شکست های پی در پی تحلیل های رجوی در چند سال گذشته پیرامون شرایط منطقه خاور میانه و از جمله سرنگونی حکومت بشار اسد و قیام و انقلاب در عراق و برکنار شدن دولت آقای مالکی و روی کار آمدن جناح هایی که باعث خروج فرقه از بن بست های حاضر می شود، رهبران فرقه را ناامیدتر از هر زمان دیگر کرده است.
رجوی در نشست موسسان چهارم که در تابستان سال1390 در اشرف برگزار کرده بود با بررسی شقوق مختلف به این نتیجه رسیده بود که حکومت سوریه تا عید سال 1391 دوام نخواهد آورد و سقوط می کند و در ادامه این روند جرقه قیام دامن حکومت شیعه عراق را خواهد گرفت و این حکومت نیز در اندک زمانی ساقط شده و دیگر خط مقدم نظام بالاجبار در تهران شکل خواهد گرفت.
این تحلیل همانند همه تحلیل ها و تابلوهای فریبکارانه سی ساله گذشته رجوی فقط برای نگه داشتن اعضاء در عراق بود تا مبادا او را رها کرده و پی کار خود بروند.
اما اخراج فرقه از اشرف و پایداری مقاومت سوریه و عراق در مقابل گروه های تروریستی و صادراتی از کشورهای مرتجع منطقه، باعث استیصال و نا امیدی وی شده است که امروز تن به خود کشی جمعی می دهد و طی پیامی محرمانه به افراد در لیبرتی می گوید که چنانچه بخواهند ما را از این کشور خارج نمایند با عملیات انتحاری جمعی یعنی خود سوزی 100 نفره در یک روز بایستی در مقابل آنان ایستاد تا توجه مجامع بین المللی به ما معطوف شود تا مانع اخراج فرقه از این کشور شوند.
در این ارتباط جمعی از اعضای جدا شده از فرقه از استان مازندران طی نشستی به بحث و بررسی آخرین وضعیت افراد و سناریوی جدید رجوی ها برای کشتاری دیگر در لیبرتی پرداختند و ضمن محکوم نمودن کارشکنی های سران فرقه در انتقال هر چه سریع تر آنان از عراق توسط یونامی، نسبت به عملی نمودن این اهداف پلید هشدار دادند و اعلام کردند که رجوی همیشه برای فرار از پرداخت بهای اشتباهات خود در سر فصل ها از جان افراد اسیر خود مایه می گذارد و این بار نیز قصد کشتار صد نفر در روز را دارد که با افشای آن بایستی مانع این شقاوت ها شد.
در ابتدای این نشست مسئول جلسه ضمن تشکر از گردهمایی دوستان در دفتر انجمن اظهار داشت:
قصد داریم منبعد این گفتگو ها با شما را در زمان های کوتاه تری داشته باشیم تا بتوانیم با هم فکری و یاری هم برای دوستانی که در بند و اسارت رجوی هستند قدم بیشتری برداشته باشیم.
وی سپس به محورهای نشست و موضوعاتی که قرار است در این جلسه پیرامون آن بحث و بررسی شود اشاره کرد و گفت در ابتدا سعی داریم گزارش کلی از وضعیت دوستان اسیر خود در لیبرتی را به شما ارائه دهیم که اگر هر یک از دوستان نیز سئوال و یا نقطه نظراتی دارند می توانند مطرح کنند و بدنبال آن به محور اصلی بحث که سناریوی کشتار جدید رجوی هاست خواهیم پرداخت.
او سپس اضافه کرد خبر خوشی برای تان دارم که چند روز قبل پنج نفر از افراد اسیر لیبرتی بعد از مدت ها توانستند از زندان و جهنم رجوی در لیبرتی فرار و خود را به نیروهای عراقی معرفی کنند که جای بسی خوشحالی برای همه ما که روزی گرفتار این مناسبات جهنمی بودیم، دارد.
خبر بعدی افشای اسامی 120 نفر که از عراق به کشور ثالث رفتند می باشد.
