوب بی رحمانه ی اعتراضات را تأیید کردند.
مقامات عراقی 148 قرار بازداشت برای اعضای مجاهدین به خاطر جنایات شان بر علیه مردم عراق از سال 1991 صادر کرده اند.
مریم رجوی جزء افرادی بود که حکم دستگیری برایش صادر شده است. مریم رجوی در جریان سرکوب ها گفته بود:" کردها را زیر تانک ها بگیرید، و گلوله هایتان را برای گاردهای انقلابینگاه دارید."
مریم رجوی به شهادت اعضای جدا شده بر سر شبه نظامیان مجاهدین فریاد می‌زد: کردها را زیر تانک‌های‌تان بگیرید و گلوله‌های‌تان را برای پاسداران ایران نگه دارید!
جنایات علیه بشریت که مجاهدین در عراق مرتکب شدند در کنار مداخله ی مدام در امور داخلی عراق و فعالیت های جنگ افروزانه ی گروه نفرت عمیقی را در دل مردم عراق نسبت به اعضای گروه ایجاد کرده است.نفرتی که ممکن است منجر به انتقام شود. اتفاقی که سال گذشته بارها تکرار شد. 4 حمله ی موشکی به کمپ لیبرتی منجر به کشته و زخمی شدن تعدادی از ساکنین کمپ لیبرتی شد. همچنین حمله ی 1 سپتامبر به کمپ اشرف منجر به کشته شدن 52 نفر شد.
در کنار خطراتی که ساکنین کمپ لیبرتی را از بیرون کمپ تهدید می کند، اعضا در درون کمپ هم در خطر مناسبات فرقه ای گروه هستند تا آن جا که رجوی دستوری تازه – هر چند تکراری – داده است که بر اساس آن اعضا باید برگه هایی را امضا کنند و آمادگی خود را برای به آتش کشیدن خود در صورت تخلیه ی کمپ اشرف اعلام کنند.
جان بیش از 3000 نفر اسیر در لیبرتی در خطر جدی است. ای کاش جوامع بین المللی و حقوق بشری از فاجعه ای انسانی جلوگیری کنند.
الف. سپینود
