خانم نسیبه آهنگر طبقی فرزند عبدالحسین اسیر فرقه رجوی در عراق طی تماس با دفتر انجمن خواهان دیدار با اعضای بازگشته استان شد. وی پس از دریافت آخرین اخبار و وضعیت افراد در لیبرتی، گفت از فراق پدر چقدر در طی این سالیان به اعضاء خانواده ما سخت گذشت، وی که چند بار به اشرف رفت تا با پدرش ملاقات کند اما هر بار رهبران فرقه به او اجازه ندادند وارد اشرف شود و رجوی های بی رحم او را از یک دیدار ساده محروم کردند. اما وی همچنان در تلاش است تا روند ملاقات با افراد در لیبرتی از طریق مجامع بین المللی محقق گردد.
وقتی خانم آهنگر از سخنرانی فریبکارانه مریم در ویلپنت مبنی بر درخواست از آمریکا و اروپا برای انتقال یکجای همه افراد لیبرتی به آن کشور مطلع شد، گفت، این همان حقه ها و حیله های همیشگی اوست، در خواست انتقال همه افراد به یک کشور غربی معنی اش این است که نمی خواهد افراد از عراق به خارج منتقل شوند چون سنگ بزرگ علامت نزدن است، مگر می شود یک کشور همه را بپذیرد اگر درخواست می کرد هر کشوری بنا به استطاعت اش یک تعدادی را قبول کند این موضع گویا بود.
وی که بغض گلویش را گرفته بود خطاب به مریم قجر گفت: من به او می گویم به یقین شما از عواطف خانوادگی پوچید شما از انسانیت خیلی به دور هستید بر خلاف ظاهر بزک کرده و فریبنده تان باید بگویم از هیچ احساسی نسبت به افرادی که در لیبرتی مستقر هستند برخوردار نیستید من شما را از روی عملکردتان قضاوت می کنم گرچه شما ملاقاتها را قطع کردید اما ما خانواده ها دست از سر شما بر نمی داریم تا بالاخره عزیزان مان را آزاد کنیم. من معتقدم ما خانواده ها با مقاومت و ایستادگی در پشت درب های اشرف سبب شدیم تا فرقه را وادار کنیم که اشرف را تخلیه کند، گام بعدی ما جمع کردن لیبرتی است شما مطمئن باشید دیر یا زود اسیرانمان را از زندان رجوی آزاد می کنیم.
حسرت 30 سال دیدار با پدرم در دلم مانده است