همان طوری که کما و بیش مطلعید رهبران فرقه برای جلوگیری از فروپاشی مناسبات در لیبرتی همکاری کافی با کمیساریای عالی پناهندگی نداشتند تا افراد هرچه سریع تر به کشور ثالث منتقل شوند. در این رابطه یکی از شرایطی که برای یونامی طرح کرد مسئله افشا نشدن اسامی نفرات انتقالی به کشورهای اروپایی از جمله آلبانی بود این در حالی بود که بعد از ورود افراد به آلبانی حدود هفتاد و پنج نفر از مناسبات فاصله گرفتند و دیگر حاضر به همکاری با مسئولین فرقه نشدند و همین دلیل اصرار افشا نشدن اسامی افراد از طرف فرقه بود. ولی با گذشت بیش از یک سال یکی از سایت های جداشدگان که به اسامی نفرات انتقالی دست یافته بود آن را در معرض خبر گزاری ها قرار داد که باعث خرسندی خیلی از خانواده ها گردید و تعدادی از آنان با تماس با انجمن از مشخص شدن اسامی نفرات انتقالی از افشاگری جداشدگان تشکر کردند.
در پی اخبار داده شده توسط مسئول جلسه هریک از دوستان ضمن ابراز احساسات مباحثی را طرح نمودند. آقای عین الله شعبانی که در سال 90 از اشرف فرار و به میهن بازگشت، اظهار داشت:
وقتی خانواده ها در اطراف اشرف مستقر بودند و حین پیام خبری را از بیرون به ما می رساندند برایمان بسیار دلگرم کننده بود و نفس حضور آنها در اطراف اشرف مایه دلگرمی افراد بود که همین هم باعث انگیزه و تصمیم گیری برای فرار آنها از اشرف شده بود. حالا سئوال این است که آیا این نوع خبرها را ما نمی توانیم به گوش اعضاء لیبرتی برسانیم تا آنها از دنیای بیرون با خبر شوند؟
آقای مسعود دریا باری از دیگر اعضای جداشده از فرقه در رابطه با همین موضوع بیان داشت: اگر امکانی باشد این خبرها را به دست افراد اسیر در لیبرتی برسانیم برای آن ها امیدوار کننده خواهد بود و انگیزه ای می شود برای همه دوستان اسیر که بتوانند از حصار ذهنی فرقه خارج شوند تا بتوانند تصمیمی برای رهایی خود از لیبرتی گیرند.
آقای محمد رضا گلی یکی از اعضای جداشده که در سال 90 به خاک میهن بازگشته است اظهار داشت: سازمان در کمپ سانسور محض ایجاد کرده است این نوع خبرها را که باعث آبرو ریزی فرقه است هرگز در لیبرتی انعکاس داده نمی شود و هر خبری که به ضررش باشد و باعث روحیه باختگی اعضاء شود را به داخل کمپ نمی برد به قول فرماندهان فرقه نمی خواهند اعضاء مساله دار شوند.
وی در ادامه توضیح داد: لیبرتی تحت نظارت یونامی است بین سازمان با یونامی توافقی شده است یکی از توافقات این است ورود خانواده ها به کمپ ممنوع می باشد ما نمی توانیم مثل اشرف آنجا برویم و خبرهای دنیا را به گوش آنها برسانیم، سازمان دنبال بهانه است، یونامی هم نمی خواهد بهانه دست آنها بدهد و تلاش می کند به صورت مسالمت آمیز پرونده سازمان را در عراق ببندد.
آقای قربانعلی برادران یکی از بازگشته ها در ادامه سئوال کرد: آیا نمی توان از جوامع حقوق بشری برای نجات اعضاء کمک گرفت؟ که مسئول جلسه در پاسخ ایشان بیان داشتند: تاکنون تلاش زیادی به طرق مختلف برای نجات این افراد صورت گرفت و تعدادی هم نجات یافتند ولی متاسفانه مسایل مختلفی در این موضوع دخیل هستند که شرایط را برای نجات آنها سخت می کند. از طرف دیگر ما نمی توانیم یک طرفه بیان خواسته هایمان را به سایر مجامع حقوق بشری ارجاع دهیم.این نوع رابطه ها تعریف شده است و مشروط به خارج از ما هم است اما تا جایی که امکان داشته باشد تلاش می کنیم تا خواسته هایمان را به ارگان های حقوق بشری برسانیم ما در این رابطه از هیچ کمکی فروگذار نکرده و نمی کنیم.
ادامه دارد
